בעזרת ה' יתברך

יום א' פרשת שמות, י"ג טבת, שנת תשע"ח לפרט קטן

לכבוד ... תחי'

איך האב ערהאלטן אייער בריוו.

די גמרא דערציילט (מועד קטן יח:): רבא האט געהערט ווי איינער בעט דעם אייבערשטן אויף א געוויסע שידוך, האט אים רבא געזאגט: "דאס איז נישט די ריכטיגע וועג פון בעטן; מען דארף בעטן דעם אייבערשטן אז מען זאל טרעפן די ריכטיגע זיווג, א גוטע שידוך און א גוט לעבן, נישט זיך עקשנ'ען און בעטן דוקא אויף א געוויסע שידוך".

דער מדרש זאגט (ויקרא רבה כט, ח): אויפן פסוק (תהלים סב, י): "אַךְ הֶבֶל בְּנֵי אָדָם, כָּזָב בְּנֵי אִישׁ", מען קען הערן ווי מענטשן שמועסן צווישן זיך אז דער בחור וואלט גוט געווען פאר די מיידל, און די מיידל וואלט גוט געווען פאר דעם בחור, אבער דער אייבערשטער לאכט פון זיי, ווייל נאך איידער זיי זענען געבוירן געווארן האט שוין דער אייבערשטער צוגעגרייט זייער שידוך.

דער רבי זאגט (ספר המדות, אות חיתון, סימן ט): "עַל יְדֵי תְּפִלָה יָכוֹל לְשַׁנּוֹת זִוּוּגוֹ הַנִכְרָז בַּשָׁמַיִם", מיט תפילה קען מען אלעס פועל'ן, דערפאר דארף א בחור און א מיידל אסאך בעטן דעם אייבערשטן זיי זאלן זוכה זיין צו האבן א גוטע לעבן, ווייל אן תפילה קען מען אריין פאלן מיט א שלעכטע שידוך, און זיך צאמליידן א גאנצע לעבן.

דער עיקר דארף מען קוקן אויף גוטע מידות, ווייל דער עיקר פונעם מענטש איז די מידות; יא לערנען נישט לערנען - דאס קען מען זיך טוישן. מען זעט זייער אסאך בחורים וואס האבן פלייסיג געלערנט אלץ בחור, אבער נאך די חתונה האבן זיי אינגאנצן אפגעלאזט דאס לערנען, און פארקערט אויך, איך האב שוין געזען אסאך בחורים וואס האבן נישט געלערנט אזוי פלייסיג אלץ בחור, און נאך די חתונה האבן זיי אנגעהויבן צו לערנען; זיי האבן גוט חתונה געהאט, זייערע ווייבער האבן זיי מחזק געווען צו האבן א שיעור, צו האבן א רב וכו', און זיי זענען אינגאנצן נתהפך געווארן לטוב. אבער מידות - דאס איז שוין עפעס אנדערש, דאס איז זייער שווער א מענטש זאל זיך טוישן; אויב האט דער בחור נישט קיין גוטע מידות, קומט ארויס דער גאנצער אמת נאכדעם וואס די שבע ברכות ענדיגט זיך, מען טרעפט זיך מיט א חיה ארויס פון ישיבה.

דערפאר דארף מען אסאך מתפלל זיין צום אייבערשטן אז מען זאל זוכה זיין צו טרעפן א בחור וואס האט גוטע מידות און פירט זיך מיט יראת שמים, און אז מען בעט, העלפט דער אייבערשטער אז מען האט חתונה מיט אן ערליכער בחור מיט גוטע מידות, און מען האט א גוט לעבן אויף דער וועלט און אויף יענע וועלט.

דאס וואס איר שרייבט אז אסאך מיידלעך פון אייער סקול ווילן חתונה האבן דוקא מיט ברסלב'ער בחורים; דאס איז ממש א רוח הקודש פון מוהרא"ש זכרונו לברכה. ווייל ווען מיר האבן געעפענט די ישיבה פאר צען יאר צוריק שנת תשס"ט לפרט קטן, האבן שלעכטע מענטשן ארויסגעלאזט זייער א שלעכטע נאמען אויף די ישיבה (וואס מיר ליידן נאך דערפון עד היום הזה), די שלעכטע נאמען האט זיך פארשפרייט איבעראל און מיר האבן נישט געהאט קיין חתנים אין ישיבה, ווייל קיינער האט נישט געוואלט נעמען א בחור פון ישיבה צוליב די לשון הרע וואס די בעלי מחלוקת האבן ארויסגעלאזט. ווען מען האט אנגעטראגן פאר איינעם א בחור, און יענער האט געהערט אז דער בחור לערנט אין ברסלב, האט מען גלייך אראפגעלייגט דעם טעלעפאן וכו'. איך האב גערעדט צו מוהרא"ש דערוועגן, וואס מען קען טון, וואס וועט זיין מיט שידוכים, האט מיר מוהרא"ש געזאגט: "הער וואס איך זאג דיר, און שרייב אראפ וואס איך זאג דיר; נאך אביסל וועלן אלע מיידלעך נאר וועלן בחורים פון דיין ישיבה".

בשעת מוהרא"ש האט מיר דאס געזאגט האט דאס אויסגעקוקט ווי שיינע חיזוק, איך האב געטראכט צו מיר: 'מוהרא"ש וויל מיר מחזק זיין אז איך זאל נישט זיין אזוי צעבראכן וכו', דערפאר זאגט ער מיר דאס', אבער למעשה האט זיך ארויסגעשטעלט אזוי ווי מוהרא"ש האט געזאגט; נאך א שטיק צייט האט זיך אנגעפאנגען ריקן שידוכים, און חברא חברא אית ליה, בחורים האבן אנגעפאנגען ווערן חתנים, און זייט דעמאלט האט זיך דאס נישט אפגעשטעלט.

עס האט זיך ארויסגעוויזן אז די וואס לערנען אין ברסלב, זענען צוגעגרייט פארן לעבן; זיי זענען מכבד די ווייב, זיי זענען מכבד שווער און שוויגער. די אלע אינגעלייט וואס זענען תלמידי היכל הקודש, זיי רעדן איידל, זיי קוקן נישט קיין מאוויס, זיי גייען נישט מיט חברים פארברענען די נעכט, תלמידי היכל הקודש זיצן אין שטוב מיט די ווייב וכו'.

דער אייבערשטער זאל אייך העלפן איר זאלט טרעפן אייער שידוך בקרוב און אויפשטעלן א ערליכע שטוב, אמן.