תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
איך ווייס נישט פארוואס, אבער יעדעס מאל וואס איך גיי צו מיין שווער'ס הויז, אפילו נאר פאר אפאר מינוט, וויל איך נאר אנטלויפן פון דארט, איך שפיר זיך זייער נישט באקוועם דארט; דער פראבלעם איז אבער אז מיין ווייב יא פארברענגען דארט מער. צומאל שפיר איך פשוט אז איך קען נישט דארט זיין אפילו פאר איין מינוט, איך גיי ממש פלאצן.
ווען איך עס דארט די שבת סעודה, זינג איך נישט מיט די זמירות, דאס שטערט שטארק פאר מיין שווער, ער וויל זייער איך זאל יא מיטזינגען, איך קען אים אבער נישט מסביר זיין וואס איך פיל, איך שפיר ממש צעקוועטשט און איך האלט עס נישט אויס.
איך בעט זייער דעם ראש ישיבה שליט"א מיר צו געבן אן עצה ארויס פון דעם פראבלעם ווי שנעלער, ווייל איך קען נישט מער, איך האב שוין נישט קיין כח צו דעם.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
יום ב' פרשת אמור, ה' אייר, כ' לעומר, שנת תשפ"ד לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
עס מאכט זיך אזוי ביי אינגעלייט וואס זיי ווילן געפעלן דעם שווער, און פון גרויס לחץ שפירן זיי נישט באקוועם. אזוי ווי חכמינו זכרונם לברכה זאגן (ברכות ו:) אויפן פסוק (תהלים סו, יב): "הרכבת אנוש לראשנו, באנו באש ובמים, 'כיון שנצטרך אדם לבריות נידון באש ובמים'", אז מען וויל געפעלן א צווייטן, מען פירט זיך נישט אויף נאטירליך, יעדע תנועה איז געמאכט - דאס ברענגט גרויס לחץ, מען שפירט ווי מען ווערט פארברענט אין פייער און דערטראנקען אין וואסער; דאס איז גורם דו זאלסט זיך נישט געפינען באקוועם ביי דיין שווער.
נישט גיין איז נישט די עצה, מען קען נישט זאגן פאר די ווייב אז מען גייט מער נישט צו אירע עלטערן, די בעסטע עצה איז זאלסט ארייננעמען דעם אייבערשטן אין זיך, מאך נישט קיין מציאות פון קיינעם, נישט מורא האבן פון קיינעם; מען דארף מכבד זיין א שווער, זיך פירן מיט גרויס דרך ארץ, אבער יראה ופחד דארף מען האבן נאר פונעם אייבערשטן.
נעם די עצה פון תפילה והתבודדות, וואו דו גייסט און וואו דו שטייסט - זאלסטו זיך שטילערהייט שעפשען תפילות ובקשות, דורכדעם וועסטו באקומען א שטארקע אמונה, דו וועסט מורא האבן נאר פון אייבערשטן.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.