בעזרת ה' יתברך

יום א' פרשת בלק, י' תמוז, שנת תשפ"א לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

דער רבי האט דערציילט ווי שטארק ער האט זיך געשטעלט אויף דעם, נישט אפצולאזן וואס ער האט אפגעמאכט צו טון (לקוטי מוהר"ן חלק ב', סימן קטו): "וְדַרְכּוֹ הָיָה שֶׁהָיָה בּוֹרֵר לוֹ אֵיזֶהוּ דֶּרֶךְ יְשָׁרָה אֵיךְ לְהִתְנַהֵג בַּעֲבוֹדַת הַשֵּׁם", ער פלעגט אפמאכן א געוויסע וועג ווי אזוי צו דינען דעם אייבערשטן, "וְהִתְחִיל לְהִתְנַהֵג בְּאֵלּוּ הַהַנְהָגוֹת וּבְאוֹתוֹ הַדֶּרֶךְ שֶׁבָּחַר לוֹ", ער האט אנגעהויבן גיין מיט די הנהגות, "וְהָיָה מִתְנַהֵג בְּאֵלּוּ הַהַנְהָגוֹת אֵיזֶה זְמַן", און מיט די הנהגות איז ער געווען שטארק פאר א שטיק צייט, "וְכָל מַה שֶּׁהָיוּ בָּאִים עָלָיו מַחֲשָׁבוֹת אֲחֵרוֹת לְבַלְבְּלוֹ מֵהַנְהָגָה זֹאת וּלְהִתְנַהֵג בְּדֶרֶךְ אַחֵר", און ווען עס איז אים אריינגעקומען מחשבות ער זאל אפלאזן די הנהגות און אנהייבן אנדערע הנהגות, "לֹא הָיָה שׁוֹמֵעַ לְאֵלּוּ הַמַּחֲשָׁבוֹת כְּלָל", האט ער זיי נישט צוגעהערט, ער האט זיך נישט וויסנדיג געמאכט פון די מחשבות, "וְהָיָה דּוֹחֶה אֶת אֵלּוּ הַמַּחֲשָׁבוֹת מִדַּעְתּוֹ וְלֹא הִנִּיחָם לִכָּנֵס בְּדַעְתּוֹ כְּלָל", ער האט אוועק געשטופט די מחשבות וואס קומען פארדרייען דעם קאפ: 'טו אנדערש, מאך אנדערש', "רַק הָיָה חָזָק וְאַמִּיץ בְּדַעְתּוֹ מְאֹד", ער איז געווען זייער שטארק, "וְהָיָה הוֹלֵךְ וּמִתְנַהֵג בַּדֶּרֶךְ שֶׁבָּחַר לוֹ אֵיזֶה זְמַן", צו בלייבן מיט די וועג, מיט די קבלות טובות און הנהגות וואס ער האט אפגעמאכט צו טון, "אַךְ אַחַר כָּךְ בְּהֶמְשֵׁךְ הַזְּמַן, אַחַר כַּמָּה שָׁבוּעוֹת, חָזַר וּבָא עַל דַּעְתּוֹ אֵיזֶה מַחֲשָׁבוֹת, שֶׁצָּרִיךְ לְהִתְנַהֵג בְּדֶרֶךְ אַחֵר", נאך א שטיק צייט ווען עס איז נאכאמאל אריינגעקומען אין קאפ די מחשבות אז מען דארף אפלאזן די וועג און טון אנדערש, "וְאָז אַחַר שֶׁכְּבָר עָבַר זְמַן אָרֹךְ, אָז יִשֵּׁב עַצְמוֹ וּבָחַר לוֹ אֵיזֶה דֶּרֶךְ וְסֵדֶר אַחֵר כְּפִי שֶׁהָיָה נִרְאֶה לוֹ אָז", דעמאלט האט ער זיך געמאכט א נייע סדר ווי אזוי צו דינען דעם אייבערשטן, ווי אזוי עס איז אים דעמאלט אריינגעקומען אין מחשבה צו טון, "אֲבָל לֹא הִנִּיחַ עַצְמוֹ לְבַלְבֵּל בְּכָל פַּעַם מֵעֲבוֹדָה לַעֲבוֹדָה וּמִדֶּרֶךְ זֶה לְדֶרֶךְ אַחֵר, רַק הָיָה חָזָק לֵילֵךְ בְּדֶרֶךְ אֶחָד זְמַן גָּדוֹל כַּנַּ"ל", אבער ער האט זיך קיינמאל נישט געלאזט שטערן, טוישן די וועג, אפלאזן די גוטע קבלה וואס ער האט אפגעמאכט; ער איז געבליבן שטארק מיט זיינע סדרים.

זעט מען אז ביים רבי'ן איז דאס אויך געווען א נסיון אין די יונגע יארן; דאס איז איינע פון די וועגן פונעם יצר הרע, ווען ער זעט איינעם אנהייבן דינען דעם אייבערשטן, קומט ער מיט א וועג יענעם שוואך צו מאכן, יענעם שטערן, יענעם מבלבל זיין 'טו אזוי', 'מאך אזוי', 'מאך יעצט אנדערש'; אבי דער מענטש זאל שוואך ווערן און אפלאזן דעם אייבערשטן.

בעט דעם אייבערשטן אויף דעם, זאג דעם אייבערשטן ווי שווער עס איז דיר; יעדעס מאל דו מאכסט אפ קבלות טובות, דו מאכסט אפ א וועג ווי אזוי צו דינען דעם אייבערשטן - גלייך נאכדעם ווערסטו שוין צעדריידט, דו הייבסט אן טראכטן 'אפשר פארקערט?' און דו לאזט אפ וכו'. בעט אים אין דיין שפראך, רעד צו אים אזוי ווי דו רעדסט צו א גוטער פריינט, וועסטו זוכה זיין צו זיין שטארק אין עבודת השם, אלעס וועט דיר גיין גרינגער.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.