תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
מיר האבן ברוך ה' א גוטע שלום בית, מיר ביידע ארבעטן אוועק צו געבן איינער פאר'ן צווייטן, אבער איך בין דאך נאר א מענטש, איך בין נאכנישט דער בעסטער מאן, און איך פארשטיי אז זי קען ווערן ברוגז, אבער צומאל גייט עס שוין צו ווייט, עס גייט מיט הענט.
צום ביישפיל, זי איז ברוגז אז איך רעד צו איינעם אויפ'ן טעלעפאן, ווען זי וויל איך זאל אראפלייגן, כאפ איך א טוץ פון קולות און זי גיבט מיר א בייס אריין אין מיין הענט. יעדע שטיק צייט ווען זי רעגט זיך אויף, שלאגט זי מיר פיזיש. ברוך ה' אז איך האב כאטש שכל נישט צוריק צו טון, נאר זיך ארויסדרייען און גיין צו א צווייטע צימער פאר אפאר מינוט ביז זי בארואיגט זיך, איך טשעפע איר נישט, בסך הכל איז זי ברוגז אויף זאכן וואס איך טו, למשל איך קום אהיים שפעט, אדער איך בין ארויסגעגאנגען ווען זי האט נישט געוואלט, און אזוי ווייטער. זי שפארט צו די טיר איך זאל נישט קענען אריינקומען, דאס איז א האלבע צרה, אבער ווען איך דריי זיך ארום מיט א צייכן אויפ'ן פנים, אדער געבט זי א צעברעך מיינע ברילן, דאס טוט מיר זייער וויי.
פון אזויפיל דרשות וואס דער ראש ישיבה געבט פארשטיי איך אז פרויען בלאזן און שרייען וכו', אבער שלאגן?! און גראדשענען?! אלעס איז בארעכטיגט?!
איך בעט דער ראש ישיבה זאל מיר העלפן ווייל איך קען נישט מער.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
בעזרת ה' יתברך
יום ה' פרשת וארא, כ"ו טבת, שנת תשפ"ב לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
רעדן אויפ'ן טעלעפאן און אהיים קומען שפעט טוט זייער וויי פאר א ווייב. עס זעט אפשר אויס ווי א קלייניקייט, אזוי ווי דו לייגסט עס אראפ אינעם בריוו: 'וואס טו איך שוין אזוי שלעכט אויב איך קום אהיים שפעט, און איך רעד און שפיל זיך אויפן טעלעפאן, פארדעם זאל זי ווערן אזוי ברוגז?! זי פארלירט זיך און זי בייסט מיר, זי שלאגט מיר'.
וויל איך דיר זאגן אז דו ביסט נישט גערעכט, דו דארפסט מער אכטונג געבן אויף איר און זיין גרייט פאר איר; אזוי אויך אין די צייט ווען דו ביסט אין שטוב זאלסטו נישט זיין פארנומען מיט זייטיגע זאכן.
קיינער זאגט נישט אז א פרוי מעג זיך אזוי אויפפירן, קיינער געבט נישט גערעכט צו טון אזעלכע זאכן, אפילו בלאזן און שרייען איז נישט די וועג, און זיכער נישט ניצן הענט השם ישמרינו; אבער וויסן זאלסטו, חכמינו זכרונם לברכה זאגן (שבת לג:): "נָשִׁים דַּעְתָּן קַלָּה", פרויען האבן נישט קיין שטארקע כח, א פרוי ווערט שנעל פארלוירן; נאך זאגן די הייליגע חכמים (בבא מציעא נט.): "לְעוֹלָם יְהֵא אָדָם זָהִיר בְּאוֹנָאַת אִשְׁתּוֹ", א מענטש זאל זייער אכטונג געבן נישט צו טשעפען זיין ווייב, "שֶׁמִּתּוֹךְ שֶׁדִּמְעָתָהּ מְצוּיָה אוֹנָאָתָהּ קְרוֹבָה", ווייל פרויען וויינען זייער שנעל.
נישט אומזיסט האט דער רבי אונז זייער אנגעזאגט (שיחות הר"ן, סימן רסד): "לְכַבֵּד וּלְיַקֵּר אֶת אִשְׁתּוֹ", מכבד צו זיין די ווייב; דער רבי האט געזאגט (שם): "הֲלֹא הַנָּשִׁים הֵם סוֹבְלִים צַעַר וְיִסּוּרִים גְּדוֹלִים מְאֹד מְאֹד מִיַּלְדֵיהֶם", די פרויען ליידן זייער אסאך צער און ווייטאג פון די קינדער, "צַעַר הָעִבּוּר, וְהַלֵּדָה, וְהַגִּדּוּל, כַּאֲשֶׁר יָדוּעַ לַכֹּל עֹצֶם מַכְאוֹבָם וְצַעֲרָם וְיִסּוּרֵיהֶם".
חכמינו זכרונם לברכה זאגן (בבא מציעא, נט.): "אוֹקִירוּ לִנְשַׁיְכוּ כִּי הֵיכִי דְּתִתְעַתְרוּ", מען זאל מכבד זיין די ווייב, דאס ברענגט מען זאל רייך ווערן; נאך זאגן די הייליגע חכמים (יבמות סג.): "דַיֵּנוּ שֶׁמְּגַדְּלוֹת אֶת בָּנֵינוּ", פאר דעם אליינס אז זיי ציען אויף די קינדער, זיי זאלן גיין אין חדר לערנען תורה - פאר דעם אליינס דארף מען זיי מכבד זיין.
איך בעט דיר זייער, פון היינט און ווייטער זאלסטו אכטונג געבן אויף דיין ווייב מער פון אלעם. קום אהיים צייטליך, און ווען דו קומסט אהיים - זאלסטו אוועק לייגן אלע דיינע שפילערייען; דיין טעלעפאן, טעבלעט, אייפאד וכדומה; געב איר די גאנצע עטענשאן - וועט זי דיך נישט בייסן, נישט גראדזשען.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים .