ב טבת תשפ"ה

בעזרת ה' יתברך - יום ה' פרשת ויגש, ב' טבת, זאת חנוכה, שנת תשפ"ה לפרט קטן

 

לכבוד ... נרו יאיר

זיי זיך מתוודה, דערצייל דעם אייבערשטן אלעס וואס דו האסט געטון, און אז דו וועסט ארויסזאגן אלעס בפה מלא פארן אייבערשטן, און צוזאגן אז דו וועסט מער נישט טון - וועט דער אייבערשטער דיר מוחל זיין און דו וועסט זוכה זיין צו אמת'ע תשובה.

דער צדיק רבי אברהם בן רבי נחמן פרעגט (באור הלקוטים, דבור המתחיל ויש להתפלא), דער הייליגער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק א', סימן ו): "וְעִקַּר הַתְּשׁוּבָה כְּשֶׁיִּשְׁמַע בִּזְיוֹנוֹ, יִדּם וְיִשְׁתֹּק", אז מען ווערט פארשעמט און מען שווייגט אפ - דאס איז דער עיקר תשובה, פרעגט ער, ווי קען זיין אז דער עיקר תשובה איז 'ישמע בזיונו ידום וישתוק', ווען אין אלע דורות ארויף ביזן רבי'ן ווערט נישט דערמאנט די זאך פון 'ידום וישתוק', איז אלע דורות ביזן רבי'ן האבן נישט תשובה געטון? הגם חכמינו זכרונם לברכה זאגן (ברכות יב:): "כל העובר עבירה ומתבייש בו, מוחלין לו על כל עוונותיו", ווער עס זינדיגט און טוט תשובה - איז מען אים מוחל אלע עבירות, אבער דאס איז מצד די יסורים וואס דער מענטש גייט אריבער, אבער נישט אז דאס איז דער עיקר תשובה, און נאכמער פרעגט ער, ווי קען זיין אז תשובה זאל זיין תלוי אין א צווייטן מענטש? עס קומט אויס אז אויב וועט קיינער אים נישט פארשעמען, קען מען נישט זוכה זיין צו קומען צו תשובה? און אפילו מען וויל תשובה טון קען מען נישט תשובה טון נאר אויב איינער וועט קומען מיך פארשעמען? און נאכמער, ווי קען זיין אז תשובה איז אנגעהאנגען אין אן עבירה, ווייל פארשעמען איז דאך אן עבירה! קומט אויס מען קען נאר זוכה זיין צו תשובה אויב א צווייטער קומט און פארשעמט?!

זאגט ער, 'עיקר התשובה ישמע בזיונו ידום וישתוק' - איז ווען דער מענטש איז זיך מתוודה צום אייבערשטן, ער דערציילט פארן אייבערשטן וואס ער האט געטון, און ער ווערט פארשעמט - דאס איז דער עיקר תשובה, אזוי ווי דער רבי האט געפרעגט רבי נתן: "ווערסטו ריץ רויט פאר בושה פונעם אייבערשטן?!" אז מען דארף דערציילן פארן אייבערשטן אלעס וואס מען האט געטון במחשבה דיבור און מעשה, אלעס דערציילן, און איבער בעטן, און צוזאגן אז מען גייט מער נישט טון, דאס איז תשובה.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.

א פרייליכן חנוכה.