בעזרת ה' יתברך

יום א' פרשת ויקהל-פקודי, י"ט אדר, שנת תש"פ לפרט קטן

מרת ... תחי'.

איך האב ערהאלטן אייער בריוו.

איר דארפט נישט רעדן מיט אייערע עלטערן פון דעם און איר זענט נישט עובר אויף (משלי א, ח): "וְאַל תִּטֹּשׁ תּוֹרַת אִמֶּךָ" מיט'ן אפשערן די האר; פארקערט דאס וואס איר שערט זיך אפ, דאס איז "וְאַל תִּטֹּשׁ תּוֹרַת אִמֶּךָ"; וְאַל תִּטֹּשׁ תּוֹרַת אִמֶּךָ מיינט מען נישט די מאמע, מען מיינט מען זאל נישט אפלאזן די וועג פון אונזערע הייליגע חכמים, די וועג פון די הייליגע תורה. און אז די הייליגע חכמים פון אלע דורות האבן געזאגט מען זאל זיך שערן, דארף מען זיך שערן.

דאס וואס איר זאגט אז די פוילישע אידן האבן א מסורה זיך נישט צו שערן די האר - איז נישט אמת; אלע פרויען פון פוילן האבן זיך געשוירן די האר נאך די חתונה, אין פוילן האט מען נאך מער מקפיד געווען אויף דעם ווי אין אונגארן, אזוי ווי עס ווערט געברענגט אין ספר שו"ת מהרי"ץ (חלק א, סימן קכז): "בְּפּוֹלִין הֶחְמִירוּ עוֹד הַנָּשִׁים לְהַקִּיף רֹאשָׁן שֶׁלֹּא יִשָּׁאֵר שׁוּם שֵׂעָר", אין פולין האט מען נאך מער אכטונג געגעבן זיך אפשערן, עס זאל נישט בלייבן קיין שום האר; נאר שפעטער האבן די גוים ארויסגעגעבן א גזירה אויף אידישע פרויען זיי זאלן זיך נישט שערן.

אינעם זכות וואס איר גייט טון די גרויסע מצוה פון זיך אפשערן די האר זאלט איר זוכה זיין צו אלע ברכות און צו אלע גוטס וואס מען איז זוכה דורכדעם.