טו תמוז תשפ"ה

בעזרת ה' יתברך - ערב שבת קודש פרשת בלק, ט"ו תמוז, שנת תשפ"ה לפרט קטן

 

לכבוד ... נרו יאיר

גרייט זיך אן צו קענען מקבל זיין שבת אין צייט און מיט גרויס שמחה. גיי גענוג פרי אין מקוה, פרוביר זיך אביסל אראפצולייגן, (יעצט אין די זומער וואכן איז די פרייטאג אזוי לאנג, עס איז דא צייט זיך אראפצולייגן מיט די קינדער), און בעט דעם אייבערשטן זאלסט קענען מקבל זיין שבת מיט גרויס שמחה. ווייל אז מען איז מקבל שבת מיט שמחה, מיט ליבשאפט - וועט מען אויפנעמען די נשמה אויך מיט שמחה און ליבשאפט, און אז מען איז מקבל שבת מיט עצבות און מרה שחורה חס ושלום - וועט מען אזוי אויסזען אויבן אין הימל. אזוי ווי דער הייליגער זוהר זאגט (תיקוני זוהר, דף כג): "מָאן דִּמְקַבְּלִין אוּשְׁפִּיזִין" ווער עס נעמט אויף די געסט, "דְּאִינוּן נִשְׁמָתִין יְתֵרִין" דאס מיינט מען די נשמה יתירה, "דְּאִינוּן מַרְכִּיבִין עֲלַיְיהוּ בְּעֶרֶב שַׁבָּת" וואס קומט צום מענטש יעדן ערב שבת - "בְּאַנְפִּין צְהוּבִין" מיט א ליכטיגע פנים, "בְּחֶדְוָה" מיט פרייד, "בְּעִנּוּגָא" מיט א פארגענוגן - "בְּהַאי עָלְמָא" אויף די וועלט. "כַּד נִשְׁמָתָא וְרוּחָא וְנַפְשָׁא נָפִיק מִן גּוּפֵיהּ מֵהַאי עָלְמָא" ווען עס וועט קומען די צייט וואס זיין נשמה וועט ארויפגיין פון די וועלט - "הָכִי מְקַבְּלִין לוֹן בְּעָלְמָא דְאָתֵי" אזוי וועט מען איר מקבל זיין אויף יענע וועלט, "וְאִתְּמַר בְּהוֹן" אויף דעם שטייט אין פסוק (תהלים פד, ד): "גַּם צִפּוֹר מָצְאָה בַיִת וכו'".

איך זע אינגעלייט ברענגען די קינדער אין שול, און די קינדער זענען הפקר, מען קוקט זיך נישט אום אויף זיי. אויך דא אין שטעטל קען זיין א סכנה ווען די קליינע קינדער כאפן נישט אז מען קען נישט גיין אויפן גאס וואו די קארס פארן, איז שוין ענדערש זיי זאלן בלייבן אין שטוב, ווייל עס קען זיין א סכנה; וויל איך דיר בעטן, אדער האלסטו דיינע קינדער נעבן דיר, אדער זאלן זיי בלייבן אין שטוב; ברענג נישט די קינדער אין שול ווען זיי וואלגערן זיך הפקר.

זונטאג פאסטן מיר אלע, מען הויבט אן פאסטן פון אינדערפרי, פון די עלות השחר. אלע בחורים - פון די בר מצוה - דארפן פאסטן, פרויען און מיידלעך פאסטן נישט.

א גוט שבת.