תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
וואס איז די הלכה וועגן זאגן תהלים, ברכות התורה, לערנען תורה, און אזוי ווייטער, פאר'ן גיין אין מקוה, פארשטייט זיך ווען ס'איז נוגע און מ'דארף גיין אין מקוה.
איך האב ליב צו לערנען פארטאגס אינדערהיים, ווען די קינדער שלאפן נאך און ווען זיי שטייען אויף, און ס'איז מיר שווער צו גיין אין מקוה און נאכדעם צוריק אהיימגיין.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
בעזרת ה' יתברך
ערב שבת קודש פרשת תולדות, ב' דראש חודש כסליו, שנת תש"פ לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר.
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
וויסן זאלסטו אז ווען א מענטש טובל'ט זיך אין מקוה טובל'ט מען זיין נשמה אויבן אין הימל. מען איז זוכה אראפ צו נעמען פון זיך אלע דינים, אזוי ווי דער רבי זאגט (ספר המידות, אות המתקת הדין, סימן כב): "עַל יְדֵי טְבִילַת מִקְוֶה נִתְבַּטֵּל הַצָּרוֹת, וִישׁוּעָה בָּאָה".
דער הייליגער רבי נתן זכרונו לברכה האט געזאגט: "'מקוה' איז די זעלבע לשון פון 'תקוה'; אז מען גייט אין מקוה האט מען א תקוה אז מען וועט אלעס פארעכטן". אזוי אויך האט דער הייליגער רבי אהרן קארלינער זכותו יגן עלינו געזאגט: "מקוה איז טאקע נישט קיין מצוה, אבער צו וואס מקוה קען צוברענגען קען נישט קיין שום אנדערע מצוה צוברענגען".
אויב מען האט א מקוה איז זיכער עס איז כדאי צו גיין אין מקוה פאר'ן לערנען און זאגן תהילים. ווען דו וואלסט געוויסט דאס גרויסקייט וואס מען קען זוכה זיין ווען מען גייט אין מקוה וואלסטו זיכער די ערשטע זאך געטון, געלאפן אין מקוה. קוק וואס דער הייליגער מאור ושמש זכותו יגן עלינו שרייבט (פרשת אמור) אז די כת ש"ץ ימח שמם זענען געווארן אפיקורסים ווייל זיי זענען נישט געווען נזהר אין טבילת עזרא; זיי האבן עוסק געווען אין קבלה אן טהרה. און פארקערט אויך, דער הייליגער בעל שם טוב זכותו יגן עלינו האט געזאגט פאר זיינע תלמידים אז ער איז צוגעקומען צו זיינע מדריגות ווייל ער האט זיך אסאך גע'טובל'ט.
אויב מען האט נישט קיין מקוה דעמאלט קען מען זיך מטהר זיין מיט תשעה קבין (פארשטייט זיך נאר טבילת עזרא) נישט מבטל צו זיין תורה ותפילה, אבער אז מען האט א מקוה איז זיכער מען זאל גיין ווי שנעלער זיך טובל'ן אראפ צו נעמען אלע שלעכטס.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט מצליח זיין אין אלע דיינע וועגן.