תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
איך האב געוואלט שרייבן א זאך וואס עס איז מיר זייער נישט באקוועם און נישט איינגענומען. איך ווייס אז דער יצר הרע וועט מיר קיינמאל נישט אפלאזן כל זמן איך לעב, אבער א טרייסט האב איך אז איך האב כאטש א צדיק וואס איך קען אים דערציילן מיינע בלבולים. איך האב זיך אזוי שטארק צעוויינט ראש השנה ביים הייליגן רבינ'ס ציון, אז זיינע תלמידים זאלן צו מיר מאיר פנים זיין, און איך זאל זיך שואל עצה זיין נאר מיט זיי.
עס איז דא א זאך וואס עס האט מיר אייביג געדרוקט, איך האב פרובירט מסיח דעת זיין פון דעם, אבער יעצט איז דאס מיר אזוי אריין אין קאפ און איך וויל דאס שוין מסדר זיין.
די זאך איז אז אסאך מאל טראכט איך אז היות אז מיין שוויגער שטאמט פון א משפחה פון בעלי תשובה נאך פון פאר די קריג, האלט איך אין איין טראכטן אז אפשר איינער פון די משפחה ארויף האבן חתונה געהאט מיט א צווייטן ווען זיי זענען געווען אן אשת איש, אזוי ווי מען זעט ליידער ערליכע אידישע קינדער וואס האבן חתונה בכשרות, און נאכדעם גייט נעבעך אריין אין זיי א שלעכטע גייסט און לאזן איבער זייער משפחה און זוכן זיך פרעמדע גליקן רחמנא ליצלן, און די קינדער וואס ווערן געבוירן פון די צווייטע זענען נישט קיין כשר'ע קינדער, און דעריבער טראכט איך כסדר אז אפשר איז געווען אזא סארט מעשה ביי איינע פון די באבעס אויף ארויף, און די מחשבות גייען מיר נישט ארויס פון קאפ.
איך טראכט אז דער ראש ישיבה שליט"א האט נישט ליב די סארט ספיקות, אויך אז מן הסתם קומט דאס פון די ווייסע יצר הרע, איך האף אז דער ראש ישיבה שליט"א האט פארשטאנען מיינע בלבולים.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
יום ד' פרשת ויצא, ג' כסליו, שנת תשפ"ה לפרט קטן
לכבוד מיין ליבער הארציגער טייערער ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
די מחשבות איז נישט פון די קדושה, עס איז פון דער יצר הרע וואס וויל דיך באגראבן אין עצבות ומרה שחורה, השם ירחם; איינמאל מען הויבט אן מיט די סארט מחשבות פון טראכטן אויף צוריק וכו', אויף ארויף וכו' - איז זייער ביטער.
דער רבי האט נישט ליב געהאט חכמות, אפילו די סארט חכמות וואס זעט אויס פרום און ערליך. דער הייליגער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק ב', סימן מד): "גַּם מֵחָכְמוֹת שֶׁיֵּשׁ בַּעֲבוֹדַת הַשֵּׁם בְּעַצְמוֹ צָרִיךְ לְהַרְחִיק מְאֹד", מען דארף זיך זייער היטן פון חכמות, "כִּי כָל אֵלּוּ הַחָכְמוֹת שֶׁל הָעוֹלָם שֶׁיֵּשׁ לְהַנִּכְנָסִין וּמַתְחִילִין קְצָת בַּעֲבוֹדַת הַשֵּׁם, אֵינָם חָכְמוֹת כְּלָל, וְהֵם רַק דִּמְיוֹנוֹת וּשְׁטוּתִים וּבִלְבּוּלִים גְּדוֹלִים", ווייל די אלע חכמות וואס מען האט ווען מען הויבט אן דינען דעם אייבערשטן זענען בכלל נישט קיין חכמות, דאס איז דמיונות, שטותים און קאפ דרייעניש, "וְאֵלּוּ הַחָכְמוֹת מַפִּילִין מְאֹד אֶת הָאָדָם מֵעֲבוֹדַת הַשֵּׁם", דאס מאכט אז דער מענטש זאל אפלאזן זיין עבודת השם, "וְעַל אֵלּוּ הַמְדַקְדְּקִים וּמַחְמִירִים בְּחֻמְרוֹת יְתֵרוֹת עֲלֵיהֶם נֶאֱמַר 'וְחַי בָּהֶם וְלֹא שֶׁיָּמוּת בָּהֶם', כִּי אֵין לָהֶם שׁוּם חִיּוּת כְּלָל", די אלע וואס זענען פארנומען מיט חכמות און ספיקות זענען אלץ מסופק צי זיי האבן יוצא געווען די מצוה צי נישט - די האבן נישט קיין שום חיות, "וְתָמִיד הֵם בְּמָרָה שְׁחֹרָה, מֵחֲמַת שֶׁנִּדְמֶה לָהֶם שֶׁאֵינָם יוֹצְאִים יְדֵי חוֹבָתָם בְּהַמִּצְווֹת שֶׁעוֹשִׂין, וְאֵין לָהֶם שׁוּם חִיּוּת מִשּׁוּם מִצְוָה מֵחֲמַת הַדִּקְדּוּקִים וְהַמָּרָה שְׁחֹרוֹת שֶׁלָּהֶם", זיי זענען שטענדיג דעפרעסט, זיי לעבן אלץ אין ספיקות, און די חומרות ווארפט זיי אריין אין מרה שחורה.
פריי זיך מיט די מצוות וואס דו טוסט, פריי זיך אז דו ביסט א איד און אז דו האסט חתונה געהאט כדת וכדין. ווי מער דו וועסט זיך פרייען - וועסטו האבן געזונטע מחשבות, טו אלעס אבי צו זיין פרייליך, אפילו זיך נאריש מאכן אבי זיין פרייליך; שמחה וועט דיך ברענגען צו די העכסטע קדושה, צו די העכסטע מדריגות.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.