כד כסלו תשפ"ג

בעזרת ה' יתברך - יום א' פרשת מקץ, כ"ד כסליו, ערב חנוכה, שנת תשפ"ג לפרט קטן

 

לכבוד ... נרו יאיר

היינט נאכט צינדט מען די ערשטע ליכט, גרייט זיך אן צו זיין צייטליך אין שטוב ביים זמן; ווען די קינדער זענען נאך אויף און אויסגערוט.

די מנורה זאלסטו לייגן ביי א טיר אין שטוב אויף די לינקע זייט אנטקעגן די מזוזה, אדער ביים פענסטער צום גאס.

מיר פירן זיך אנצוטון בגדי שבת, און אז מען קען גיין אין מקוה - איז גאר גוט.

והעיקר זאלסטו צינדן די מנורה מיט א שמחה. דער רבי זאגט (ספר המדות אות שמחה, סימן א): "כְּשֶׁאָדָם עוֹשֶׂה מִצְוָה בְּשִׂמְחָה" ווען א מענטש טוט די מצוות מיט שמחה, "זֶה סִימָן שֶׁלִּבּוֹ שָׁלֵם לֵאלֹקָיו" - איז א סימן אז זיין הארץ איז גאנץ מיט'ן אייבערשטן; עס ווייזט אז דער מענטש האט נישט קיין קשיות אויפ'ן אייבערשטן, ער האט ליב דעם אייבערשטן. דאס איז דער עיקר אויף וואס מען דארף זיך פארלייגן, צו טון די מצוות מיט א שמחה, מיט א לעבעדיגקייט.

אינגעלייט פרעגן מיר: "ווען איז דא צייט פאר התבודדות ביי די ליכט? מען איז דאך פארנומען מיט די קנדער, יעדע רגע איז מען פארנומען מיט א צווייטן קינד, דער זאל נישט איבערדרייען און דער צווייטער זאל נישט מאכן קיין פייער, און בכלל, מען דארף דאך רעדן צו זיי וכו'"; שפעטער ווען די קינדער גייען שלאפן קען מען זיך אוועקזעצן ביי די ליכט און זיך גוט אויסבעטן, אויך קען מען אינמיטן זינגען און אינמיטן זיין פארנומען - זיך ארויסכאפן נאך א ווארט און נאך א ווארט.

א פרייליכן ליכטיגן חנוכה.