ג אב תשפ"ד

בעזרת ה' יתברך - יום ד' פרשת דברים, ג' מנחם-אב, שנת תשפ"ד לפרט קטן

 

לכבוד ... נרו יאיר

קומענדיגע וואך מאנטאג, ערב ט' באב נאכמיטאג - עסט מען נאכטמאל, נאכדעם דאווענט מען מנחה און מען גייט אהיים עסן די סעודת המפסקת.

ערב ט' באב ווען מען עסט די לעצטע סעודה, די סעודת המפסקת - טאר מען נישט עסן ביי די סעודה מער ווי איין תבשיל; מיר פירן זיך צו עסן א הארטע איי, מיט א שטיקל ברויט איינגעטינקען אין אש.

די סעודה עסט מען זיצנדיג אויף דער ערד אדער אויף א קליין בענקל אונטער דריי טפחים.

מען זאגט פאר די קינדער אז דאס טוען מיר צוליב וואס מיר טרויערן אז מיר זענען שוין אזוי לאנג אין גלות, מיר זענען פארטריבן צווישן די פעלקער.

ביי די זמן וואס מען הויבט אן פאסטן - טוט מען זיך אויס די שיך, ווייל ט' באב טאר מען נישט גיין מיט שיך. אויך דארפן זיך מאן און ווייב דערווייטערן וכו'. אויך טאר מען זיך נישט שמירן דעם גוף און נישט די פנים. אויך איז אסור אין ט' באב זיך צו באדן, אפילו קינדער באדט מען נישט, און אפילו די הענט וואשט מען נאר ביז די עק פינגער. אויך די פנים וואשט מען נישט, און די שמוץ ביי די אויגן מעג מען אראפנעמען מיט פייכטע הענט.

מאנטאג נאכט וועלן מיר זיך אלע אוועק זעצן אויף דער ערד און זאגן מגילת איכה, מיר וועלן אלע וויינען אויף דעם ביטערן גלות, אויך ט' באב אינדערפרי נאך קריאת התורה זאגן מיר מגילת איכה, מיר זיצן אויף דער ערד, מיר קלאגן אויפן חורבן בית המקדש.

ט' באב ביינאכט פאסטן אלע, אפילו קינדער, אלע טרויערן אויפן גלות. די טאטע גייט אין שול און נעמט מיט די קינדער וואס קענען מיט זאגן איכה, די קליינע קינדער לייגט מען שלאפן, און די מאמע זיצט מיט די טעכטער אויף דער ערד, די טעכטער וואס פארשטייען שוין וואס מען רעדט, און מען דערציילט מגילת איכה.

אינדערפרי קענען קינדער עסן, אבער נישט קיין נאש; מען לערנט אויס די קינדער אז אלע דארפן טרויערן אויפן חורבן בית המקדש.

אויך מיידלעך פון די צוועלף יאר, אויך ווייבלעך - אלע פאסטן; אויב איז מען אין די חדשים וואס מען ווארט, אדער אין די חדשים וואס מען זייגט - זאל מען פרעגן א רב אויב מען דארף פאסטן.

ט' באב, ווער עס שלאפט געווענליך מיט צוויי קישנס שלאפט מיט איין קישן, און ווער עס שלאפט מיט איין קישן שלאפט אן קיין קישן.

ט' באב גריסט מען זיך נישט ביז חצות היום, און פאר די עם הארצים וואס ווייסן נישט די הלכה, און אז מען וועט זיי נישט צוריק גריסן וועלן זיי זיך באליידיגן און עס וועט ווערן א מחלוקת - זיי מעג מען צוריק גריסן אונטער די נאז.

ט' באב לערנט מען נישט ווייל מען דארף טרויערן, און לערנען תורה מאכט פרייליך. נאכמיטאג נאך מנחה קען מען לערנען שיעורים כסדרן וואס מען לערנט יעדן טאג, ווי ח"י פרקים משניות, יום תהלים, וכדומה. 

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.