ו טבת תשפ"ה

בעזרת ה' יתברך - יום ב' פרשת ויחי, ו' טבת, שנת תשפ"ה לפרט קטן

 

לכבוד ... נרו יאיר

יעדע מאל דו גייסט התבודדות, זאלסטו זאגן פארן אייבערשטן: "איך הויב אן פון ניי, איך גיי שוין זיין גוט, איך גיי שוין זיין אן ערליכער איד" (חיי מוהר"ן, סימן תלז), דער רבי האט דערציילט די סוד פון זיין הצלחה, אז ער האט שטענדיג אנגעהויבן פונדאסניי, ער האט געהאלטן אין איין מאכן התחלות (עיין שבחי הר"ן, סימן לג; שיחות הר"ן, סימן קסד).

באניי זיך, גיי אין שול דאווענען די דריי תפילות. רעד נישט מיט קיינעם ביים דאווענען; ווען מען איז שטארק מיט נישט רעדן ביים דאווענען מיט קיינעם, נאר מיטן אייבערשטן - זעט מען וואונדער, מען זעט ישועות. דאווען מיט א סידור, דאווען אויף איין פלאץ, גיי נישט אהער און אהין, אזוי ווי דאס איז דיין ערשטע תפילה.

דער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק ב', סימן קיא): "אִם הָיוּ מַנִּיחִין מֵת לָעוֹלָם הַזֶּה לְהִתְפַּלֵּל, בְּוַדַּאי הָיָה מִתְפַּלֵּל יָפֶה יָפֶה בְכָל כּחוֹ", ווען מען געבט ווען פאר א נפטר רשות אויפצושטיין פון קבר פאר איין תפילה, אוי ווי שיין ער וואלט געדאווענט... אנשי שלומינו זאגן, ווען מען געבט ווען פאר א נפטר רשות אויפצושטיין פון קבר - וואלט ער נישט אין ערגעץ געגאנגען, ער וואלט געגאנגען נאר אין שול; נישט צו די ארבעט, נישט צו זיין שטוב, נאר אין שול, און ער וואלט נישט אויסגעטרעטן פון דאווענען צו דארפן צוריק גיין אין קבר; זאלסטו אויך אזוי טראכטן, 'נישטא וואו צו גיין, נישטא וואו צו לויפן, נאר צום אייבערשטן'.

געב אכטונג נישט וויי צו טון דיין טאטע און נישט דיין זיידע, געב זיי נישט קיין מוסר, דו זאלסט זיי נאר מכבד זיין, און אז מען דארף זיי פאררעכטן - לאז די מצוה פאר אנדערע, דו פארמאך דיינע ליפן און רעד נישט א ווארט מוסר.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.