תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
ש'כח אייבערשטער, דער אייבערשטער איז אזוי גוט צו מיר, און ש'כח ראש ישיבה שליט"א פאר אלעס וואס דער ראש ישיבה שליט"א טוט פאר מיר און פאר אלע אידן.
איך האב געוואלט עפעס זאגן, מחשבות וואס איך טראכט טאג און נאכט, עס זעצט אין מיין קאפ און עס לאזט נישט קיין מנוחה, מיין קאפ איז נישטא.
די מחשבות זענען ווי פאלגנד: איך פיל ווי איך האב זיך פיינט, איך וויל זיך צעפליקן און צערייסן, איך קען זיך נישט ליידן; נישט ווי אזוי איך זע אויס, נאר פאר ווער איך בין און פאר וואס איך טו, איך בין אזוי אויפגערעגט אויף מיר, פארוואס? ווייס איך נישט, סתם אזוי, איך פיל זיך ווי דער ערגסטער מענטש וואס איז פארהאן, ספעציעל ווען איך הויב אן וויינען אז איך טראכט די זאכן, פיל איך ווי איך וויל זיך אין דער ערד לייגן, די ערד זאל זיך עפענען און מיך באגראבן, ווייל איך בין אזוי נישט פרייליך. וואס געשעט ווען איך דערזע זיך אין אזא מרה שחורה און עצבות? איך הויב אן טראכטן אז עס איז א שאד מיך צו חתונה מאכן, ווייל א פרוי וואס איז נישט פרייליך צעגראדזשעט איר מאן, און אויך קען מען נישט געבן פון זיך, איז א שאד צו אנמאכן אזא צרה, און אויך זאגט דער רבי אז מען דארף שטיין ווייט פון עצבות און מרה שחורה און נאר זיין פרייליך, אבער אין מיין קאפ זעט נישט אויס ווי עס איז דא פאר מיר א מעגליכקייט נאך אמאל צו זיין פרייליך, ווייל שוין דאס איז עס, פרייליך קען איך נישט זיין.
איך ווייס גאנץ גוט אז די עצה פאר מיר איז נאר עס צו זאגן פאר'ן אייבערשטן, אבער איך האב א קשיא, פארוואס ווען איך בין נישט אזוי געדרוקט מיין הארץ רעד איך צום אייבערשטן א מחי', אבער יעצט ווען נאר דאס איז מיר נאך געבליבן צו טון, קען איך נישט ארויסרעדן קיין איין ווארט צום אייבערשטן פון דעם נושא, אנדערע זאכן יא, אבער דאס נישט.
איך פיל ווי איך גיי אונטער, איך פיל ווי איך קען שוין נישט דערהייבן מער, איך דערטרענק זיך יעדן טאג אין די ים פון די מחשבות, הלוואי זאל איך נאכאמאל אנהויבן מיין לעבן, איך פיל זיך ווי אויף א תלי', און ווי מ'גייט מיך אט אט הענגען.
וואס איז די מעשה מיט מיר? פארוואס טראכט איך אזוי? איך בין נישט אין ארדענונג, איך פיל ווי איך וויל שרייען צום אייבערשטן: "ראטעוועט!!!" אבער איך קען נישט.
איך אנטשולדיג זיך פאר'ן נישט ענדיגן די בריוו, אבער איך קען מער נישט שרייבן, עס איז פונקט גענוג, איך מיין אז איך דארף מער נישט שרייבן.
יישר כח נאכאמאל פאר אלעס.
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
יום ה' פרשת בלק, י"ד תמוז, שנת תשפ"ה לפרט קטן
... תחי'
אנשטאט טראכטן אזוי סאך פון זיך, אויב מען איז יא אדער נישט, דארף מען ענדערש טראכטן פונעם אייבערשטן, מען דארף טראכטן 'עס איז דא א באשעפער וואס האט אלעס באשאפן און ער געבט אלעמען לעבן, ער איז אלעס און אלעס איז ער'; ווי מער מען טראכט פונעם אייבערשטן, ווי מער מען חזר'ט די הייליגע אמונה – אלץ מער פרייליך ווערט מען, און די נארישע מחשבות צי מען איז יאר ווערד אדער נישט, צי מען איז די ערגסטע מענטש אדער די בעסטע מענטש, די אלע זאכן ווערן בטל ומבוטל, ווייל ווי נאר מען חזר'ט אמונה – ווערט ליכטיג, די אויגן עפענען זיך אויף, מען הויבט אן זען די שיינע וועלט וואס דער אייבערשטער האט באשאפן, מען קען זיך מער און מער ליידן, ווייל אלעס איז אייבערשטער.
דערפאר בעט איך אייך, חזר'ט זיך אמונה, חזר'ט זיך 'אין עוד מלבדו', חזר'ט זיך 'ממלא כל עלמין וסובב כל עלמין, אין שום מציאות מבלעדיך יתברך כלל, ובכל תנועה ותנועה, שם אלופו של עולם'.
אויך זאלט איר אלעס טון צו זיין פרייליך, הערט לעבעדיגע נגונים פון אמונה, אויך טאנצט און שפרינגט, אויך מאכט זאכן וואס מאכן אייך פרייליך, ווייל שמחה איז די עצה פאר די נארישע מחשבות. העיקר זאלט איר זיך פרייען אז איר זענט א איד און איר טוט מצות פארן אייבערשטן, און אז דער אייבערשטער האט אייך ליב.
אויך מאכט יעדן טאג א צייט צו דאנקען דעם אייבערשטן. נעמט אפאר מינוט און דאנקט אים, וועלן די מחשבות אוועק פליען און איר וועט אנהויבן זיך זייער שטארק ליב האבן.