תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
יישר כח פאר אלע חיזוק, ספעציעל פאר די קורצע "חיזוק יומי".
איך האב צוויי שאלות צו פרעגן בענין פרנסה און געלט: 1) אסאך מאל מאכט זיך אין מיין ביזנעס שטילע תקופות וואס עס איז דא ווייניג ארבעט, און עס הייבט אן לויפן מחשבות אין מיין קאפ אז איך זאל רופן מענטשן, פרובירן צו טרעפן פרישע קאסטומערס, אבער איך קען זיך נישט נעמען דאס צו טון ווייל איך פיל אז פרנסה קומט פון באשעפער, און דער אייבערשטער דאגה'ט שוין פאר יעדנ'ס פרנסה, איז ממילא ווי קום איך זיך צו מישן, כאילו ח"ו דער באשעפער דארף מיין הילף. מיין שאלה איז צי אפשר דארף איך יא אביסל רופן, עפעס טון און מאכן, אלס צד פון טון "השתדלות"? וואס איז די ריכטיגע וועג אין דעם?
2) א גאנצע טאג טראכט איך וועגן מאכן געלט און מאכן נאך און נאך געלט, איך לויף צו דו ארבייט מיט אזא חשק, און איך פריי זיך אזוי מיט יעדע דאלער איך מאך, איך ווייס אז עס איז נישט אידישליך אזוי צו ליגן אין תאוות הממון, און ספעציעל שטערט עס מיר אז אויב וויל איך לערנען אדער דאווענען און עס איז בשעת די שעות פון די ארבייט האב איך פשוט נישט די ישוב הדעת, ווייל עס איז דאך די צייט פון ארבעט, א גאנצן טאג טראכט פון געלט און געלט, מיין שאלה איז ווי אזוי קען מען זיך אפגעוואוינען פון אזויפיל טראכטן פון געלט?
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
בעזרת ה' יתברך
יום ה' פרשת קדושים, ד' אייר, שנת תשפ"ב לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
מיט דיין צווייטע פראגע וואס דו פרעגסט - ווערט אוועקגענומען די ערשטע פראגע; אז דיין גאנצע קאפ, מח מחשבה ליגט אין געלט, טאג און נאכט טראכסטו נאר פון געלט - דארפסטו יעצט וויכטיג האבן הילף געראטעוועט צו ווערן, איז די ערשטע פראגע נישט נוגע יעצט פאר דיר.
מאך זיך א שיעור אין הייליגן רבינ'ס ספרים - וועסטו ניצול ווערן פון תאוות ממון. דער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק א, סימן כג): "אֵלּוּ בְּנֵי אָדָם הַנּוֹפְלִים בְּתַאֲוֹות מָמוֹן", די וואס פאלן אין די תאוה פון געלט, "וְאֵינָם מַאֲמִינִים שֶׁהַקָּדוֹש בָּרוּךְ הוּא יָכוֹל לְפַרְנֵס אֶת הָאָדָם בְּסִבָּה קַלָּה", זיי גלייבן נישט אז דער אייבערשטער קען געבן פרנסה גרינגערהייט, "וְרוֹדְפִים אַחַר פַּרְנָסָתָם בִּיגִיעוֹת גְּדוֹלוֹת", זיי לויפן נאך די געלט און מוטשען זיך זייער פאר די געלט, "וְהֵם אוֹכְלֵי לֶחֶם בְּעִצָּבוֹן", זיי זענען דעפרעסטע מענטשן, זייער פרנסה איז עצבות, אזוי ווי עס שטייט: "בְּעִצָּבוֹן תֹּאכֲלֶנָּה", "וְעַצְבוּת הוּא מָרָה שְׁחוֹרָה", זיי זענען אין מרה שחורה, "אֵלּוּ בְּנֵי אָדָם נִקְשָׁרִים בְּפָנִים דְּסִטְרָא אָחֳרָא, אֱלֹהִים אֲחֵרִים, חֹשֶׁךְ, בְּחִינַת מִיתָה", דאס איז די סטרא אחרא, עס איז זיי אלץ פינסטער, זייער לעבן איז טויט, אזוי ווי עס שטייט: "בְּמַחֲשַׁכִּים הוֹשִׁיבַנִי" וְכוּ', אויף זיי איז געזאגט געווארן דער פסוק: "וּזְהָבָם לְנִדָּה", "הַיְנוּ בְּחִינַת עֲבוֹדַת אֱלִילִים", זייער געלט איז א בחינה פון עבודה זרה, אזוי ווי חכמינו הקדושים זאגן (שבת פב.) "מִנַּיִן לַעֲבוֹדַת אֱלִילִים שֶׁמְּטַמֵּא כְּנִדָּה, שֶׁנֶּאֱמַר, 'תִּזְרֵם כְּמוֹ דָוָה'", און די אייציגסטע עצה ווי אזוי מען קען ארויסקריכן פון תאוות ממון איז נאר דורך דעם צדיק, אזוי פירט דער רבי אויס די תורה: "כִּי רֹב הָעוֹלָם נִלְכְּדוּ בָּזֶה הַיְנוּ בְּתַאֲוַות מָמוֹן", רוב וועלט איז געכאפט אין תאוות ממון, "וְהַמָּמוֹן הוֹרֶגֶת וּמֵמִית אוֹתָם", די געלט הרג'עט זיי, "וְאִי אֶפְשָׁר לְהִנָּצֵל מִזֶּה כִּי אִם עַל יְדֵי הַצַּדִּיק", מען קען נישט געראטעוועט ווערן פון די תאוה נאר דורך דעם צדיק, וואס אויף אים שטייט אין פסוק: "'טוֹב לִפְנֵי הָאֶלֹקִים יִמָּלֵט מִמֶּנָּה' וְכוּ' כַּנַּ"ל, אַשְׁרֵי לוֹ".
דעריבער, אז דו ביסט נעבעך אזוי אריינגעטון אין געלט, טאג און נאכט טראכסטו פון געלט - דארפסטו האבן דעם הייליגן רבי'ן זאל דיך ראטעווען. זאלסטו זיך מאכן א שיעור אין רבינ'ס ספרים כסדרן, לערן לקוטי מוהר"ן און זאג די הייליגע תפילות פון לקוטי תפילות - וועט דיך דער רבי ראטעווען.