שאלה אין קורצן ענין
#1 - ווילסט א ווייב אדער ווילסטו טשאלנט?
שלום בית

תוכן השאלה‎

לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,


יישר כח פאר די חיים טובים, אז מען קען לעבן א שיינע לעבן, אפילו ווען מען דארף זיך איינבייגן דעם קאפ.


איך וויל דערציילן פאר דער ראש ישיבה, ביז מיין חתונה איז יעדע שבת געווען טשאלענט, איך האב נישט געקענט טראכטן עס איז דא אזא זאך א שבת אן טשאלענט. אבער נאך מיין חתונה, נאכדעם וואס מיין ווייב איז געווארן איבערגעשטרענגט מיט די קינדער, און איך האב אויך געארבעט שווער, און איך האב נישט געהאט א ראש ישיבה וואס זאל מיר לערנען ווי אזוי איר צו מאכען גוט שפירן, איז מיין ווייב געווארן זייער שוואך און די גאנצע שטוב איז געווארן אויס, און יעדע שבת וואס מיין ווייב האט נישט געמאכט קיין טשאלענט בין איך געווארן אויס מענטש.


ביז איך האב געטראפן דעם ראש ישיבה אין אומאן דריי יאר צוריק, איך האב דערציילט פאר'ן ראש ישיבה אלעס וואס גייט אריבער אין שטוב, איך האב געזאגט פאר די ראש ישיבה אז מיין ווייב מאכט אפילו נישט קיין טשאלנט, האט מיר די ראש ישיבה געפרעגט: "דו דארפסט א ווייב אדער דו דארפסט טשאלנט?", די פאר ווערטער האט מיר אסאך געטוישט, נישט נאר ביי טשאלנט נאר ביי אלעס.


פאריגע וואך שבת ביינאכט האב איך יא געהאט חלה, חריין, פיש און זופ, און שבת צופרי האב איך געהאט חלה און פיש און טשאלנט, אסאך וואכן האב איך נאר חלה און דיפס, לעצטנס האט מען אויך פיש יעדע שבת. בזכות דעם ראש ישיבה קוק איך נישט אויף וואס מען האט נישט, נאר איך בין זייער זייער זייער פרייליך מיט וואס עס איז יא דא.


היינט האב איך זיך אויך מחזק געווען מיט דעם וואס דער ראש ישיבה האט געזאגט, עס איז טאקע אסאך מאל זייער שווער מיט די ווייב אבער עס איז אסאך שווערער אן איר.


א גרויסן יישר כח אז איך אטעם נאך.

תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:‎

בעזרת ה' יתברך


מוצאי שבת קודש פרשת ויצא, ט' כסליו, שנת תשפ"ב לפרט קטן


 


לכבוד ... נרו יאיר


איך האב ערהאלטן דיין בריוו.


איך פריי זיך זייער אז דו קוקסט אויפ'ן לעבן מיט א גוטע בליק, דו לייגסט דאס לעבן אזוי ווי דער רבי לערנט אונז.


מוהרא"ש דערציילט, א איד איז געקומען צו רבי נתן זאגן אז ער וויל זיך גט'ן, ער קען מער נישט אויסהאלטן, ער זאגט אים: "איך ארבעט אזוי שווער א גאנצן טאג, איך ערווארט אז מיין ווייב זאל מיך אפווארטן מיט א גוטע מאלצייט, מיט א מסודר'דיגע שטוב, איך וויל זיך אביסל אפרוען; אבער ווען איך קום אהיים איז די שטוב איבערגעדריידט, די מיסט ליגט אינמיטן שטוב, נישטא קיין עסן, ועל כולם שרייט זי אויף מיר, זי לאזט נישט אטעמען", ער זאגט פאר רבי נתן: "גענוג איז גענוג, איך גיי זיך גט'ן פון איר, איך וויל מער נישט ליידן!" זאגט אים רבי נתן: "איך זאג דיר אנדערש, איך זאג דיר 'גט'ן איז נישט די עצה', עס וועט דיר זיין נאך אסאך ערגער אן א ווייב, איך האב פאר דיר א בעסערע עצה", רבי נתן רעדט צו אים ווייכע ווערטער, ער זאגט אים: "ווער זאגט דיר זאלסט אויסטראכטן אז דיין ווייב ווארט דיר אפ מיט ווארעמע עסן און א צאמגענומענע שטוב וכו' וכו', און ווען דו קומסט אהיים און עס איז נישטא קיין עסן און די שטוב איז נישט צאמגענומען - ווערסטו אנטוישט, דו ווערסט ברוגז; ענדערש זאלסטו זיך אויסטראכטן אז עס איז גארנישט דא אין שטוב, עס איז א חורבן אין שטוב, און ווען דו וועסט אהיים קומען און דו וועסט זען אז עס איז נישט אזוי ווי דו האסט זיך אויסגעמאלן - וועסטו ווערן פרייליך"; און אזוי האט רבי נתן אפגעהאלטן דעם איד פון צעברעכן זיין משפחה.


איך בעט דיר זייער, געב אכטונג אויף די געזונט פון דיין ווייב. אז מען איז מזלזל אין א ווייב קען זי פארלירן איר מח, די נערווען קענען זיך צערייסן השם ישמרינו; מען מיז אכטונג געבן אויף איר, בפרט ברסלב'ער חסידים וואס ביים רבי'ן איז געווען שלום בית זייער א וויכטיגע זאך - דארפן מער אכטונג געבן. ווייל דער רבי זאגט (שיחות הר"ן, סימן רסג): "זֶה מַעֲשֶׂה בַּעַל דָּבָר, שֶׁמַּנִּיחַ אֶת עַצְמוֹ עַל זֶה מְאֹד, לְקַלְקֵל הַשָּׁלוֹם שֶׁל בְּנֵי הַנְּעוּרִים, כְּדֵי שֶׁיִּתָּפְסוּ בִּמְצוּדָתוֹ חַס וְשָׁלוֹם עַל יְדֵי זֶה", דער יצר הרע זוכט צו מאכן א קריגעריי צווישן מאן און ווייב, ער וויל נאר מען זאל זיך צעטיילן, ווייל אזוי קען ער גרינגער אראפווארפן דעם מענטש אין עבירות, "כִּי הוּא אוֹרֵב עַל זֶה מְאֹד - לְתָפְסָם בִּנְעוּרֵיהֶם עַל יְדֵי קִלְקוּל הַשְּׁלוֹם בַּיִת חַס וְשָׁלוֹם, שֶׁגּוֹרֵם בְּעַרְמוּמִיּוּתוֹ לְקַלְקֵל הַשָּׁלוֹם שֶׁבֵּינֵיהֶם", דער יצר הרע לאקערט אויף יונגע פארפעלקער זיי צו צעטיילן, אזוי ווארפט ער זיי אראפ אין שמוציגע עבירות.


מאך פרייליך דיין ווייב, עס איז די מצוה פונעם מאן פרייליך צו מאכן אין שטוב. חכמינו זכרונם לברכה זאגן (ראש השנה ו:): "אִשָׁה בַּעְלָהּ מְּשַׂמְחָהּ", דער מאן האט א מצוה פרייליך צו מאכן אין שטוב; זאלסט איר האלטן טייער, זאלסט רעדן צו איר שיין.


די הייליגע חכמים זאגן (בבא מציעא נט.): "לְעוֹלָם יְהֵא אָדָם זָהִיר בִּכְבוֹד אִשְׁתּוֹ", מען דארף אכטונג געבן צו מכבד זיין די ווייב, "שֶׁאֵין בְּרָכָה מְצוּיָה בְּתוֹךְ בֵּיתוֹ שֶׁל אָדָם אֶלָּא בִּשְׁבִיל אִשְׁתּוֹ", ווייל די ברכה אין שטוב איז אין איר זכות, אזוי ווי עס שטייט (בראשית יב, טז): "וּלְאַבְרָם הֵיטִיב בַּעֲבוּרָהּ", "וְהַיְנוּ דְאָמַר לְהוּ רָבָא לִבְנֵי מְחוֹזָא", אזוי ווי דער הייליגער אמורא רבא פלעגט זאגן פאר די מענטשן פון די שטאט מחוזא: "אוֹקִירוּ לִנְשַׁיְיכוּ", זייט מכבד ענקערע ווייבער, "כִּי הֵיכִי דְתִתְעַתְּרוּ", אזוי וועט איר רייך ווערן; דער הייליגער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק א', סימן סט): "עִיקָר הָעֲשִׁירוּת בָּאָה בִּזְכוּת הָאִשָּׁה", די עשירות קומט בזכות די ווייב.


דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.