בעזרת ה' יתברך

ערב שבת קודש פרשת מקץ - חנוכה, ד' דחנוכה, כ"ז כסליו, שנת תשע"ח לפ"ק

לכבוד ... תחי'

איך האב ערהאלטן אייער בריוו.

מען דארף וויסן אז א שידוך האט נאר מיטן אייבערשטן; חכמינו זכרונם לברכה זאגן (בראשית רבה סח, ג): "מָצִינוּ בַּתּוֹרָה בַּנְּבִיאִים וּבַכְּתוּבִים שֶׁאֵין זִוּוּגוֹ שֶׁל אִישׁ אֶלָּא מִן הַקָדוֹשׁ בָּרוּך הוּא", מיר געפונען אין די תורה, נביאים און אין כתובים, אז א שידוך האט נאר מיטן אייבערשטן. אין די תורה שטייט (בראשית כד, נ): "וַיַּעַן לָבָן וּבְתוּאֵל, וַיֹּאמְרוּ, מֵה' יָצָא הַדָּבָר", אין נביאים שטייט (שופטים יד, ד): "וְאָבִיו וְאִמּוֹ לֹא יָדְעוּ כִּי מֵה' הִיא", און אין כתובים שטייט (משלי יט, יד): "בַּיִת וָהוֹן נַחֲלַת אָבוֹת, וּמֵה' אִשָּׁה מַשְׂכָּלֶת", זעען מיר איבעראל אז נאר דער אייבערשטער געבט שידוכים.

מיט תפילה קען מען אלעס באקומען; דער רבי זאגט (ספר המידות, אות תפלה, חלק ב', סימן י): "עַל יְדֵי תְּפִלָּה יָכוֹל לְשַׁנּוֹת זִוּוּגוֹ הַנִּכְרַז בַּשָׁמַיִם", דורך תפילה קען מען טוישן אפילו די שידוך וואס מען האט אויסגעריפן אין הימל; אזוי ווי מיר זעען, אז לאה האט געדארפט חתונה האבן מיט עשו הרשע, אבער זי האט נישט געוואלט חתונה האבן צו אזא רשע, האט זי געוויינט, אזוי ווי עס שטייט (בראשית כט, יז): "וְעֵינֵי לֵאָה רַכּוֹת" - פון אסאך וויינען, אז זי זאל נישט אנקומען צו עשו; זי האט געבעטן דעם אייבערשטן אז זי וויל חתונה האבן צו א צדיק, צו יעקב אבינו. ביז דער אייבערשטער האט אויסגעהערט איר תפלה, זי האט חתונה געהאט מיט יעקב אבינו און זוכה געווען אויפצושטעלן די הייליגע שבטים.

זעט מען פון דעם דאס גרויסקייט פון תפילה; אויב מען בעט דעם אייבערשטן מען זאל האבן א מאן א ערליכער איד, איז מען זוכה צו דעם.

דער רבי זאגט (ליקוטי מוהר"ן, חלק א', סימן קצו): "א מענטש טאר זיך נישט איינ'עקשנ'ען ביים אייבערשטן אז דער אייבערשטער מוז אים געבן וואס ער בעט, נאר מען דארף בעטן דעם אייבערשטן מיט רחמנות, אזוי ווי אן ארעמאן בעט זיך ביי איינעם אז מען זאל רחמנות האבן אויף אים". נאכדעם זאגט דער רבי (ליקוטי מוהר"ן, חלק ב', סימן מח): "א מענטש דארף זיין א גרויסער עקשן, נישט אפלאזן וואס ער טוט - סיי און תורה, סיי אין תפילה". לכאורה זעט דאס אויס ווי א שטיקל סתירה; דא זאגט דער רבי אז מען דארף זיין א גרויסער עקשן נישט אפלאזן דעם אייבערשטן און נישט אויפהערן אים צו בעטן, און פריער זאגט דער רבי אז מען טאר נישט גיין מיט עקשנות. איז דאס מוהרא"ש זכרונו לברכה זייער שיין מסביר, באמת איז דאס בכלל נישט קיין סתירה, ווייל א מענטש דארף זיין א גרויסער עקשן בעבודת השם, נישט אפלאזן צו דאווענען; אפילו דער מענטש זאל הערן א בת קול פון הימל: "מען דארף דיר נישט", אפילו עס זאלן קומען מלאכים און נשמות פון הימל אים זאגן: "מען דארף דיר נישט", זאל ער זיך נישט וואוסענדיג מאכן, נאר ווייטער אנגיין מיטן לערנען און דאווענען. אבער פון דער אנדערע זייט דארף מען אכטונג געבן נישט צו זיין א דוחק את השעה, אזוי ווי חכמינו זכרונם לברכה זאגן (ברכות סד.): "כָּל הַדּוֹחַק אֶת הַשָּׁעָה - הַשָּׁעָה דוֹחַקְתּוֹ", ווער עס עקשנ'ט זיך - ער זאגט 'עס מוז יעצט געשען דאס און דאס', דער וועט ווערן זייער אנטוישט און צעבראכן; נאר מען דארף וויסן אז דער אייבערשטער ווייסט וואס איז גוט פארן מענטש, און ער טוט נאר וואס עס איז גוט.