תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
צום ערשטן וויל איך זיך זייער באדאנקען פאר די פילע עצות און חיזוק וואס איך באקום פון די געוואלדיגע שיעורים, עס האט ממש געטוישט מיין לעבן צום גוטן. אויך האב איך ב"ה זוכה געווען די פארגאנגענע יאר צו מעביר סדרה זיין יעדע וואך מיט די עצה צו מעביר סדרה זיין יעדן טאג אביסל, איך האב ב"ה געענדיגט משניות, און יעצט לערן איך ש"ס, און אלעס אין אייער זכות.
איך הער אסאך פונעם ראש ישיבה שליט"א אז מ'זאל נישט שלאגן די קינדער, איך פרוביר זייער שטארק דאס איינצוהאלטן, אבער ס'קען זיך אמאל מאכן נאך א שווערע טאג ארבעט, און די קינדער ווייסן פונקטליך ווי אזוי מיר אויפצורעגן, ברוך ה' אז ס'מאכט זיך נישט אפט, אבער ס'קען געשען אז איך זאל זיך פארלירן און שלאגן. איז מיין שאלה ווי אזוי צו האנדלען נאכדעם, ווי אזוי דאס צו פאררעכטן, זאל איך זיי איבערבעטן? זאל איך זיי זאגן אז איך האב געטון נישט ריכטיג? ווי אזוי פאררעכט מען דאס?
נאכאמאל א גרויסן יישר כח פאר אלעס, דער ראש ישיבה קען מיר בכלל נישט, און איך קען נישט אזוי גוט דעם ראש ישיבה, און פון דעסט וועגן באקום איך אזויפיל חיזוק אין לעבן פונעם ראש ישיבה.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
בעזרת ה' יתברך
יום ב' לסדר טהרה, כ"ו ניסן, שנת תש"פ לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר.
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
שלאגן קינדער איז נישט קיין שום שכל, עס איז נאר אויסצובלאזן די אנגעצויגענע נערוון; דעריבער זאלסטו אכטונג געבן נישט צו שלאגן דיינע קינדער און זיכער נישט שלאגן פון איבערגעשטרענגטקייט, ווייל אויב מען שלאגט די קינדער ווען מען איז איבערגעשטרענגט און פארלוירן קען דאס זיין א גרויסע סכנה, מען קען זיי מאכן בעלי מומין פאר זייער גאנץ לעבן. אזוי ווי עס האט פאסירט מיט'ן הייליגן צאנזער רב זכותו יגן עלינו ווען ער איז געווען א יונג קינד, ער האט איבערגעדרייט א שווערע באנק און דער מלמד זיינער איז געווען איבערגעשטרענגט און אומגעדולדיג, ער איז געווארן בכעס אויפ'ן קליינעם חיימ'ל און אנגעהויבן טאנצן אויפ'ן באנק וואס איז געלעגן אויף זיין פוס, ער האט געשפרינגען דערויף און געשריגן: "פארוואס האסטו איבערגעדרייט דעם באנק?!" שפעטער ווען חיימ'ל איז אהיים געקומען האט ער מורא געהאט צו דערציילן פאר זיין טאטע וואס האט פאסירט אין חדר, אזוי איז ער געבליבן מיט א פארווייטאגטע פוס כל ימיו.
נישט דא אזא זאך שלאגן די קינדער ווען מען איז פארלוירן אדער איבערגעשטרענגט; א מענטש אן שכל שלאגט די קינדער ווען ער איז איבערגעשטרענגט, אזוי ווי דער רבי זאגט (ספר המידות, אות בנים, סימן צו): "מִי שֶׁאֵין לוֹ רַחֲמָנוּת עַל בָּנָיו, בְּיָדוּעַ שֶׁאֵין לוֹ חֵלֶק בְּשֵׂכֶל דִּקְדֻשָּׁה", ווער עס האט נישט רחמנות אויף זיינע קינדער איז א סימן אז ער האט נישט קיין שכל, נישט דא אזא זאך ווי שלאגן ווען מען איז מיד וכו'.
אין פאל מען דארף געבן א פעטשל פאר'ן קינד, ווען ער פירט זיך מיט חוצפה אדער ווען ער טוט סכנה'דיגע זאכן, דארף דאס זיין מיט ישוב הדעת, אן קיין פארלוירנקייט און אן קיין איבערגעשטרענגטקייט, ווייל אז מען שלאגט פון פארלוירנקייט אדער פון כעס איז דאס בכלל נישט קיין חינוך; אפילו מען רעדט זיך איין בשעת מעשה אז דאס איז חינוך, דארף מען וויסן אז דאס איז נישט קיין חינוך, נאר די כעס און די נערוון זאגן און רעדן איין דעם מענטש: 'יעצט דארף מען שלאגן', 'יעצט דארף מען פראסקענען'.
עלטערן דארפן אסאך וויינען צום אייבערשטן אויף ערליכע קינדער; מען האט געפרעגט דעם הייליגן חתם סופר זכותו יגן עלינו ווי אזוי האט ער זוכה געווען צו אזעלכע גוטע קינדער, האט דער הייליגער חתם סופר זי"ע געענטפערט: "יעדע נאכט בשעת איך האב געזאגט תיקון חצות האב איך אנגעפילט א כוס מיט טרערן, איך האב געבעטן פאר גוטע קינדער"; דאס איז דער וועג ווי אזוי מען איז זוכה צו ערליכע דורות.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.