תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
א גרויסן יישר כח פאר אלע עצות און חיזוק וואס דער ראש ישיבה געבט, עס האט ממש געטוישט מיין לעבן צום גוטן.
אין מיין שולע, און איך מיין אויך אין אלע אנדערע שולעס, לערנט מען אויס אז ווען מען בעט דעם אייבערשטן אויף א גשמיות'דיגע זאך, זאל מען אלעמאל צולייגן און בעטן נאר 'אויב עס איז גוט פאר מיר', ווייל עס קען זיין אז מען וועט פועל'ן עפעס וואס איז נישט גוט פאר'ן מענטש. אבער ביי רוחניות דארף מען דאס נישט צולייגן, ווייל עס איז אייביג גוט.
מיינע לערערינס רעדן אסאך פון דעם, אבער איך באקום נערוון פון דעם, עס שטערט מיר צו בעטן נארמאל, ווייל איך זאג איבער טויזנט מאל 'איך דארף עס נאר אויב עס איז גוט פאר מיר', און איך קען זיך ממש נישט נארמאל קאנצענטרירן אויף מיינע תפילות. איך וויל פרעגן אויב מען דארף דאס טאקע זאגן, אויב איז טאקע א פראבלעם ווען מען לייגט נישט צו די ווערטער צו די תפילות.
אויך האב איך געוואלט פרעגן וואס מען קען טון אז די התבודדות זאל גיין בעסער און גרינגער. איך פרוביר זייער אסאך צו רעדן צום אייבערשטן, אבער געווענליך ארבעט עס ביי מיר אז נאר אויב עס ליגט מיר עפעס פונקט שווער אויף מיין הארץ, נאר דעמאלט קען איך רעדן אפאר ווערטער צום אייבערשטן, אויב ווען עס גייט מיר גוט הייב איך אן רעדן און איך בלייב שטעקן, ווייל איך האב פלוצלינג נישט וואס צו רעדן.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
א' פרשת דברים, כ"ח תמוז, שנת תשפ"ג לפרט קטן
... תחי'
איך האב ערהאלטן אייער בריוו.
זייט אייך נישט מבלבל פון גארנישט, רעדט צום אייבערשטן נאטירליך, בעטס אים יעדע זאך אזוי ווי מען בעט א טאטע און מען רעדט צו א פריינד; בעטס אים אלעס וואס איר ווילט, בעטס אים מיט רחמנות, נישט מיט עקשנות. ווייל דער הייליגער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק א', סימן קצו): "אָסוּר לָאָדָם לַעֲמֹד עַצְמוֹ עַל שׁוּם דָּבָר, הַיְנוּ שֶׁאָסוּר לְהִתְעַקֵּשׁ בִּתְפִילָּתוֹ, שֶׁהַקָּדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא יַעֲשֶׂה לוֹ דַּוְקָא אֶת בַּקָּשָׁתוֹ וְכוּ'", א מענטש טאר זיך נישט איינ'עקשנ'ען ביים אייבערשטן אז דער אייבערשטער מוז מיט אים טון אזוי ווי ער וויל, "רַק צָרִיךְ לְהִתְפַּלֵּל וּלְהִתְחַנֵּן לִפְנֵי הַשֵּׁם יִתְבָּרַךְ בְּרַחֲמִים וְתַחֲנוּנִים", נאר מען דארף בעטן דעם אייבערשטן מיט רחמנות, אזוי ווי מען בעט זיך ביי איינעם ער זאל רחמנות האבן, "אִם יִתֵּן הַשֵּׁם יִתְבָּרַךְ, יִתֵּן", אז דער אייבערשטער וועט אים העלפן - איז גוט, "וְאִם לָאו, לָאו", און אז ער וועט אים נישט נאכגעבן - איז נישט.
דער רבי טייטשט מיט דעם וואס חכמינו זכרונם לברכה זאגן (אבות ב, יג): "אַל תַּעַשׂ תְּפִלָּתְךָ קֶבַע", קבע איז א לשון פון גזילה, אזוי ווי עס שטייט (משלי כב, כג): "'וְקָבַע אֶת קֹבְעֵיהֶם נָפֶשׁ', הַיְנוּ שֶׁכָּל מַה שֶּׁהוּא מְבַקֵּשׁ, הֵן פַּרְנָסָה אוֹ בָּנִים אוֹ שְׁאָר צְרָכִים, אָסוּר לְהִתְעַקֵּשׁ וְלַעֲמֹד עַצְמוֹ בִּתְפִילָּתוֹ, שֶׁדַּוְקָא יַעֲשֶׂה הַקָּדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא אֶת תְּפִילָּתוֹ", ווען מען בעט דעם אייבערשטן אויף פרנסה, אויף קינדער אדער אנדערע געבעטן - טאר מען זיך נישט איינ'עקשנ'ען אז עס מוז זיין אזוי ווי ער וויל, "כִּי זֶה הוּא תְּפִילַּת קֶבַע, שֶׁלּוֹקֵחַ הַדָּבָר בְּחָזְקָה בִּגְזֵלָה, רַק יִתְפַּלֵּל רַחֲמִים וְתַחֲנוּנִים כַּנַּ"ל".
וואויל איז דעם וואס בעט יעדע זאך דעם אייבערשטן, "כבן המתחטא לפני אביו ועושה לו רצונו" (תענית יט.).
דער אייבערשטער זאל העלפן איר זאלט האבן הצלחה אין אלע ענינים.