י חשון תשפ"ה

בעזרת ה' יתברך - יום ב' פרשת וירא, י' מר-חשון, שנת תשפ"ה לפרט קטן

 

לכבוד ... נרו יאיר

צעברעך זיך נישט אז דו האסט זיך נאכאמאל פארלוירן און געשריגן וכו', האב נישט חלישות הדעת אז דו ביסט שוין אזוי לאנג אין ברסלב און זאכן רוקן זיך נישט, הויב נאכאמאל אן פון אנהויב, דאס איז דער עיקר לימוד וואס דער רבי לערנט אונז, מיר זאלן נישט אויפגעבן, מיר זאלן גלייבן אז 'אין שום יאוש בעולם', נישטא קיין יאוש, נישטא אזא זאך אז 'איך בין שוין פארפאלן און דערנאך'; דאס איז ברסלב'ער חסידות.

מוהרא"ש דערציילט, פאר די ערשטע וועלט מלחמה זענען אנגעקומען בחורים פון פוילן קיין אומאן, און ווען די קריג האט אויסגעבראכן זענען זיי שטעקן געבליבן אין אומאן, וויבאלד זיי האבן נישט געהאט וואו צו וואוינען האבן זיי זיך מסדר געווען אינעם קלויז. דער שמש האט דאס נישט ליב געהאט, ער פלעגט זיי ארויסטרייבן און שרייען אויף זיי: "גייט אייך פון דאנעט!" שפעטער פלעגט מען הערן ווי ער וויינט ביים רבינ'ס ציון: "רבונו של עולם, וואס וויל איך פון די בחורים? וואס שריי איך אויף די בחורים? זיי האבן דאך נישט קיין שטוב, זיי זענען דא פארווארפן", נאכדעם האט מען געמיינט און מען איז געווען זיכער אז דער שמש וועט מער נישט שרייען אויף זיי, אבער אביסל שפעטער האט זיך דאס איבערגע'חזר'ט נאכאמאל און נאכאמאל, ער האט זיך גערעגט אויף זיי און נאכדעם געמאכט התבודדות פארוואס ער רעגט זיך, האט מוהרא"ש געזאגט: "דאס איז א ברסלב'ער חסיד, אפילו ער פארלירט זיך נאכאמאל און נאכאמאל גייט ער אלץ צוריק צום אייבערשטן און בעט דעם אייבערשטן 'העלף מיר באשעפער איך זאל זיך נישט אויפרעגן'".

ברודער, דראפע זיך און דערהאלט זיך.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.