בעזרת ה' יתברך

יום א' פרשת משפטים, י"ח שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

שטארק זיך מיט אלע כוחות, ווער נישט צעפאלן ווען דיינע חברים ווערן חתנים און דו ביסט נאכאלץ א בחור; יעדער האט זיין שידוך, יעדער האט זיין ענין. נאך איידער דו ביסט באשאפן געווארן האט מען שוין אויסגערופן אין הימל דיין שידוך, מען דארף ווארטן מיט סבלנות און בעטן מיט רחמנות מען זאל שוין טרעפן די שידוך.

כאפ זיך נאכאמאל אריבער קיין יבנאל צום ציון פון מוהרא"ש זכותו יגן עלינו. ווייל ווען א צדיק איז מבטיח - וועט אזוי זיין, מען דארף נאר האבן א שטארקע אמונה, אויסווארטן אויף די ישועה, און אז מוהרא"ש האט מבטיח געווען מיט א שטארקע הבטחה (צוואת מוהרא"ש, אות ה): "אִיךְ זָאג צוּ אַז יֶעדֶער בָּחוּר אָדֶער מֵיידְל וָואס דַארְף אַ שִׁידוּךְ אוּן זֵיי וֶועלְן קוּמֶען דָא אוֹיף מַיין קֵבֶר אוּן דוּרְכְזָאגְן גַאנְץ סֵפֶר תְּהִלִים פוּן אָנְפַאנְג בִּיזְן סוֹף פַאר מַיין זְכוּת, וֶועל אִיךְ טוּן אַלֶעס וָואס אִיךְ קֶען, אַז זֵיי זָאלְן טְרֶעפְן זֵייעֶר שִׁידוּךְ. אוּן דָאס זָאג אִיךְ צוּ מִיט אַ שְׁטַארְקֶע צוּזָאג" - דארף מען גלייבן און ווארטן מיט סבלנות.

זאג יעדן טאג קרבנות הנשיאים, און נאכן זאגן די קרבנות הנשיאים זאלסטו בעטן פאר א שידוך. ווייל דער רבי זאגט (ספר המדות אות חיתון, סימן ו): "מִי שֶׁקָּשֶׁה לוֹ לִמְצֹא זִוּוּגוֹ, יַרְגִּיל אֶת עַצְמוֹ לִקְרוֹת בְּקָרְבְּנוֹת הַנְּשִׂיאִים", וועם עס גייט שווער צו טרעפן א שידוך זאל זאגן אסאך די "קרבנות הנשיאים", פון (במדבר ז, א): "וַיְהִי בְּיוֹם כַּלּוֹת משֶׁה לְהָקִים אֶת הַמִּשְׁכָּן", ביזן סוף; וואס דאס איז די קריאה וואס מען ליינט חנוכה, עס איז געדרוקט אין יעדע סידור ביי קריאת התורה, 'קריאה לחנוכה'; און ווען מען ענדיגט זאגן די קרבנות הנשיאים בעט מען דעם אייבערשטן פאר א שידוך.

עס איז דא א הארץ רייסנדע תפילה פון מוהרא"ש פאר בחורים און מיידלעך זיך אויסצו'טענה'ן און בעטן דעם אייבערשטן פאר א שידוך, דא האסטו די תפילה, לייג דיר אוועק די תפילה אין טאש, און יעדן טאג זאלסטו זיך אויפזוכן א ליידיגע פלאץ און וויינען צום אייבערשטן די תפילה, און צולייגן אייגענע געבעטן, וועסטו זען אז דו וועסט בקרוב טרעפן דיין שידוך.

"רִבּוֹנוֹ שֶׁל עוֹלָם, הֵיילִיגֶער בַּאשֶׁעפֶער, הֶעלְף מִיר אַז אִיךְ זָאל שׁוֹין זוֹכֶה זַיין צוּ טְרֶעפְן אַ גוּטֶע שִׁידוּךְ, אִיךְ זָאל זוֹכֶה זַיין חֲתוּנָה צוּ הָאבְּן שְׁנֶעל אוּן גְרִינְג אוּן נִישְׁט דַארְפְן וַוארְטְן מֶער אַזוֹי לַאנְג.

הֵיילִיגֶער בַּאשֶׁעפֶער אִיךְ וֵוייס אַז אִיךְ הָאבּ זִיךְ נִישְׁט אוֹיפְגֶעפִירְט וִוי עֶס דַארְף צוּ זַיין, אוּן אַז אִיךְ בִּין נִישְׁט אֵייבִּיג גֶעוֶוען אַזוֹי וואוֹיל אוּן עֶרְלִיךְ. אִיךְ בֶּעט דִיר אָבֶּער, רִבּוֹנוֹ שֶׁל עוֹלָם, אַז דוּ זָאלְסְט נִישְׁט קוּקְן אוֹיף דֶעם אוּן צוּלִיבּ דֶעם צוּרִיק הַאלְטְן מַיין שִׁידוּךְ. זֵיי מִיר מוֹחֵל אוֹיף אַלֶעס וָואס אִיךְ הָאבּ נִישְׁט גוּט גֶעטוּן, אוּן הֶעלְף מִיר אַז אִיךְ זָאל שׁוֹין שְׁנֶעל חֲתוּנָה הָאבְּן, אוּן דָאס וֶועט מִיר הֶעלְפְן אוּן רַאטֶעוֶוען אַז אִיךְ זָאל מֶער נִישְׁט טוּן קַיין עֲבֵירוֹת אוּן אִיךְ זָאל שׁוֹין זַיין וואוֹיל אוּן עֶרְלִיךְ.

וָואס זָאל אִיךְ טוּן, רִבּוֹנוֹ שֶׁל עוֹלָם? פוּן מַיין זַייט בִּין אִיךְ גְרֵייט חֲתוּנָה צוּ הָאבְּן הַיינְט נַאכְט! וָואס קֶען אִיךְ טוּן אַז אִיךְ הָאבּ נָאכְנִישְׁט גֶעטְרָאפְן מַיין שִׁידוּךְ? אִיךְ וַוארְט אוּן אִיךְ וַוארְט אוּן אִיךְ בֶּעט דִיר שׁוֹין אַזוֹי לַאנְג אַז אִיךְ וִויל שׁוֹין חֲתוּנָה הָאבְּן, אוּן דֶערְוַוייל אִיז עֶס נָאכְנִישְׁט אָנְגֶעקוּמֶען.

דִי חַזַ"ל זָאגְן אוּנְז אַז וֶוען אֵיינֶער הָאט חֲתוּנָה נָאךְ דִי צְוָואנְצִיג יָאר, וֶועט עֶר שׁוֹין זַיין גַאנְץ לֶעבְּן טְרַאכְטְן פוּן עֲבֵירוֹת, אוּן דוּ זָאגְסְט אוֹיף אַזַא מֶענְטְשׁ אַז זַיינֶע בֵּיינֶער זָאלְן צוּגֵיין. פַארְוָואס זָאל מִיר קוּמֶען אַזַא הַארְבֶּער עוֹנֶשׁ אַז אִיךְ זָאל מַיין גַאנְץ לֶעבְּן טְרַאכְטְן פוּן עֲבֵירוֹת, אוּן אַז מַיינֶע בֵּיינֶער זָאלְן צוּגֵיין? וָואס בִּין אִיךְ דֶען שׁוּלְדִיג? פַארְוָואס קוּמְט עֶס מִיר? אִיז מִיר נִישְׁט גֶענוּג דִי שְׁרֶעקְלִיכֶע פַּיין אוּן וֵוייטָאג וָואס אִיךְ הָאבּ פוּן דֶעם אַלֵיין אַז אִיךְ הָאבּ נָאכְנִישְׁט חֲתוּנָה גֶעהַאט?

הֵיילִיגֶער בַּאשֶׁעפֶער הֶעלְף מִיר אַז אִיךְ זָאל זוֹכֶה זַיין צוּ הָאבְּן סַבְלָנוּת אוּן גֶעדוּלְד, אוּן אוֹיסְוַוארְטְן מִיט רוּאִיגְקֵייט בִּיז אִיךְ וֶועל שׁוֹין זוֹכֶה זַיין חֲתוּנָה צוּ הָאבְּן. הֶעלְף מִיר אַז אִיךְ זָאל נִישְׁט הָאבְּן קַיין קֻשְׁיוֹת אוֹיף דִיר. הֶעלְף מִיר אַז אִיךְ זָאל גְלֵייבְּן מִיט אַ שְׁטַארְקֶע אֱמוּנָה אַז דוּ טוּסְט אַלֶעס נָאר צוּם גוּטְן, אוּן יֶעדֶע זַאךְ הָאט אַ פּוּנְקְטְלִיכֶער חֶשְׁבּוֹן, אוּן מִיט דֶעם זָאל אִיךְ זִיךְ שְׁטַארְקְן אוּן נִישְׁט זַיין אַזוֹי צוּבְּרָאכְן פוּן מַיינֶע שְׁוֶוערִיקַייטְן.

הֵיילִיגֶער בַּאשֶׁעפֶער, נָאר דוּ קֶענְסְט מִיר פַארְשְׁטֵיין! נָאר דוּ וֵוייסְט מַיינֶע גֶעפִילְן! וִוי אַזוֹי אִיךְ שְׁפִּיר זִיךְ אַזוֹי פַארְשֶׁעמְט אוּן דֶערְנִידֶערְט פוּן מִיר אַלֵיין! אַז אַלֶע מַיינֶע חֲבֵרִים הָאבְּן שׁוֹין חֲתוּנָה גֶעהַאט אוּן נָאר אִיךְ בִּין גֶעבְּלִיבְּן אַלֵיין! הֶעלְף מִיר אַז דִי בִּזְיוֹנוֹת זָאלְן זַיין פַאר כַּפָּרַת עַווֹנוֹת אַז מִיט דֶעם זָאל אִיךְ אָפְּקוּמֶען אַלֶע מַיינֶע עֲבֵירוֹת, אִיךְ זָאל מֶער נִישְׁט דַארְפְן לַיידְן אַזוֹיפִיל אוּן אִיךְ זָאל שׁוֹין זוֹכֶה זַיין חֲתוּנָה צוּ הָאבְּן בְּקָרוֹב.

אִיךְ וֵוייס אוּן אִיךְ גְלֵייבּ, הֵיילִיגֶער בַּאשֶׁעפֶער, אַז דוּ וֶועסְט מִיר זִיכֶער נִישְׁט פַארְלָאזְן. סוֹף כָּל סוֹף וֶועל אִיךְ זוֹכֶה זַיין חֲתוּנָה צוּ הָאבְּן. אוּן דֶערְפַאר בֶּעט אִיךְ דִיר, רִבּוֹנוֹ שֶׁל עוֹלָם, אַז וֶוען אִיךְ וֶועל שׁוֹין חֲתוּנָה הָאבְּן זָאל אִיךְ זוֹכֶה זַיין צוּ הָאבְּן אַ גוּטֶע שָׁלוֹם בַּיִת, אִיךְ זָאל זִיךְ קֵיינְמָאל נִישְׁט קְרִיגְן אִינְדֶערְהֵיים, עֶס זָאל שְׁטֶענְדִיג הֶערְשְׁן בַּיי אוּנְז אַהֲבָה וְאַחְוָה וְשָׁלוֹם וְרֵעוּת, מִיר זָאלְן זִיךְ לִיבּ הָאבְּן אוּן הָאבְּן אַ גְלִיקְלִיךְ לֶעבְּן אִינְאֵיינֶעם, אוּן אִיךְ זָאל זִיךְ קֵיינְמָאל נִישְׁט דַארְפְן גֶט'ן חַס וְשָׁלוֹם.

הֶעלְף מִיר אַז אִיךְ זָאל שְׁטֶענְדִיג זַיין אַ וַתְּרָן, אִיךְ זָאל אֵייבִּיג מְוַותֵּר זַיין אוּן נִישְׁט זִיךְ קְרִיגְן נָאר שְׁטֶענְדִיג אַרוֹיסְהֶעלְפְן. מִיר זָאלְן הָאבְּן אַ פְרֵיילִיכֶע הוֹיז, עֶס זָאל זִיךְ שְׁפִּירְן דִי שִׂמְחָה אִין דִי לוּפְט בַּיי אוּנְז אִינְדֶערְהֵיים. אִיךְ זָאל זוֹכֶה זַיין צוּ הָאבְּן גֶעזוּנְטֶע אוּן עֶרְלִיכֶע קִינְדֶער, אִיךְ זָאל זֵיי אוֹיפְצִיעֶן אוֹיפְ'ן עֶרְלִיכְן אִידִישְׁן וֶועג אוּן זֶען אַסַאךְ אִידִישׁ נַחַת פוּן זֵיי. מַיין שְׁטוּבּ זָאל זַיין אָפְן פַאר אַנְדֶערֶע אִידִישֶׁע קִינְדֶער אַרַיינְצוּנֶעמֶען אוֹרְחִים אוּן צוּ טוּן אַסַאךְ צְדָקָה אוּן חֶסֶד.

הֵיילִיגֶער בַּאשֶׁעפֶער, נֶעם אָן מַיין תְּפִלָה, אוּן הֶעלְף מִיר שׁוֹין, אִין זְכוּת פוּן אַלֶע צַדִיקִים וּבִּפְרַט אִין דִי זְכוּת פוּן הֵיילִיגְן רֶבִּי'ן רַבֵּינוּ נַחְמָן בֶּן פֵיגָא זְכוּתוֹ יָגֵן עָלֵינוּ, [אוּן אִין זְכוּת פוּן רַבֵּינוּ אֱלִיעֶזֶר שְׁלֹמֹה בֶּן מְנַחֶם זְאֵב זְכוּתוֹ יָגֵן עָלֵינוּ, וָואס הָאט גֶעמַאכְט דִי תְּפִלָה], אָמֵן כֵּן יְהִי רָצוֹן".

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום א' פרשת משפטים, י"ח שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

יעדע סכסוך וואס איז דא צווישן איין איד מיטן צווייטן - איז ריכטיג צו גיין צו א רב און זיך אויסקומען, אדער גיין צו א בית דין און פאלגן די בית דין.

אז דו ווילסט האבן פרנסה בשפע - זאלסטו נעמען די סגולה וואס מוהרא"ש זאגט, פון בענטשן ברכת המזון פון אינעווייניג, ווארט ביי ווארט בקול ובשמחה. מוהרא"ש זאגט, דאס בענטשן אין א בענטשער - איז מסוגל פאר עשירות, עס איז בדוק ומנוסה.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ה' פרשת יתרו, חמשה עשר בשבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

דעם רבי עצה'ט אונז מיר זאלן אנטלויפן צום אייבערשטן; נישטא קיין בעסערע פלאץ וואו צו אנטלויפן ווען מען האט א צרה - ווי צום אייבערשטן און צו די תורה. חֲזַ"ל זָאגְן (תַּנְחוּמָא תֵצֵא) "צָרִיךְ הָאָדָם לְהַחְזִיק טוֹבָה לְהַקָדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא בִּזְמַן שֶׁהַיְסוּרִין בָּאִין עָלָיו, לָמָה? שֶׁהַיְסוּרִין מוֹשְׁכִין אֶת הָאָדָם לְהַקָדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא" - אַ מֶענְטְשׁ דַארְף דַאנְקֶען דֶעם אֵייבֶּערְשְׁטְן וֶוען עֶר שִׁיקְט אִים יִסוּרִים. פַארְוָואס? וַוייל דִי יִסוּרִים שְׁלֶעפְּן דֶעם מֶענְטְשׁ צוּם אֵייבֶּערְשְׁטְן. נָאךְ זָאגְן דִי חֲזַ"ל (סִפְרִי וָאֶתְחַנַּן) "יְהֵא אָדָם שָׂמֵחַ בְּיִסּוּרִין יוֹתֵר מִן הַטוֹבָה, שֶׁאִילוּ הָאָדָם בְּטוֹבָה אֵין נִמְחָל לוֹ עָווֹן שֶׁבְּיָדוֹ, וּבִּיְסוּרִין נִמְחָל לוֹ" - אַ מֶענְטְשׁ דַארְף זִיךְ מֶער פְרֵייעֶן מִיט דִי יִסוּרִים וָואס עֶר בַּאקוּמְט וִוי מִיט דִי גוּטְס וָואס עֶר בַּאקוּמְט, וַוייל וֶוען אַ מֶענְטְשׁ הָאט נָאר גוּטְס וֶועט עֶר מִיט דֶעם נִישְׁט אָפְּקוּמֶען זַיינֶע עֲבֵירוֹת, אָבֶּער וֶוען עֶר הָאט יִסוּרִים וֶועט דָאס אָפְּמֶעקְן אַלֶע זַיינֶע עֲבֵירוֹת.

וואס וואלטן מיר געטון אנעם רבי'ן... וויפיל דארפן מיר דאנקען דעם אייבערשטן אז מיר ווייסן פון א רבי וואס איז אונז מחזק און מעודד מיר זאלן אנטלויפן צום אייבערשטן, נאכאמאל קומען צו אים און רעדן צו אים, אים דערציילן ווי שווער עס איז אונז.

אשרינו שזכינו להתקרב לרבינו.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

ליל שישי פרשת יתרו, ט"ז שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

שלאגן א מאמע טאר מען נישט, אבער אפשטעלן א מאמע פון שעדיגן די קינדער - דאס איז א חיוב.

ובכן גיי צו אן ערליכער רב און דערצייל אים אלעס וואס גייט פאר ביי ענק אין שטוב, טו אלעס וואס דו קענסט צו ראטעווען די קינדער אין שטוב.

אפשטעלן אליין איז נישט גענוג, דער רב וועט דיר זיכער זאגן מען זאל לייגן די קינדער ביי א קרוב משפחה וכדומה.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ג' פרשת יתרו, י"ג שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

מיין טייערער ... נרו יאיר, תלמיד ישיבת היכל הקודש ירושלים

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

דאס וואס דער רבי זאגט (ספר המדות אות אהבה, סימן יא): "הַשּׁוּם מְסֻגָּל לְאַהֲבָה", קנאבל איז מסוגל אויף ליבשאפט; דו פרעגסט וואס מען דארף טון מיט די קנאבל? דאס מיינט מען עסן קנאבל, דאס איז א גמרא (בבא קמא פב.), אז עסן קנאבן איז מסוגל אויף ליבשאפט, און דערפאר האט עזרא הסופר מתקן געווען מען זאל עסן קנאבל פרייטאג צו נאכטס ווען עס איז א צייט פון ליבשאפט וכו'.

דאס וואס דער רבי זאגט (שם חלק ב', סימן ב): "אַהֲבַת אִשָּׁה לְבַעְלָהּ נִכָּר בַּזְּבוּבִים וְיִתּוּשִׁים שֶׁבַּבָּיִת", מען קען זען ביי די פליגן אין שטוב די ליבשאפט צווישן מאן און ווייב, "גַּם עַל יְדֵי אַהֲבָתָם יְכוֹלִין לֵידַע כֹּחַ הַיֵּצֶר הָרָע אִם כְּבָר נֶחֱלָשׁ אִם לָאו", אויך קען מען זען אויב זייער יצר הרע איז שוין אפגעשוואכט לויט די ליבשאפט צווישן זיי; די פרעגסט וואס איז פשט? וואס זעט מען? חכמינו זכרונם לברכה זאגן (ברכות י:), די פרוי שונמית האט געזאגט פאר איר מאן אויף אלישע הנביא (מלכים-ב ד, ט): "אִישׁ אֱלֹקִים קָדוֹשׁ הוּא", דער גאסט איז א געטליכער מאן, פרעגט די גמרא, פון ווי האט זי געוואוסט? זאגט די גמרא צוויי זאכן, איינס: "לא ראתה זבוב על שולחנו", זי האט געזען אז עס איז נישטא קיין פליג ביי זיין טיש, און א צווייטע זאך האט זי געזען: "סדין של פשתן הציעה על מטתו", זי האט געלייגט א ווייסע ליילעך אויף זיין בעט, "ולא ראתה קרי עליו", און זי האט געזען אז עס בלייבט ריין; זעט מען פון דעם אז ווען עס איז נישטא קיין פליגן - איז דאס א סימן פון קדושה, און אזוי אויך אז מען זעט נישט קיין קרי, איז א סימן פון קדושה; דאס זאגט דער רבי, אויב איז די שטוב פול מיט פליגן - איז א סימן אז די יצר הרע פון ניאוף איז שטארק אין דעם שטוב און מען דארף תשובה טון און בעטן דעם אייבערשטן עס זאל אוועק גיין אלע דינים און מען זאל האבן אמונה, ווייל פליגן זענען די קליפות, אזוי ווי דער רבי זאגט (ספר המדות אות אמונה חלק ב', סימן ט): "עַל יְדֵי מִעוּט אֱמוּנָה", דורך ווייניג אמונה – "נִתְרַבּוּ הַזְּבוּבִים בָּעוֹלָם", פארמערן זיך די פליגן אויף די וועלט, אויך דורך שלעכטע מחשבות פון ניאוף רחמנא לצלן פארמערן זיך די פליגן.

לערן אסאך דעם הייליגן ספר המידות און זיי זיך מתבודד צום אייבערשטן אויף יעדע סעיף, אז דו זאלסט זוכה זיין צו אלע הייליגע זאכן און צו דינען דעם אייבערשטן מיט ליבשאפט.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ג' פרשת יתרו, י"ג שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

דער הייליגער רבי האט געזאגט (חיי מוהר"ן, סימן מו): "שֶׁהָיוּ כַּמָּה גְּדוֹלִים שֶׁכָּל אֶחָד עָשָׂה וְתִקֵּן מַה שֶּׁתִּקֵּן וְאַחַר כָּךְ נִפְסַק", עס זענען געווען אסאך צדיקים וואס ווען זיי האבן געלעבט האבן זיי געטון און מתקן געווען וואס זיי האבן מתקן געווען אבער נאכדעם האט זיך אלעס אפגעשטעלט, "אֲבָל אָנוּ צְרִיכִים לַעֲשׂוֹת דָּבָר שֶׁלּא יֻפְסַק לְעוֹלָם", אבער איך וויל מאכן אזא זאך וואס עס זאל זיך קיינמאל נישט אפשטעלן, "שֶׁאֵלּוּ אֲנָשִׁים יַעֲשׂוּ אֲנָשִׁים אֲחֵרִים", די תלמידים זאלן מאכן נאך תלמידים, "וְהֵם יַעֲשׂוּ עוֹד אֲנָשִׁים", און די זאלן מאכן נאך תלמידים, "וְכֵן לְעוֹלָם", און אזוי זאל עס בלייבן אויף אייביג; נאך האט דער רבי געזאגט (שם, סימן שו): "מיין פייערל וועט שוין טליען און ברענען ביז משיח וועט קומען".

דער רבי האט זייער געוואלט מיר זאלן אלע עוסק זיין אין פארשפרייטן זיינע עצות אין די וועלט, רעדן צו מענטשן פון אמונה. רבי נתן זכרונו לברכה שרייבט (שם, סימן תקמג), דער רבי פלעגט אונז מבזה זיין פארוואס מיר זענען נישט עוסק אין 'הפצה'; "וּפַעַם אַחַת בְּלֵיל מוֹצָאֵי שַׁבָּת עָמַדְנוּ לְפָנָיו עִם כַּמָּה אֲנָשִׁים מֵהַחֲשׁוּבִים שֶׁלּוֹ, וְהוֹכִיחַ אוֹתָנוּ מְאֹד כַּמָּה שָׁעוֹת עַל עִנְיָן זֶה", איינמאל מוצאי שבת האט דער רבי אונז געגעבן מוסר אפאר שעה היתכן מיר זענען נישט גענוג עוסק אין הפצה, "וּפַעַם אַחַת קָרָא אוֹתָנוּ 'עֵצִים יְבֵשִׁים' עַל שֶׁאֵין אָנוּ מוֹלִידִים נְפָשׁוֹת שֶׁיִּתְקָרְבוּ לְהַשֵּׁם יִתְבָּרַךְ עַל יָדֵינוּ", 'טרוקענע ביימער' האט אונז דער רבי אנגערופן; ווייל דער רבי האט געוואלט מיר זאלן עוסק זיין אין אנטרינקען ביימער - מקרב זיין אידישע קינדער צום אייבערשטן.

וואויל איז דעם וואס פארשפרייט דעם רבינ'ס עצות, די ספרים און קונטרסים וואס מוהרא"ש האט געשריבן, א סך הכל פון רבינ'ס ספרים, געשריבן אין א גרינגע שפראך, אויף לעובדה ולמעשה; דאס האט דאך דער רבי געוואלט, מיר זאלן מאכן תלמידים און די תלמידים זאלן ווייטער מאכן תלמידים, אזוי ביז מען וועט זוכה זיין צו די גאולה.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ג' פרשת יתרו, י"ג שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

טייערער ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

מוהרא"ש פרעגט, מען זעט די תורה דערציילט, יוסף הצדיק איז געזיצן אין תפיסה און ער פרעגט די שר המשקים און די שר האופים (בראשית מ, ז): "מַדּוּעַ פְּנֵיכֶם רָעִים הַיּוֹם", פארוואס איז ענקער פנים אזוי שלעכט? ענק זענען אזוי צוגעלייגט; פרעגט מוהרא"ש, וואס זאל אנגיין יוסף אז צוויי גוים טמאים פון תפיסה זענען צוגעלייגט און דערביטערט? זאגט מוהרא"ש, יוסף הצדיק האט נישט געקענט ליידן קיין עצבות און מרה שחורה; ווייל ווער עס איז באמת פרייליך - קען נישט ליידן צו זען אנדערע מענטשן אין עצבות און אין מרה שחורה, שטייט אין פסוק (שם לט, ב): "וַיְהִי אִישׁ מַצְלִיחַ", יוסף הצדיק איז געווען אן איש מצליח, זאגן די הייליגע חכמים (בראשית רבה פו, ד) ער איז געווען: "גבר קפוז", ליסטיג און לעבעדיג.

דאס איז די סימן פון שמחה, אז מען מאכט א צווייטן פרייליך; אנגעהויבן אין שטוב, מען שמייכלט און מען געבט גוטע ווערטער פאר די ווייב און קינדער, און אויך אין שול און אין ארבעט און וואו אימער מען גייט געבט מען יעדן א שמייכל און א גוט ווארט. דער רבי זאגט (שיחות הר"ן, סימן מג), עס זענען דא מענטשן וואס דרייען זיך ארום זייער צעבראכן פון די יסורים וואס זיי גייען אריבער און זיי קענען קיינעם נישט דערציילן וואס זיי ליידן. זיי וואלטן ווען געוואלט דערציילן פאר איינעם וואס זיי גייען אריבער, אבער זיי האבן נישט מיט וועמען צו שמועסן, און ווען זיי זעען א מענטש מיט א שמייכל, ווערן זיי אויפגעלעבט דורכדעם, "וּלְהַחֲיוֹת אָדָם אֵינוֹ דָּבָר רֵק", און מחי' זיין א מענטש איז גארנישט קיין קלייניקייט, "כִּי הוּא דָּבָר גָּדוֹל מְאֹד", עס איז זייער א גרויסע זאך, אזוי ווי חכמינו זכרונם לברכה דערציילן (תענית כב.), אליהו הנביא האט באגעגנט רבי ברוקא אויפן גאס, האט ער אים געוויזן אויף צוויי מענטשן אז זיי זענען בני עולם הבא, ווייל זיי גייען ארום פרייליך מאכן אידישע קינדער, זיי שמייכלען צו יעדן איינעם, און ווען זיי זעען ווי צוויי מענטשן קריגן זיך מאכן זיי דארט פרייליך ביז זיי בעטן זיך איבער.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

ערב שבת קודש פרשת בא, ב' שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

עס איז א גרויסע זאך צו גיין צו קברי צדיקים, זיך אויסגיסן דארט דאס הארץ און מתפלל זיין פאר ישועות.

דער זוהר הקדוש זאגט (פרשת שלח, דף קנח:), כלב האט געזען אז משה רבינו האט געגעבן א ברכה נאר פאר יהושע בן נון אז ער זאל געראטעוועט ווערן פון די עצה פון די מרגלים און אים האט מען נישט געגעבן די ברכה, "אִשְׁתְּמִיט מִנַּיְיהוּ", האט ער זיך אוועק געכאפט פון די מרגלים, "וְאָתֵי לְגַבֵּי קִבְרַיָּיא דַּאֲבָהָן", און געגאנגען קיין חברון צו קברי צדיקים, "וְצַלֵּי תַּמָּן צְלוֹתֵיהּ", ער האט דארט געבעטן דעם אייבערשטן ער זאל נישט פארכאפט ווערן מיט די עצת מרגלים צו קריגן אויף משה רבינו, דער זוהר פרעגט 'ווי אזוי קען זיין אז כלב איז געגאנגען קיין חברון מתפלל זיין ביי די מערת המכפלה איינער אליין, עס זענען דאך דארטן געווען די ריזן מענטשן, ווי אזוי האט ער נישט מורא געהאט פון זיי?!' זאגט דער זוהר הקדוש (שם): "אֲבָל מַאן דְּאִיהוּ בְּדוֹחֲקָא, לָא אִסְתָּכַּל מִדִי", ווער עס איז אין א צרה - קוקט נישט אויף גארנישט, "כַּךְ כָּלֵב, בְּגִין דְּהֲוָה בְּדוֹחֲקָא, לָא אִסְתָּכַּל מִדִי, וְאָתָא לְצַלָּאָה עַל קִבְרֵי אֲבָהָן, לְאִשְׁתְּזָבָא מְעֵיטָא דָּא", אזוי אויך ווען כלב האט געזען אז ער איז אין א גרויסע סכנה - איז ער געלאפן צו קברי צדיקים מתפלל זיין, ער האט נישט געקוקט אויף דעם אז דארט זענען דא די בני ענק; זעט מען פון דעם דאס גרויסקייט פון גיין אויף קברי צדיקים.

מען גייט נישט צו קיין בית עלמין ביינאכט, אבער אז מען וויל נאר אריבערגיין די קברים אויף אנצוקומען צום קבר פונעם צדיק - איז נישט קיין פראבלעם.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ה' פרשת בא, ראש חודש שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

חומש אליין - אן רש"י - לערנט מען נישט ביינאכט, דער הייליגער אריז"ל האט מקפיד געווען מען זאל נישט לערנען ביינאכט (שער המצוות, פרשת ואתחנן), אבער מיט רש"י הקדוש קען מען מעביר סדרה זיין אויך ביינאכט.

די בעסטע זאך איז - מעביר סדרה זיין גלייך נאך שחרית, איינגעטיילט לויט די וואך. מענטשן זוכן סגולות וואס איז נישט געשטויגן און געפלויגן, בשעת עס איז דא די גרעסטע און הייליגסטע סגולה פון מעביר סדרה זיין. חכמינו זכרונם לברכה זאגן (ברכות ח.): "אָמַר רַב הוּנָא בַּר יְהוּדָה אָמַר רַבִּי אַמִּי, לְעוֹלָם יַשְׁלִים אָדָם פַּרְשִׁיוֹתָיו עִם הַצִּבּוּר שְׁנַיִם מִקְרָא וְאֶחָד תַּרְגּוּם, שֶׁכָּל הַמַשְׁלִים פַּרְשִׁיוֹתָיו עִם הַצִּבּוּר, מַאֲרִיכִים לּוֹ יָמָיו וּשְׁנוֹתָיו"; און אזוי ווערט גע'פסק'נט אין שלחן ערוך (אורח חיים, סימן רפה) אז יעדער מענטש איז מחויב צו ענדיגן יעדע וואך די פרשה צוויי מאל חומש און איין מאל תרגום, און ווער עס איז מעביר סדרה - איז זוכה צו אריכות ימים ושנים; דאס איז די בעסטע סגולה צו א גוט לעבן, און דאס ראטעוועט א מענטש פון אלעם שלעכטס.

מען טאר זיך נישט נארן, מען דארף לעבן מיט ריאליטעט, אז מען ווארט אויף סוף וואך - פארפאסט מען די מצוה, און אזוי גייען אריבער די וואכן און די יארן אן מעביר סדרה זיין. מען קען זיך פארלאזן אויף די הלכה ווי דער שלחן ערוך פסק'נט (שם, סעיף ג): "מִיּוֹם רִאשׁוֹן וְאֵילַךְ חָשׁוּב עִם הַצִּבּוּר", פון זונטאג קען מען שוין אנהויבן מעביר סדרה זיין, און די משנה ברורה ברענגט אראפ (שם, סעיף קטן ח) פונעם הייליגן גר"א זכר צדיק לברכה, אז ער האט זיך אזוי געפירט, יעדן טאג האט ער מעביר סדרה געווען אביסל; זונטאג ביז שני, מאנטאג ביז שלישי, דינסטאג ביז רביעי און אזוי ווייטער; אז מען גייט אויף דעם וועג, דעמאלט קען מען זיין זיכער אז מען וועט ענדיגן יעדע וואך די פרשה.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ה' פרשת בא, ראש חודש שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

דער הייליגער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק ב', סימן קכג): "מִקְוָה אֵינָהּ מַזֶקֶת כְּלָל", מקוה שאדט נישט פארן מענטש, "וְהַדָאקְטֶער שֶׁיֹּאמַר לוֹ שֶׁמִקְוָה מַזֶקֶת", און אז א דאקטער זאגט אז מקוה שאדט - "אֵינוֹ דָאקְטֶער כְּלָל", איז דער דאקטער נישט קיין דאקטער, אדרבה, מקוה איז זייער געזונט און וויכטיג פארן געזונט פונעם מענטש, ווייל דער מענטש האט פול מיט קליינע לעכערלעך אין זיין גוף וואס פון דארט קומט ארויס די שווייס פונעם מענטש, די לעכערלעך דארפן זיין אפן, און דורך די מקוה ווערט דאס געעפנט, אזוי ווערט דער מענטש געזונט.

וואויל איז דעם מענטש וואס גייט יעדן טאג אין מקוה. דער הייליגער רבי זאגט (ספר המדות אות המתקת הדין, סימן כב): "עַל יְדֵי טְבִילַת מִקְוֶה נִתְבַּטֵּל הַצָּרוֹת, וִישׁוּעָה בָּאָה", דורך מקוה ווערן בטל אלע צרות און עס קומט די ישועה, און אזא איינער וואס זיין הויט איז אים סענסעטיוו, ער קען נישט נעמען די קלארין וואס מען לייגט אריין אין מקוה, אדער צוליב אנדערע סיבות - קען ער נעמען א שויער נאכן מקוה, עס איז נישט קיין סתירה צו די מקוה, אז מען טובל'ט זיך אין מקוה - האט רבי נתן זכרונו לברכה געזאגט - וועט מען האבן א תקוה, מען וועט אלעס פאררעכטן.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ה' פרשת בא, ראש חודש שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

וואס איז בכלל די פראגע? אודאי דארפסטו איבער בעטן, אז מען פארשעמט א צווייטן - מוז מען איבער בעטן.

בעט דעם אייבערשטן ער זאל דיך היטן פון כעס, בעט אים: "הייליגער באשעפער, ראטעווע מיך פון די שלעכטע מידה פון כעס. איך פארליר זיך ווען עפעס גייט נישט מיין וועג, איך פארליר מיין שכל, איך שריי און פארשעם ווער עס מאכט מיר נערוועז. הייליגער באשעפער וואס גייט פאר מיט מיר? פארוואס ווער איך אזוי נערוועז? ראטעווע מיך, העלף מיר איך זאל האבן א שטארקע אמונה, איך זאל זיך נישט פארלירן, איך זאל וויסן און געדענקען אז דו ביסט נעבן מיר, דו זעסט אלעס וואס איך טו. העלף מיר איך זאל נישט פון קיינעם נערוועז ווערן, העלף מיר טאטע איך זאל קענען פאררעכטן, זיי מיר מוחל אויף מיינע עבירות, העלף מיר איך זאל זיך קענען שטארקן אויף די מידה מגונה פון כעס".

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

ליל שישי פרשת בשלח, ט' שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד מיין טייערער ליבער ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

וואויל איז דיר און וואויל איז דיין חלק אז דו לייגסט אריין אין די קינדער תפילה, זיי זאלן יעדע זאך בעטן דעם אייבערשטן; יעדע זאך וואס מען דארף, יעדע זאך וואס מען וויל - איז דא נאר איין עצה, 'תפילה'; בעטן דעם אייבערשטן אויף דיין שפראך, אזוי ווי מען בעט פון א טאטע, אזוי ווי מען בעט פון א גוטע פריינד. אז מען לערנט דאס מיט קינדער, מען רעדט פון תפילה נאכאנאנד - גייט דאס אזוי שטארק אריין אין זייערע ביינער, זיי געדענקען דאס פארן גאנצן לעבן, און ווען זיי וועלן דארפן און וועלן עפעס אין לעבן - וועלן זיי וויסן אז דורך תפילה קען מען דאס באקומען.

זייער גוט טוסטו אז דו גייסט מיט זיי אריין אין א ליידיגע שול און דו לערנסט זיי אויס צו קישן די פרוכת, און אויך אז זיי זאלן בעטן ביי די פרוכת. מוהרא"ש האט דערציילט ווי זיין מלמד רבי יעקב קלמנוביץ זכרונו לברכה (מען האט אים גערופן בלשון חיבה ר' יעקב מלמד) - פלעגט אריינלייגן אין די קינדער אמונה, ווען א קינד האט עפעס געדארפט פלעגט דער מלמד נעמען דאס קינד און אים שטעלן ביים ארון הקודש, די חדר איז געווען אין א שול, און ער האט געהייסן דעם קינד קישן דעם פרוכת, ער האט אים פארגעזאגט א תפילה און אים געהייסן נאכזאגן ווארט ביי ווארט; אזוי האט ער אריינגעברענגט אין די קינדער די זאך פון תפילה, אז ווען מען דארף עפעס זאל מען צו גיין צום ארון הקודש, געבן א קיש דעם פרוכת און בעטן פונעם אייבערשטן וואס מען דארף.

מוהרא"ש האט געזאגט אז פון אלע זיינע מלמדים געדענקט ער נאר זכרונות פון דעם מלמד און פון נאך א מלמד וואס איז אויך געווען א ברסלב'ער חסיד, פון די אמונה און פון די תמימות ופשיטות וואס זיי האבן אריינגעלייגט אין די קינדער. מוהרא"ש האט אויך פארציילט אז ער פלעגט אויסטיילן אין חדר יעדן טאג פאר אלע קינדער א פרוטה, און ער איז ארום געגאנגען מיט א פושקע צו אלע קינדער, און בשעת ער איז ארום געגאנגען מיט די פושקע האט ער געהאט א ספעציעלער ניגון וואס ער פלעגט זינגען: "הריני נותן צדקה לעניים וליתומים ולאלמנות, איך בעט דיר אייבערשטער, העלף מיר אז איך זאל מיין גאנצע לעבן געבן צדקה פאר ארעמעלייט, און אין דעם זכות זאל איך ניצול ווערן פון אלע צרות און פון אלע מחלות און איך זאל קיינמאל נישט דארפן צוקומען צו א צווייטן"; מוהרא"ש זכרונו לברכה האט צוגעלייגט אז עס איז געווען א הערליכע מחזה צו זען ווי אזוי יעדעס קינד לייגט אריין א פרוטה אין די פושקע נאכן זאגן די תפילה.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ג' פרשת בשלח, ו' שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

מרת ... תחי'

איך האב ערהאלטן אייער בריוו.

האלטס אייך שטארק, ווערט נישט צעפאלן, דער אייבערשטער געבט נישט א נסיון פאר א מענטש נאר אויב ער האט די כוחות דאס צו ביישטיין. אז איר גייט אריבער יעצט די שוועריקייט - איז זיכער אז איר האט די כוחות דאס בייצושטיין.

אמונה געבט כח; נעמט אריין אין זיך אז אלעס וואס פאסירט מיטן מענטש איז פונעם אייבערשטן, קיין שום זאך איז א פאסירונג, אלעס איז פונעם אייבערשטן, דומם, צומח, חי מדבר, אלעס איז ער, אלעס איז נאר פאר אונזער טובה, מיר פארשטייען נישט וואס פאסירט, עס קען אויסקוקן ווי שלעכטס אבער באמת איז גארנישט קיין שלעכטס, אלעס איז נאר גוטס.

נעמט אייך אפאר מינוט אין טאג, אין א ליידיגע שטילע ווינקל, וואו קיינער הערט נישט און קיינער זעט נישט, שטילערהייט זאלט איר זיך אויסוויינען צום אייבערשטן, אים בעטן ער זאל אייך געבן כח און שטארקקייט צו קענען מחזק זיין אייער מאן און ווייטער אנגיין מיט די שטוב ווירטשאפט.

טראכטס עס איז נאר אן אריבערגאנג, עס וועט אריבערגיין די שווערע צייט, עס וועט נאך ווערן בעסער, אייער מאן וועט זיין געזונט בגוף ונפש, און איר וועט האבן שיינע ליכטיגע טעג און אויפשטעלן שיינע דורות.

דער אייבערשטער זאל העלפן איר זאלט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום א' פרשת בשלח, ד' שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

די גרעסטע זאך וואס דו קענסט טון פאר דיין זיידע - זאלסט פארשפרייטן דעם הייליגן רבינ'ס עצות און חיזוק פאר אידישע קינדער.

אויבן אין הימל איז די גרעסטע זאך דער וואס ברענגט צוריק נשמות ישראל צום אייבערשטן. מוהרא"ש דערציילט, ווען דער הייליגער צדיק רבי יצחק מדראביטש זכותו יגן עלינו איז נפטר געווארן, איז רש"י הקדוש אים אנטקעגן געקומען אויבן אין הימל און אים געפרעגט: "וואס פאר א גוטע מעשים טוט אייער זון רבי מיכל'ע זלאטשובער אז אויבן אין הימל מאכט מען אזא רעש פון אים?" האט דער טאטע רבי יצחק מדראביטש געענטפערט: "ער לייגט אריין כוחות אין דאווענען וכו'", האט אים רש"י הקדוש געזאגט: "פאר דעם אליין וואלט מען נישט געמאכט אזא רעש דא אין הימל פון אים; אסאך צדיקים לייגן אריין כוחות אינעם דאווענען און מען מאכט נישט אזא גרויסע עסק פון זיי", האט דער טאטע געזאגט: "ער לערנט זייער פלייסיג", האט אים רש"י הקדוש געענטפערט: "דאס קען אויך נישט זיין די סיבה, ווייל אסאך צדיקים לערנען פלייסיג די הייליגע תורה, און פאר דעם אליין רעש'ט זיך נאך נישט", האט ער געזאגט: "צוליב זיין חסד און צדקה וכו'", האט רש"י נאכאלץ נישט מסכים געווען, ביז רבי יצחק מדראביטש האט אים געזאגט: "אפשר ווייל ער ברענגט צוריק מענטשן צום אייבערשטן? ער איז עוסק אין דעם זייער שטארק", האט רש"י הקדוש געזאגט: "יעצט פארשטיי איך שוין פארוואס ער איז אזוי חשוב..."

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ה' פרשת בא, ראש חודש שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

דאס וואס דו שפירסט לעצטנס ביי התבודדות ווי דו האסט נישט די ברען און געפיל פון אמאל - דאס איז נאר דיך צו ברענגען אויף א העכערע פלאץ אין עבודת השם. דער הייליגער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק א', סימן כה): "וּבָזֶה טוֹעִין הַחֲסִידִים הַרְבֵּה, שֶׁפִּתְאֹם נִדְמֶה לָהֶם שֶׁנָּפְלוּ מֵעֲבוֹדַת ה'", מענטשן זענען זיך טועה, עס דאכט זיך זיי ווי זיי פאלן אראפ פון זייער עבודת השם, "וּבֶאֱמֶת אֵין זֶה נְפִילָה כְּלָל", אבער באמת איז דאס נישט קיין נפילה, "רַק מֵחֲמַת שֶׁצְּרִיכִין לַעֲלוֹת מִמַּדְרֵגָה לְמַדְרֵגָה וְאָז מִתְעוֹרְרִין וּמִתְגַּבְּרִין מֵחָדָשׁ הַקְּלִיפּוֹת שֶׁהֵם הַתַּאֲווֹת וְהַבִּלְבּוּלִים וְהַדִּמְיוֹנוֹת וְהַמַּחֲשָׁבוֹת וְהַמְּנִיעוֹת כַּנַּ"ל, עַל כֵּן צְרִיכִין לְהִתְגַּבֵּר בְּכָל פַּעַם מֵחָדָשׁ לַחֲזֹר וּלְהַכְנִיעַ וּלְשַׁבֵּר הַקְּלִיפּוֹת וְהַמְּנִיעוֹת וְכוּ' שֶׁבְּכָל מַדְרֵגָה וּמַדְרֵגָה מֵחָדָשׁ, אֲבָל בֶּאֱמֶת אֵין זֶה נְפִילָה כְּלָל כַּנַּ"ל", דאס איז נאר ווייל מען דארף גיין העכער און העכער אין עבודת השם, און כדי צו קענען גיין העכער - דארף מען אראפגיין, מען דארף זיך נאכאמאל שטארקן אויף אלע קליפות וואס דאס זענען די אלטע מעשים וואס מען האט געטון, דעריבער זעט דאס אויס ווי מען איז אראפגעפאלן, אבער באמת איז דאס נישט קיין נפילה, דאס איז נאר צו קענען גיין העכער און העכער.

גיי ווייטער זיך מתבודד זיין אין די פעלדער, אין די וועלדער, ווארט נישט אויף געפילן, דו טו וואס דער רבי האט אונז געלערנט, און אז דו שפירסט נישט קיין טעם, דו שפירסט דו האסט נישט קיין דיבורים - זאלסטו פון דעם אליין מאכן התבודדות, אבער זאלסט חס ושלום נישט אפלאן, אלע צדיקים זענען דאס אריבער, דער רבי אליין איז דאס אריבער. דער הייליגער רבי האט דערציילט (שבחי הר"ן, סימן יב): "הָיָה נִדְמֶה לוֹ תָּמִיד שֶׁאֵין מִסְתַּכְּלִין עָלָיו כְּלָל וְאֵין שׁוֹמְעִין לוֹ כְּלָל", ווען ער פלעגט רעדן צום אייבערשטן האט זיך אים שטענדיג געדאכט אז מען הערט נישט אויס אויבן אין הימל וואס ער בעט, און אז קיינער קוקט נישט אויף אים, "רַק אַדְּרַבָּה, נִדְמֶה לוֹ שֶׁמַּרְחִיקִין אוֹתוֹ מֵעֲבוֹדָתוֹ יִתְבָּרַךְ בְּכָל מִינֵי הַרְחָקוֹת וּכְאִלּוּ אֵין רוֹצִין בּוֹ כְּלָל וּכְלָל", פארקערט, ווי מער ער פלעגט רעדן צום אייבערשטן האט זיך אים אלץ מער געדאכט ווי מען דארף אים נישט, "כִּי הָיָה רוֹאֶה שֶׁחוֹלְפִין וְעוֹבְרִין כַּמָּה וְכַמָּה יָמִים וְשָׁנִים וַעֲדַיִן הוּא רָחוֹק מֵהַשֵּׁם יִתְבָּרַךְ וְלא זָכָה עֲדַיִן לְשׁוּם הִתְקָרְבוּת", ווייל ער האט געזען אז עס גייען אריבער אסאך יארן און ער האט נאכאלץ נישט זוכה געווען צו ווערן נאנט צום אייבערשטן, "עַל כֵּן נִדְמָה בְּעֵינָיו שֶׁאֵין שׁוֹמְעִין דְּבָרָיו כְּלָל, וְאֵין מִסְתַּכְּלִין עָלָיו כְּלָל, רַק אַדְּרַבָּא, מַרְחִיקִין אוֹתוֹ בְּכָל מִינֵי הִתְרַחֲקוּת מֵעֲבוֹדָתוֹ יִתְבָּרַךְ", דערפאר האט זיך אים געדאכט אז קיינער הערט אים נישט אויס, אדרבה עס האט אים אויסגעזען ווי מען שטופט אים אוועק פון די קדושה, "אַךְ אַף עַל פִּי כֵן הָיָה מְחַזֵּק עַצְמוֹ מְאֹד, וְלֹא הִנִּיחַ אֶת מְקוֹמוֹ", מיט דעם אלעם האט זיך דער רבי זייער געשטארקט און נישט אויפגעהערט מיט זיין עבודת השם יתברך, "וְכַמָּה פְּעָמִים הָיָה שֶׁהָיָה נוֹפֵל בְּדַעְתּוֹ מֵחֲמַת זֶה שֶׁרָאָה שֶׁהוּא מִתְפַּלֵּל וּמַעְתִּיר וּמַפְצִיר כָּל כָּךְ שֶׁיִּתְקָרֵב לַעֲבוֹדַת הַשֵּׁם יִתְבָּרַךְ וְאֵין מִסְתַּכְּלִין עָלָיו כְּלָל, וּמֵחֲמַת זֶה נָפַל לִפְעָמִים בְּדַעְתּוֹ וְלא הָיָה מְדַבֵּר עוֹד כָּל כָּךְ בֵּינוֹ לְבֵין קוֹנוֹ אֵיזֶה יָמִים", אסאך מאל האט זיך געמאכט ביים רבי'ן אז ער איז געווארן זייער צעבראכן, זעענדיג אז ער האט שוין אזוי סאך געדאווענט און געבעטן, אבער עס דאכט זיך אים אז מען דארף אים נישט, און ער האט אויפגעהערט מאכן התבודדות, "אַחַר כָּךְ נִזְכַּר בְּעַצְמוֹ וְהִתְבַּיֵּשׁ בְּעַצְמוֹ עַל שֶׁהִרְהֵר אַחַר מִדּוֹתָיו יִתְבָּרַךְ, כִּי בֶּאֱמֶת בְּוַדַּאי הַשֵּׁם יִתְבָּרַךְ חַנּוּן וְרַחוּם וְכוּ', וּבְוַדַּאי הוּא רוֹצֶה לְקָרְבוֹ וְכוּ', וְחָזַר וְנִתְחַזֵּק בְּדַעְתּוֹ וְהִתְחִיל שׁוּב לְהַעְתִּיר וּלְדַבֵּר לִפְנֵי הַשֵּׁם יִתְבָּרַךְ כַּנַּ"ל", ביז ער האט זיך געכאפט וואס ער האט געטון און ער האט זיך זייער פארשעמט אז ער האט נאכגעלאזט פון די הייליגע עבודת השם, האט ער צוריק אנגעהויבן רעדן צום אייבערשטן, "וְכֵן הָיָה כַּמָּה פְּעָמִים", אזוי איז געווען אסאך מאל, עיין שם.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ה' פרשת בא, ראש חודש שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

צעברעך זיך נישט, עס איז גארנישט אז מען איז פארשלעפט, מען קען זיין אן ערליכער איד אפילו מען איז נישט אין צייט. זיי פרייליך אז דו כאפסט ארויס גוטע זאכן, זיי פרייליך אז דו כאפסט ארויס דא אפאר ווערטער צום אייבערשטן און דארט אפאר ווערטער צום אייבערשטן, אין הימל איז דאס זייער זייער חשוב.

אז דו ווילסט זיין מסודר און נישט זיין קיין בטלן - זאלסטו ארבעטן אויף שמחה, זיך פרייען אז דו ביסט א איד, זיך פרייען מיט די מצוות וואס דו ביסט זוכה צו טון. מיין נישט אז דאס איז א קלייניקייט, ברודער, אין דעם ליגט אלעס; שמחה איז די סוד פון הצלחה, זיין פרייליך מיט די גוטע זאכן וואס מען טוט. דער רבי האט אונז זייער אסאך געזאגט (לקוטי מוהר"ן חלק א, סימן רפב), אז מען מוז זיך פרייען מיט די גוטע זאכן וואס מען האט. דער רבי זאגט (שם): "כי רוב בני אדם שרחוקים מהשם יתברך", מערסטנס פון די מענטשן וואס זענען ווייט פונעם אייבערשטן, "עקר ריחוקם הוא מחמת מרה שחורה ועצבות", איז דאס צוליב דערביטערניש און דיפרעסיע.

דעריבער בעט איך דיר זייער ליבער ברודער זאלסט אלעס טון אבי צו זיין פרייליך, ווייל מיט עצבות קען מען גארנישט פועל'ן, מען ווערט נאר מער און מער פארדרייט. מוהרא"ש זאגט, א מענטש קען זיך מעסטן אויב ער איז ביי די קדושה וכו' אדער ביי די טומאה וכו', אויב מען איז פרייילך - איז מען ביי די קדושה, ווייל עצבות איז טומאה און שמחה איז קדושה, מען קומט אן צו די העכסטע מדריגה.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ה' פרשת בא, ראש חודש שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

אוי וויי, אוי געוואלד, קוקן מאוויס פון עבירות איז די טרעפ צום גיהנום, אז מען קוקט עבירות פארלירט מען אלעס, מען פארלירט די יראת שמים, מען פארלירט די אמונה, מען ווערט אומגליקליך, מען ווערט משוגע; דאס איז די קללה פון די תוכחה וואס די תורה זאגט (דברים כח, לד): "והיית משוגע ממראה עיניך אשר תראה", דו וועסט משוגע ווערן פון וואס דו וועסט זען מיט דיינע אויגן, רוב משוגעים ווערן משוגע פון תאוות ניאוף רחמנא לצלן.

וויי פאר דיר, וויי פאר דיין נשמה, דורך קוקן עבירות קומט מען צו די ביטערע עבירה פון פגם הברית, הוצאת זרע לבטלה רחמנא לצלן, מען ווערט דעפרעסט מען פארלירט אלעס, ביז מען האט קשיות אויפן אייבערשטן, עס דרייט זיך אין מח מחשבות פון כפירה, ביז מען טראכט מחשבות פון זיך נעמען דאס לעבן; אלעס קומט פון זיך נישט היטן די אויגן, פון קוקן מאוויס און קליפס פון עבירות.

אז דו ווילסט רחמנות האבן אויף דיר, אויף דיין נשמה, אויף דיין עתיד - זאלסטו אוועק ווארפן אלע כלים וואס מען קען אויף דעם קוקן עבירות, און מער נישט גיין אין פלעצער וואו מען קען אנקומען צו קוקן מאוויס. דאס איז די ערשטע און וויכטיגסטע תיקון, היטן די אויגן. חכמינו זכרונם לברכה זאגן (סוטה ח.): "אֵין יֵצֶר הָרָע שׁוֹלֵט אֶלָּא בַּמֶה שֶׁעֵינָיו רוֹאוֹת", דער יצר הרע קען נאר אראפ ווארפן דורך די אויגן.

אויך זאלסטו זיך מאכן א שיעור אין לערנען משניות און גמרא. יעצט ווען דיין קאפ איז אין תפיסה, דיין מח מחשבה איז פארכאפט ביי די קליפות - זאלסטו זאגן די ווערטער פון תורה אפילו אן פארשטיין. דער רבי זאגט (שיחות הר"ן, סימן עו): "אֵין צְרִיכִין בְּלִמּוּד רַק הָאֲמִירָה לְבַד, לוֹמַר הַדְּבָרִים כְּסֵדֶר", אפילו מען פארשטייט גארנישט זאל מען זאגן די ווערטער, "וּמִמֵּילָא יָבִין", און ביים סוף וועט מען פארשטיין. משניות רייניגט די מחשבות, "מִשְׁנָה" איז די אותיות "מְשַׁנֶה", משניות שלעפט ארויס דעם מענטש פון די טומאה, מוהרא"ש זאגט, די ראשי תיבות פון: הֶ'עֱלִיתָ מִ'ן שְׁ'אוֹל נַ'פְשִׁי - איז מִשְׁנָה, אז מען זאגט משניות נעמט עס ארויס דעם מענטש פון די טיפסטע שמוציגסטע פלעצער וואו דער מענטש איז רחמנא לצלן אריינגעפאלן.

אויך זאלסטו לערנען גמרא. הויב אן ש"ס, לערן גמרא כסדרן, זאג א בלאט נאך א בלאט, און וויין זיך אויס אויף די גמרא צו די תנאים און די אמוראים זיי זאלן רחמנות האבן אויף דיר אז דו זאלסט נישט פארפאלן ווערן, דו זאלסט קענען אלעס פאררעכטן.

אז דו וועסט יעצט אוועק ווארפן אלע כלים וכו' וכו' און נעמען דעם רבינ'ס עצות וועסטו אלעס פאררעכטן, און אז דו וועסט ווייטער קוקן מאוויס פון עבירות - וועסטו משוגע ווערן רחמנא לצלן, נאכדעם קומט דראגס רחמנא לצלן, ביז מען פארלירט ביידע וועלטן.

בעזרת ה' יתברך

מוצאי שבת קודש פרשת וישלח, י"ד כסליו, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

עס איז זייער א גרויסע זאך צו גיין צו קברי צדיקים מתפלל זיין. דער רבי זאגט (ספר המדות אות צדיק, סימן קעג): "עַל יְדֵי הִשְׁתַּטְּחוּת עַל קִבְרֵי הַצַּדִּיקִים, הַקָּדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא עוֹשֶׂה לוֹ טוֹבוֹת, אַף עַל פִּי שֶׁאֵינוֹ רָאוּי לְכָךְ", ביי קברי צדיקים ווערן אנגענומען די תפילות אפילו דער מענטש איז נישט ווערד מען זאל אויסהערן זיין געבעט; דערפאר איז א גרויסע זאך - סיי פאר מענער, סיי פאר פרויען - צו גיין צו קברי צדיקים און בעטן דעם אייבערשטן אז בזכות די צדיקים זאל מען זען ישועות.

דיינע שיעורים זאלסטו לערנען אין שטוב אדער אין שול, און ביי קברי צדיקים זאלסטו זאגן תהילים און מתפלל זיין; מיש נישט קיין יוצרות, און טו נישט אינטערעסאנטע זאכן.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ה' פרשת ויגש, ב' טבת, זאת חנוכה, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

עס איז די שענסטע זאך אז מען איז זיך מתבודד, מען וויינט זיך אויס צום אייבערשטן, מען שמועסט מיט אים אזוי ווי מען שמועסט צו א גוטער פריינד און ווי א קינד שמועסט מיט זיין טאטע; דורך רעדן צום אייבערשטן קומט מען אן צו די העכסטע מדריגות.

ווי אזוי קענסטו וויסן אויב די וויינען קומט פון עצבות? אויב מען איז ברוגז, מען רעדט זיך אפ - דאס איז עצבות ומרה שחורה, אבער אויב דו קומסט צום אייבערשטן און בעטסט א מתנת חינם - דאס איז נישט קיין עצבות, וויינען איז נישט עצבות; דאס איז די העכסטע מדריגה, צו בעטן א מתנת חינם. חכמינו זכרונם לברכה זאגן (ספרי ואתחנן, כו), צדיקים קענען בעטן וואס עס קומט זיי, דאך בעטן זיי נאר א מתנת חינם; "רבונו של עולם, עס קומט מיר גארנישט, איך בעט דיר א מתנת חינם, געב מיר פרנסה, געב מיר הרוחה וכו'".

עצבות איז ווען מען איז ברוגז אויפן אייבערשטן. מען האט אמאל געפרעגט דעם רבי'ן וואס איז די חילוק פון א 'לב נשבר', א צעבראכענע הארץ - צו 'עצבות ומרה שחורה', דעפרעסט, דערביטערט; האט דער רבי געזאגט (שיחות הר"ן, סימן מב), 'עצבות' איז ווען מען איז ברוגז אויפן אייבערשטן, עצבות איז זיך אפרעדן און האבן טענות, פארוואס דער אייבערשטער טוט נישט אזוי און אזוי, אבער 'לב נשבר' איז - זיך אויסרעדן צום אייבערשטן, זיך בעטן ביים אייבערשטן, און מוהרא"ש דערציילט, אז דער רבי האט זיך דעמאלט אויסגעדרייט און אויפגעהויבן די הענט צום הימל, כבן המתחטא, און שוין אנגעהויבן רעדן צום אייבערשטן, זיך בעטן ביי אים.

זע אבער זאלסט אויך אוועק געבן צייט פאר תודה והודאה, תפילה מוז גיין אינאיינעם מיט דאנקען און לויבן, נאר אזוי האט מען כח ווייטער צו בעטן; דאס דאנקען און לויבן געבט כח צו בעטן.

זיי ממשיך מיט דיין הייליגע עבודה, לאז זיך נישט שטערן פון די מחשבות און מאך פון די מחשבות אויך תפילה, דאס אליין קענסטו אויסשמועסן מיטן אייבערשטן.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

א פרייליכן חנוכה.

בעזרת ה' יתברך

יום ה' פרשת ויגש, ב' טבת, זאת חנוכה, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

עס איז באוויסט ביי סאטמערע חסידים אז דער רבי זכותו יגן עלינו האט געלערנט אלע ספרי ברסלב אין די יונגע יארן, און די גאנצע שיטה הקדושה איז געבויט אויפן הייליגן רבינ'ס ספרים; אויף אמונה פשוטה, און אויף זיך נישט אוועק רירן פון שלחן ערוך, אויף קדושה און טהרה, שמירת הברית, און אויף דינען דעם אייבערשטן בתמימות ופשיטות וכו'.

דער רבי זכותו יגן עלינו מסאטמער ברענגט אין ספר הקדוש ויואל משה (מאמר ישוב ארץ ישראל, סימן קנ) פון ספר שיחות הר"ן (סימן לה): "שֶׁהוֹלֵךְ אֶפִּיקוֹרְסוּת גָּדוֹל עַל הָעוֹלָם", עס וועט קומען א צייט וואס עס וועט זיין גרויסע אפיקורסים, "אַשְׁרֵי מִי שֶׁיַּחֲזִיק עַצְמוֹ בֶּאֱמוּנָה בְּאֵלּוּ הָעִתִּים", וואויל איז פאר די וואס וועלן זיין שטארק אין די אמונה אינעם אייבערשטן, און דער רבי האט געזאגט: "אַף עַל פִּי שֶׁאֵינוֹ מוֹעִיל כְּלָל מַה שֶּׁהוּא מְסַפֵּר זֹאת, שֶׁיִּהְיֶה אֶפִּיקוֹרְסוּת בָּעוֹלָם וְשֶׁצְּרִיכִין לְהִתְחַזֵּק עַצְמוֹ בֶּאֱמוּנָה, כִּי אַף עַל פִּי שֶׁהוּא אוֹמֵר זֹאת אַף עַל פִּי כֵן מִתְגַּבֶּרֶת הָאֱפִּיקוֹרְסוּת וְהַבִּלְבּוּלִים", איך ווייס עס וועט נישט העלפן אז איך זאג שוין דאס אלעס פאראויס, "אַךְ אַף עַל פִּי כֵן אֲנִי מוֹדִיעַ זֹאת מִקֹּדֶם", דאך זאג איך יעצט וואס גייט זיין, "בִּשְׁבִיל אוֹתָן מְעַט הַכְּשֵׁרִים שֶׁיְּחַזְּקוּ עַצְמָן בֶּאֱמוּנָתָן", פאר די געציילטע ערליכע אידן, זיי זאלן זיך שטארקן, "וּבְוַדַּאי יִהְיֶה לָהֶם מִלְחָמוֹת גְּדוֹלוֹת בְּדַעְתָּן", זיי וועלן זיך דארפן אסאך שלאגן מיט די ביטערע נסיונות, "לְמַעַן יִהְיֶה לָהֶם לְמֵשִׁיב נֶפֶשׁ וְהִתְחַזְּקוּת וְהִתְאַמְּצוּת יוֹתֵר כְּשֶׁיִּרְאוּ שֶׁכְּבָר דִּבְּרוּ מִזֶּה מִקֹּדֶם", דאס וועט זיין פאר זיי גרויסע חיזוק ווען זיי וועלן זען אז מען האט שוין פון פריער געוויסט וואס עס גייט זיין.

אויך ברענגט ער דעם שיחה (שם, סימן רכ) וואס דער רבי האט געזאגט: "שֶׁיִּהְיֶה אֶפִּיקוֹרְסוּת גָּדוֹל בָּעוֹלָם", עס וועט קומען א צייט וואס עס וועט זיין אין די וועלט אפיקורסות, "כִּי מִלְמַעְלָה יָבוֹא אֶפִּיקוֹרְסוּת בָּעוֹלָם", פון הימל וועט מען ברענגען אפיקורסות, "בִּשְׁבִיל נִּסָּיוֹן", כדי צו אויספרובירן ווער עס וועט זיין שטארק אין די אמונה, עס וועט זיין זייער שווער פאר די ערליכע אידן, דער רבי האט געקרעכצט און געזאגט: "אוֹי, אֵיךְ יוּכְלוּ לַעֲמֹד אֲנָשִׁים מוּעָטִים נֶגֶד כָּל הָעוֹלָם", ווי אזוי וועלן אזוי ווייניג מענטשן קענען שטיין קעגן די גאנצע וועלט...

דער רבי זכותו יגן עלינו פירט אויס אין ויואל משה: "וְזֶה עִנְיָן שֶׁל רוּחַ הַקּוֹדֶשׁ שֶׁרָאָה מָה הִגִּיעַ אֵלֵינוּ בְּעִיקְבָא דִּמְשִׁיחָא", דאס איז א רוח הקודש פון רבי'ן, ער האט שוין דעמאלט געזען וואס וועט זיין אינעם היינטיגן דור.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

א פרייליכן חנוכה.

בעזרת ה' יתברך

עש"ק פרשת וארא, מברכים החודש, כ"ד טבת, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

ווען מען האט חתונה דארף מען פון פריש מקורב ווערן צום הייליגן רבי'ן. אזוי ווי דער הייליגער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק א', סימן עב): "וְאַחַר כָּךְ כְּשֶׁבָּא לְהַצַּדִּיק מִתְגַּבֵּר עָלָיו הַיֵּצֶר הָרָע עוֹד יוֹתֵר, וְאוֹבֵד כָּל חִשְׁקוֹ", ווען א מענטש ווערט מקורב צום צדיק, ווי נענטער ער קומט צום צדיק - אלץ מער ווערט ביי אים פארלאשן די חשק; און ווען מען האט חתונה דעמאלט ווערט מען דאך מער נענטער צום צדיק, דארף מען פון פריש מקורב ווערן.

מוהרא"ש זאגט, על פי רוב האבן בחורים א געפיל צום רבי'ן, ווייל זיי דארפן די חיזוק, און ווען מען האט חתונה - דארף מען פריש מקורב ווערן, בעטן דעם אייבערשטן מען זאל בלייבן מקושר צום צדיק און פאלגן דעם צדיק.

ווארט נישט אויף א טעם און א געפיל, דאס וועט שוין נאכקומען. דער רבי זאגט (ספר המדות אות תשובה, סימן עו): "הַמַּתְחִיל לַעֲבֹד אֶת ה'", ווען מען הויבט אן דינען דעם אייבערשטן, "הַקָּדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא אוֹמֵר לוֹ", זאגט אים דער אייבערשטער, "יוֹדֵעַ אֲנִי, שֶׁחֶפְצְךָ וּרְצוֹנְךָ לַעֲבֹד אוֹתִי", איך ווייס אז דיין ווילן איז מיך צו דינען, "אֲבָל מַה הוּא הַבְּטוּחוֹת, שֶׁמָּא לְמָחָר תַּעֲזֹב אוֹתִי", אבער ווי אזוי ווייס איך אויב דו וועסט מיך נישט אפלאזן, "אִם כֵּן אֵיךְ אֲקָרֵב אוֹתְךָ בִּשְׁבִיל הָרָצוֹן שֶׁרָצִיתָ, וְאֵיךְ אֲגַלֶּה לְךָ תֵּכֶף דְּבָרִים נִסְתָּרִים", איז ווי אזוי קען איך דיר אנטפלעקן די שיינקייט און זיסקייט פון די הייליגע תורה, "אֶלָּא כֵּן תַּעֲשֶׂה", זאלסטו אזוי טון, "בִּתְחִלָּה אֱהַב אוֹתִי כָּךְ וְתַעֲשֶׂה מִצְווֹתַי", הויב אן מיך דינען און טון מיינע מצוות, "אַף עַל פִּי שֶׁאֵין אַתָּה יוֹדֵעַ הַשֵּׂכֶל שֶׁל הַמִּצְוָה", אפילו אן פארשטיין, "וַעֲבֹד אוֹתִי פָּשׁוּט בְּלֹא חָכְמוֹת", דין מיך פשוט'ערהייט מיט תמימות, אן קיין חכמות, "וּכְּשֶׁתַּעֲבֹד אוֹתִי כַּמָּה זְמַנִּים", און אז דו וועסט מיך אזוי דינען, אפילו אן קיין טעם, אן קיין פארשטאנד, "אֲזַי אַאֲמִין לְךָ וַאֲגַּלֶּה לְךָ טַעַם וְשֵׂכֶל שֶׁל כָּל דָּבָר וְדָבָר", וועל איך דיר אנטפלעקן די טעמים פון די מצוות און דיר געבן צו שפירן א געפיל, "וַאֲקָרֵב אוֹתְךָ בְּכָל מִינֵי הִתְקָרְבוּת", און דיך מקרב זיין מיט אלע סארט התקרבות, "כִּי הַזְּמַן הָרַב שֶׁעָבַדְתָּ אוֹתִי מִקֹּדֶם הוּא בְּטוּחוֹת, שֶׁלֹּא תַּעֲזֹב אוֹתִי [הֵן אֱמֶת]", ווייל איך זע אז דו דינסט מיך מיט אן אמת.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום א' פרשת וארא, י"ט טבת, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד מיין טייערער ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

מאכסט מיך שמייכלען, דערמאנסט מיר ווען איך בין מקורב געווארן, ווי די זיסע צוקערדיגע מענטשן זענען מיר געקומען זאגן די לשונות 'עס איז דא העכערס וכו' וכו', 'היכל הקודש איז טאקע גוט, אבער עס איז דא אין ברסלב מער שפיציגע, מער עובד'ישע'; א נס אז איך בין שוין געווען איידער מיין התקרבות ביי חבורות פון עובדים, איך האב שוין פארזוכט די הויכע פליעדיגע דמיונות, אזוי אז ווען איך האב פארזוכט פון מוהרא"ש די פשוט'ע וועג, די פשוט'ע דיבורים - האט מען מיךְ נישט געקענט פארנארן.

וואס איז דא העכער פון טראכטן אמונה? וואס איז העכער פון רעדן צום אייבערשטן? שמועסן מיטן אייבערשטן? דער הייליגער רבי האט געזאגט אויף זיך; נאך זיינע עבודות, נאך זיינע תעניתים און סיגופים: "וואלט איך געוואוסט וואס מען קען זוכה זיין דורך זיך פירן פשוט, דורך רעדן צום אייבערשטן - וואלט איך נישט געמאכט די עבודות".

רבי נתן דערציילט (שיחות הר"ן, סימן קנד): "שֶׁעִקַּר מַה שֶּׁהִגִּיעַ לְמַדְרֵגָתוֹ, הוּא רַק עַל יְדֵי עִנְיַן 'פְּרָאסְטִיק'", דער רבי איז צוגעקומען צו זיינע גרויסע מדריגות נאר דורך זיך פירן פשוט, "שֶׁהָיָה מְדַבֵּר הַרְבֵּה וּמֵשִׂיחַ הַרְבֵּה בֵּינוֹ לְבֵין קוֹנוֹ", ער האט אסאך געשמועסט און גערעדט צום אייבערשטן, "וְאָמַר תְּהִלִּים הַרְבֵּה בִּפְשִׁיטוּת", און ער האט געזאגט אסאך תהילים, "וְעַל יְדֵי זֶה דַּיְקָא הִגִּיעַ לְמַה שֶּׁהִגִּיעַ", און נאר אזוי האט ער זוכה געווען צו וואס ער האט זוכה געווען.

אשרינו מה טוב חלקינו אשר בנחל שם גורלינו, וואס ברענגט אונז צו די גרעסטע מדריגות פון דינען דעם אייבערשטן פשוט. דער רבי האט געזאגט (שם): "אַי אַי פְּרָאסְטִיק", ער האט זיך געבענקט צו די גרויסע עבודה פון דינען דעם אייבערשטן פשוט, "גַּם אָמַר", נאך האט דער רבי געזאגט, "שֶׁדִּבֵּר עִם כַּמָּה צַדִּיקִים גְּדוֹלִים", ער האט גערעדט מיט אסאך גרויסע צדיקים, "וְאָמְרוּ גַּם כֵּן", זיי האבן אים אויך געזאגט די זעלבע זאך, "שֶׁלֹּא הִגִּיעוּ לְמַדְרֵגָתָם", זיי זענען נישט צוגעקומען צו זייערע מדריגות, "כִּי אִם עַל יְדֵי עִנְיָן פְּרָאסְטִיק", נאר דורך די פשוטע עבודה, "שֶׁעָסְקוּ בַּעֲבוֹדָתָם בִּפְשִׁיטוּת גָּמוּר בְּהִתְבּוֹדְדוּת וְשִׂיחָה בֵּינוֹ לְבֵין קוֹנוֹ", זיי האבן אסאך גערעדט צום אייבערשטן פשוט'ערהייט, און אסאך געשמועסט מיטן אייבערשטן, "וְעַל יְדֵי זֶה הִגִּיעוּ לְמַה שֶּׁהִגִּיעוּ, אַשְׁרֵי לָהֶם", און נאר אזוי זענען זיי צוגעקומען צו וואס זיי זענען צוגעקומען, וואויל איז זיי.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ה' פרשת שמות, ט"ז טבת, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד מיין טייערער ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

מען דארף נישט שלאפן; אויב מען קען נישט שלאפן - גייט מען ארויס פון בעט און מען זאגט דעם יום תהילים, ח"י פרקים משניות, און אויב מען קען נאכאלץ נישט שלאפן - קען מען ענדיגן די מדרש אויף די פרשת השבוע מיטן זוהר, און אז עס ווערט שוין כמעט פארטאגס און מען קען נישט שלאפן - טוט מען זיך אן און מען גייט אין מקוה, מען גייט דאווענען.

פייניג זיך נישט אז דו קענסט נישט שלאפן, עס איז נישט קיין הלכה אז מען דארף שלאפן.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ה' פרשת שמות, ט"ז טבת, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלט דיין בריוו.

די יסוד היסודות אז מען וויל מצליח זיין אין לעבן איז - מען זאל נישט קייען אלטע שטרוי, איבער קייען אלטע מעשיות, נאר אנהויבן פונדאסניי דינען דעם אייבערשטן כאילו מען איז יעצט געבוירן. רבי נתן זאגט (לקוטי הלכות יורה דעה הלכות מילה הלכה ד, אות יח): "עיקר הכניסה לתשובה ולקדושת ישראל", דאס איז די שליסל צו תשובה און צו זיין א איד, "לחשוב בכל עת כאילו עתה נולד", טראכטן 'איך בין יעצט געבוירן', "ואפילו אם יעבור עליו מה", און אפילו עס זאל אריבער גיין אויפן מענטש וואס זאל נאר זיין, "יתחזק בכל פעם ויחשוב בלבו שעתה נולד", זאל ער זיך שטארקן און טראכטן 'איך בין יעצט ניי געבוירן, איך הויב אן יעצט פונדאסניי', "אז בודאי סוף כל סוף יזכה להתקרב לשם יתברך", וועט ער זיכער אנקומען צו תשובה און צום אייבערשטן, "ואז יתתקן הכל", און אלעס פאררעכטן.

דאס איז די זאך וואס משיח וועט אריינברענגען אין די וועלט; הויב אן פון דאסניי, הויב אן פון יעצט, ביסט ניי געבוירן, ביסט א נייע באשעפעניש. ביי משיח שטייט (תהלים ב, ז): "אני היום ילדתיך", ביסט היינט געבוירן, און דאס איז וואס דער הייליגער רבי ברענגט אריין אין די וועלט. דער הייליגער רבי זאגט (שיחות הר"ן, סימן כו): "ביי די וועלט איז שכחה א חסרון, ביי מיר איז שכחה א גרויסע מעלה, ווייל ווען עס וואלט ווען נישט געווען שכחה וואלט מען נישט געקענט דינען דעם אייבערשטן, מען וואלט נישט אויפגעהערט צו טראכטן פונעם פארגאנגענהייט, פון אלע דורכפעלער און אלע פראבלעמען וואס מען איז דורך, און דאס וואלט געמאכט אז דער מענטש זאל נישט וועלן נאכאמאל פרובירן צו זיין אן ערליכער איד, אבער יעצט אז עס איז דא שכחה, קען מען זיך באנייען און אנהויבן פונדאסניי".

פון יעצט זאלסטו פאלגן די זאכן:

פארלייג זיך אויף גיין אין שול דאווענען די דריי תפילות מיט מנין מיט א סידור מיט גרויס שמחה, און אז דו קענסט זוכה זיין זיך צו טובל'ן אינדערפרי פארן דאווענען - איז נאך בעסער, ווייל ווען מען טובל'ט זיך דעם גוף דא – טובל'ט מען אויבן אין הימל די נשמה, מען ווערט ריין און הייליג, און נאכן דאווענען שחרית מיט די טלית ותפילין זאלסטו זאגן די צען קאפיטלעך תהלים, די תיקון הכללי, וואס דער הייליגער רבי האט מגלה געווען [קאפיטל טז, לב, מא, מב, נט, עז, צ, קה, קלז, קנ].

פארלייג זיך אויף לערנען יעדן טאג דעם בלאט גמרא, זאל זיין וואס זאל זיין. לערן אפילו בלי הבנה, אן פארשטיין, לערן אפילו אן די רש"י'ס, נאר די ווערטער פון די גמרא. דאס וועט דיך באשיצן פון די קליפות ומשחיתים וואס ווילן דיר שלעכטס טון. דער רבי דערציילט (ספורי מעשיות מעשה ז, מזבוב ועכביש), דער בארג האט געזאגט צום קעניג: "ווי לאנג דער בלאט איז אויף דיר מגין דארפסטו נישט מורא האבן פון קיינעם; אויף מיר שטייען אויך אויף שלעכטע מענטשן וואס ווילן מיר שלעכטס טון, אבער זיי קענען מיר נישט שלעכטס טון ווייל דער בלאט באשיצט מיר"; דאס גייט ארויף אויפן דף גמרא, ווען מען לערנט די הייליגע גמרא - ווערט מען באשיצט, עס ראטעוועט דעם מענטש פון אלעם שלעכטס.

וועגן דיינע חובות און דיינע נסיונות וואס איז געבינדן איינס מיטן צווייטן, איז דא איין עצה, שרייען צום אייבערשטן. גיי אין א שטילע פלאץ און שריי (עס דארף נישט זיין בקול, שריי שטילערהייט):

"רבונו של עולם איך בין אזוי משוגע, ראטעווע מיך, איך פארשמיר מיינע אויגן, איך קוק ניאוף, און איך בין אין אזעלכע חובות, איך בין אין עולם התוהו, איך קען נישט גיין אין גאס, איך ווער משוגע פון יעדע פרוי וואס גייט אריבער. הייליגער באשעפער, איך בין אזוי צעבראכן, עכט וויל איך זיין גוט, עכט בין איך א איד מיט א אידישע נשמה, איך בין נאר אזוי פארקראכן, העלף מיר, איך זע נישט קיין וועג, זיי מיך מקרב צו דיר. לייג אריין אין מיר א רוח טהרה, איך זאל זיך קענען היטן מיינע אויגן און קענען ארויסגיין פון מיינע חובות".

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

בעזרת ה' יתברך

יום ה' פרשת שמות, ט"ז טבת, שנת תשפ"ה לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

מיט דיין שוויגער דארפסטו נישט רעדן, עס איז גענוג ווען מען קומט אריין אין שטוב צו באגריסן און ווען מען גייט ארויס צו גריסן און זיך באדאנקען, אזוי אויך מיט דיין שווער. דאס איז די גרעסטע כיבוד, מען גריסט מיט דרך ארץ און מען באדאנקט זיך, עס פעלט נישט אויס מער.

ביים רבי'ן איז געווען אזא מעשה. דער הייליגער רבי נתן דערציילט (שיחות הר"ן, סימן רלב), עס איז געווען איינער פון אנשי שלומינו וואס פלעגט קומען אסאך צום רבי'ן, ער האט געהאט זאכן וואס ער האט געוואלט רעדן מיטן רבי'ן, אבער ער האט זיך נישט געקענט עפענען דאס מויל צו רעדן מיטן רבי'ן וואס ליגט אים אלץ אויפן הארץ, ביז איין מאל איז אים אויסגעקומען צו באדינען דעם רבי'ן, ער האט געטראכט 'יעצט וועל איך רעדן, איך וועל אלעס דערציילן דעם רבי'ן', אבער די מויל האט זיך אים נישט געעפנט. דער רבי איז דעמאלט געווען אויפן וועג אהיים פון זיך וואשן לכבוד שבת, דער רבי האט אים געבעטן ער זאל אים געבן די שיך אנצוטון, פלוצלונג רופט זיך דער רבי אן (פון זיך אליין): "געוואוין זיך צו צו רעדן צום אייבערשטן, נאכדעם וועסטו קענען רעדן מיט מיר".

שטארק זיך אין התבודדות, אין רעדן מיטן אייבערשטן, שמועסן מיטן אייבערשטן, די עצה איז אן עצה פאר אלע פראבלעמען; וואס עס גייט אריבער, יעדע שווערע זאך - רעדט מען אויס צום אייבערשטן, מען בעט אים ער זאל רחמנות האבן, אזוי ווי אן ארעמאן בעט זיך מען זאל אים העלפן.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.