תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
איידער איך בין מקורב געווארן צום הייליגן רבי'ן, פלעג איך אונטערשניידן מיין בארד. נישט חס ושלום אפשניידן, נאר אביסל שיין געמאכט עס זאל נישט ווערן צו לאנג. פון ווען איך בין געווארן מקורב האב איך אויפגעהערט, מיין בארד וואקסט אבער צו לאנג און עס איז מיר זייער שווער זיך איינצוהאלטן, ווייל איך טראכט אז אונטערשניידן איז דאך נישט אפשניידן, איך בעט אבער דעם אייבערשטן איך זאל זיך קענען איינהאלטן, און אזוי שטופ איך א טאג נאך א טאג.
וואס קען איך אבער טון אז מיין ווייב זאגט מיר אז מיין בארד איז צו צעשלאכעט און אז עס ווערט צו לאנג, און דאס איז מיר זייער שווער. אפשר מעג איך יא אביסל אונטערשניידן? איז דאס אויך אן איסור אדער איז דאס גרינגער? אפשר דאס וואס דער רבי זאגט וועגן ליגן מיט די פיס צום טיר מיט בארד און פיאות מיינט נישט אז מען טאר נישט אונטערשניידן די פיאות אדער די בארד אביסל וויבאלד עס איז נאכאלץ דא א בארד?
איך ווייס נישט וואס צו טון, איך וויל אבער טון וואס דער אייבערשטער וויל. אפשר קען מיר דער ראש ישיבה אביסל אויסקלארן?
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
בעזרת ה' יתברך
יום ה' פרשת מצורע, ו' ניסן, שנת תשפ"ב לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
שנייד נישט דיין בארד, אויך נישט למחצה לשליש ולרביע, אפילו א משהו; די בארד איז די רערן וואס ברענגען די שפע פונעם אייבערשטן צום מענטש. דער זוהר הקדוש באטיטלט די בארד: "צינורות דקדושה", עס ברענגט אלע הייליגקייטן, גוטס און נאנטקייט צום אייבערשטן.
אז דיין ווייב שטערט דיין בארד - קענסטו דאס אריינדרייען, איינקניפן. מוהרא"ש האט אזוי געטון, נאך די חתונה האט זיין ווייב געוואלט זיין בארד זאל זיין איינגעקניפט, אויך די פאות. שפעטער, נאכדעם וואס מוהרא"ש האט אסאך געבעטן דעם אייבערשטן אז ער וויל גיין מיט שיינע געקרייזלטע פאות, מיט די בארד ארויסגעלאזט - האט זי מסכים געווען דערצו. דו קענסט אזוי טון, איינדרייען אדער איינקניפן, אבער נישט שניידן אפילו א ברעקל.
ליידער זענען מיר אויסגעמישט צווישן אומות העולם, מען ווערט אזוי פאר'גוי'אישט מען הויבט אן ליב האבן די אויסזען פונעם גוי, מען הויבט אן ליב האבן א טשופ מיט א געגאלטן פנים, ביז אידישע טייערע הייליגע קינדער הויבן דאס אן נאכטון.
קוק א שארפע לשון וואס רבי נתן שרייבט וועגן שניידן די בארד (לקוטי הלכות גילוח הלכה ג', אות ב): "עִקַּר הַדַּת יִשְֹרָאֵל וְעִקַּר הַיַּהֲדוּת תָּלוּי בְּזָקָן וּפֵאוֹת", די בארד און פאות איז אן עיקר פון א איד און פון דאס גאנצע אידישקייט, "וּבָהֶם נִכָּר הַיְּהוּדִי כִּי הוּא מִזֶּרַע בָּרֵךְ ה', מִזֶּרַע יִשְֹרָאֵל", און מען דערקענט א איד דורך זיין בארד און פאות אז ער איז א אידיש קינד. "וּמִי שֶׁרוּחַ אַחֶרֶת עִמּוֹ, חַס וְשָׁלוֹם, וְרוֹצֶה לִכְפֹּר, חַס וְשָׁלוֹם, בֶּאֱלֹקֵי יִשְֹרָאֵל", און ווער עס וויל לייקענען אינעם אייבערשטן, "תְּחִלַּת הַכְּפִירָה הוּא, שֶׁמַּשְׁלִיךְ חַס וְשָׁלוֹם מֵעָלָיו הַזָּקָן וְהַפֵּאוֹת", דאס ערשטע זאך נעמט ער אראפ זיין בארד און פאות, "כִּי בֶּאֱמֶת כָּל דַּת יִשְֹרָאֵל הַקָּדוֹשׁ הוּא תָּלוּי בְּזָקָן וּפֵאוֹת", ווייל דאס גאנצע אידישקייט איז אנגעהאנגען אין די בארד און פיאות; קוק אריין דארט זיינע הייליגע ווערטער מער באריכות.
וואויל איז דעם וואס האט ליב ווי אזוי די תורה זאגט, ער האט ליב ווי אזוי צדיקים לערנען אונז, און וואויל איז דעם וואס אפילו ער האט נאכנישט ליב ווי אזוי די תורה זאגט - דאך טוט ער רצון השם, ער ווייסט אז וואס דער אייבערשטער טוט איז גוט און אזוי דארף מען טון.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.