תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
דער הייליגער רבי זאגט אז מען זאל זיך קובע זיין א צייט פאר התבודדות, און מ'זאל מתפלל זיין צום ערשט מבטל צו זיין איין מדה און תאוה רעה, און נאכדעם נאך א מדה רעה, און אזוי ווייטער ביז מען איז זוכה מבטל צו זיין אלע שלעכטס און נכלל ווערן בו יתברך.
למעשה מאך איך נישט התבודדות אויף דעם וועג, ווייל איך האב בלבולים אויף וועלכע סדר צו גיין, זאל איך גייען אויף א געוויסע אויסשטעל, צום ביישפיל לויט די א-ב, אדער די סדר התורות, אדער לויט וואס עס שטערט מיר דאס מערסטע דעמאלט?
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
בעזרת ה' יתברך
יום א' פרשת חיי שרה, י"ח מרחשון, שנת תשפ"ב לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
מוהרא"ש זאגט מען זאל אסאך בעטן אויף שמחה, ווייל אין דעם איז אלעס תלוי; אז מען איז פרייליך - פאלט ממילא אוועק אלע תאוות און שלעכטע מידות, שמחה עפענט אויף די מוחין.
מוהרא"ש זאגט (מקור השמחה הודעות נחוצות, סימן כו): "על ידי השמחה נתרחב המוחין", דורך שמחה באקומט מען א קלארע מח, "והוא בן חורין ממש", מען ווערט א פרייער מענטש, "ורוב בני אדם שמשעבדין אל עסקיהם ותאוותיהם, הכל מפאת העצבות והמרה שחורה שיש להם", מענטשן זענען פארקנעכטעט צו שלעכטע זאכן - אלץ ווייל זיי זענען דערביטערט, "ועל כן העיקר לעשות כל מיני פעולות שבעולם לשמח את נפשו", דעריבער דארף מען טון אלעס אין דער וועלט זיך פרייליך צו מאכן, "וירקד ויגיל וישמח בשירים ונגונים להחיות את עצמו בכל מה שיכול", מען דארף טאנצן און זיך פרייען מיט זינגען לידער, זיך לעבעדיג מאכן מיט וואס מען קען נאר, "ואל יחשב שבזה שמתמרמר ומשבר את עצמו על עוונותיו עושה טובה לנשמתו", מען זאל נישט מיינען אז מיט דעם וואס מען איז דערביטערט, מען איז צעבראכן אויף די עבירות - מיט דעם טוט מען א טובה פאר זיך פאר די נשמה, "אדרבה, נותן בזה כח וחיות להסטרא אחרא", פונקט פארקערט, מיט דעם געבט מען כח פאר די סטרא אחרא, "שעיקר עניינם הוא מרירות ועצבות ומרה שחורה", וואס זייער גאנצע זאך איז ביטערניש און דעפרעסטקייט, "ועיקר ביטולם הוא רק על ידי ששון ושמחה, כל מה שישמח ביותר, כמו כן יתבטלו ממנו ביותר כל מיני סטרא אחרא וחושך", מען קען זיי נאר מבטל זיין דורך שמחה; ווי מער פרייליך מען איז - אלץ מער ווערן זיי אויס, זיי ווערן בטל ומבוטל, "כי השם יתברך הוא מקור השמחה, ועל כן כשהוא בשמחה אז הוא אצלו יתברך ממש". ווייל דער אייבערשטער איז דער מקור השמחה, ווי מער פרייליך מען איז - איז מען נענטער צו אים.
דעריבער זאלטו בעטן דעם אייבערשטן אויף שמחה, יעדן טאג זאלסטו בעטן אויף דעם, דו זאלסט זיין פרייליך, און אלע אנדערע שלעכטע זאכן וועלן אוועק פאלן.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.