תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
א גרויסן יישר כח פאר די שיינע שיעורים, עס ראטוועט מיר ממש דאס לעבן.
איך האב לעצטנס געהאט א מעשה אז דער יצר הרע האט זיך אריינגעמישט אין מיר, איך האב באקומען פון איינעם מאוויס וואס איך האב ליידער אנגעפאנגען צו זען, עס איז געווען א תקופה וואס איך בין ממש נישט געווען מיר אליין, דער יצר הרע האט ממש געהערשט אויף מיר.
ברוך ה' אז דער באשעפער האט מיר ליב און ער האט מיר געשיקט די עצות פון רבי'ן און אזוי ארום נאכ'ן וויינען און רעדן אסאך צום באשעפער בין איך צוגעקומען צו קענען אפהאקן קשר מיט די וואס האט מיר געגעבן די מאוויס, און שפעטער האב איך אויך מצליח געווען אלעס אויסצומעקן.
איך שפיר אבער אז איך האב עס נישט געטון מיט'ן גאנצן הארץ, ס'איז נישט חלילה אז איך האב חרטה פאר'ן עס אויסמעקן, איך בין אבער פארט נישט פרייליך מיט דעם, וואס קען איך טון אז איך זאלן קענען שפירן אינגאנצן פרייליך און צופרידן מיט דעם אז איך האב דא מקריב געווען א קרבן פאר'ן באשעפער?
א גרויסן יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
בעזרת ה' יתברך
יום ג' פרשת נח, ב' מר-חשון, שנת תשפ"א לפרט קטן
... תחי'.
איך האב ערהאלטן אייער בריוו.
ברוכה את לה', געבענטשט זאלט איר זיין אז איר האט אויסגעמעקט די מאווי"ס, איר האט אפגעלאזט די טומאה.
איר דארפט בענטשן גומל פאר די גרויסע נס וואס דער אייבערשטער האט געטון מיט אייך אז איר זענט ארויס פון די טומאה; איר וועט קענען אויפשטעלן אן ערליכע אידישע שטוב, ברענגען ערליכע אידישע דורות.
וויסן זאלט איר אז מאווי"ס איז זייער א שעדליכע זאך, עס הרג'עט יעדע גוטע חלק פונעם מענטשנ'ס לעבן בגשמיות וברוחניות; אפגערעדט אז עס הרג'עט דאס יראת שמים, עס קילט אפ די אמונה פונעם מענטש - טוט עס אויך אוועקנעמען דעם פשוט'ן גשמיות'דיגע לעבן, מען ווערט דערביטערט און דעפרעסט.
ווען איר זאלט ווען וויסן ווי שעדליך מאווי"ס איז פאר'ן לעבן, וואלט איר נישט אויפגעהערט דאנקען דעם אייבערשטן אז ער האט אייך געגעבן די כח ארויסצוגיין פון דעם; איר זענט ארויס פון מצרים, איר זענט ארויס פון די קליפות און צוריק געווארן א מענטש.
מען ליינט אין די מעשה ביכלעך, אמאל איז געווען מעשיות ווי די קליפות, די נישט גוטע - האבן פארכאפט א מיידל, ביז א צדיק איז געקומען און ארויסגענומען די מיידל פון די קליפות, פון די שדים, פונעם גלח; מענטשן מיינען אז היינטיגע צייטן איז שוין נישטא די סארט מעשיות, מען הערט שוין נישט ווי א מיידל איז פארכאפט געווארן ביי די נישט גוטע, עס איז נישט אזוי; די אלע מעשיות גייען נאך היינט אן, די קליפות ארבעטן היינט נאך מער ווי אמאל, מענטשן ווערן פארכאפט טאג טעגליך ביי די קליפות, מען באקומט מאווי"ס פון חברים און חבר'טעס, מען הייבט אן קוקן האלבוועגס ביז מען ווערט פארכאפט און מען ווערט אויס מענטש, נאכדעם לאזט מען אפ שבת, מען הייבט אן מחלל שבת זיין ווייל די מאווי"ס ציט גאר שטארק מיט א מאגנעטישע קראפט, מען האט מער נישט קיין הנאה סתם צו זיצן ביי די שבת'דיגע סעודה, מען לויפט ארויס, מען באהאלט זיך אין שטוב מיט מאווי"ס; אזוי אויך ווען די משפחה פארברענגט, מען האט א גוטע צייט אינאיינעם, שפירט מען ווי מען וויל שוין אוועק גיין, מען וויל שוין צוריק גיין קוקן די דמיונות.
דאס איז פאר מען האט חתונה, נאך די חתונה איז נאך פיל מער ביטער; מען פארלירט די געשמאק צו פארברענגען מאן און ווייב, מען שפירט אלץ ווי מען וויל שוין אוועקגיין פון די מצב און צוריק לויפן צו די מאווי"ס, שפעטער ווען עס קומען קינדער האט מען נישט קיין איין טראפ נערוון און געדולד צו רעדן מיט די קינדער, צו פארברענגען מיט די קינדער.
איך וויל אייך פרעגן, וואס טוט א מענטש וואס ווערט באפרייט פון תפיסה? איין זאך, ער דאנקט און לויבט דעם אייבערשטן: "רבונו של עולם, יישר כח אז דו האסט מיר ארויסגענומען פון תפיסה", קיינער בענקט נישט צוריק צו גיין אין תפיסה; דאס זאלט איר טון טאג און נאכט, נישט אויפהערן זאגן דעם פסוק פון הלל (תהלים קיג, ז): "'מְקִימִי מֵעָפָר דָּל, מֵאַשְׁפֹּת יָרִים אֶבְיוֹן, יישר כח אייבערשטער האסט מיר אויפגעהויבן פון גארבידזש, פון די מיסט; איך בין געליגן נעבעך אין מיסט און יעצט שפיר איך ווי איך בין ארום גענומען מיט דיר, איך שפיר זיך נאנט צו דיר".
דער אייבערשטער זאל העלפן איר זאלט האבן הצלחה אין אלע ענינים.