תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
איך האב זיך זייער באנארישט, איך האב זיך געווארפן מיט שידוכים, מען האט גערעדט פאר מיר א שידוך שוין ביי די אכצן יאר, איך האב אבער נישט געוואלט, מיין טאטע האט מיר זייער צוגערעדט אבער איך האב אפגעזאגט ווייל איך האב זיך אויסגע'דמיונ'ט אז איך דארף האבן עפעס גאר א ספעציעלע שידוך, און יענע שידוך איז די מיידל אויך געווען פון אן אנדערע שבט.
היינט קוק איך זיך ארום, איך זע אלע מיינע חברים מאכן שוין שמחות, און פאר מיר טראגט מען שוין לאנג נישט אן קיין שידוכים, איך דריי זיך ארום אליין, היינט וואלט איך שוין מסכים געווען צו סיי וועלכע שידוך, איך וואלט גענומען די ערשטע וואס מ'טראגט אן, איך וואלט זיך איינגעשפארט אזויפיל עגמת נפש אויב איך וואלט גענומען די ערשטע וואס מ'האט מיר אנגעטראגן.
איך האב זייער חרטה אויף דעם וואס איך האב יונגערהייט אפגעזאגט שידוכים, איך בין מתפלל יעדן טאג פאר א שידוך, אבער דערווייל זעט נישט אויס אז עפעס זאל קומען. איך דארף א ברכה, איך דארף אן עצה, און איך דארף א לעבן.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
בעזרת ה' יתברך
יום א' פרשת שלח, י"ט סיון, שנת תשפ"א לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
מוהרא"ש זאגט, דאס איז די צרה פארוואס עס איז דא אזויפיל בחורים און מיידלעך, ווייל מען קלויבט זיך; מען דמיונ'ט זיך אויס א דמיון, א שיינע משפחה, א רייכע שידוך, און דערווייל גייען אריבער כמה וכמה שנים, מען ווערט עלטער און עלטער, דאס איז אלץ פון גאוה; מען מאכט אלעס אוועק, עס פאסט נישט וכו' וכו'. אזוי דריידט מען זיך ארום זוכנדיג א שידוך וואס איז נאכנישט געבוירן געווארן.
אז דו ווילסט חתונה האבן - זאלסטו נישט אפזאגן קיין שידוך. אז מען טראגט דיר אן א שידוך, די מיידל איז געזונט און זי וויל אויפשטעלן א שטוב, ערליכע דורות - זאלסטו גיין צום שידוך. קוק נישט אויף גארנישט, איין זאך זאלסטו קוקן - ווי פריער חתונה האבן. אז דו וועסט זיך וועלן, דו וועסט אפזאגן שידוכים - וועסטו זיך זען אריבערגיין די לעבן מיט גארנישט.
זע צו זאגן יעדן טאג די "קָרְבָּנוֹת הַנְּשִׂיאִים". דער רבי זאגט (ספר המידות חיתון, סימן ו): "מִי שֶׁקָּשֶׁה לוֹ לִמְצֹא זִוּוּגוֹ, יַרְגִּיל אֶת עַצְמוֹ לִקְרוֹת בְּקָרְבְּנוֹת הַנְּשִׂיאִים", וועם עס קומט אן שווער צו טרעפן א שידוך, זאל זאגן אסאך די 'קָרְבָּנוֹת הַנְּשִׂיאִים'; דאס איז די קריאה וואס מען ליינט חנוכה, פון (במדבר ז, א): "וַיְהִי בְּיוֹם כַּלּוֹת משֶׁה לְהָקִים אֶת הַמִּשְׁכָּן", ביז סוף סדרה; דאס איז געדרוקט אין יעדע סידור ביי קריאת התורה - קריאה לחנוכה.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.