יג כסלו תשפ"ו

בעזרת ה' יתברך - יום ד' פרשת וישלח, י"ג כסליו, שנת תשפ"ו לפרט קטן

 

לכבוד ... נרו יאיר

לאז זיך נישט נארן, דער הייליגער רבי זאגט (שיחות הר"ן, סימן נא): "אֶת זֶה תְּקַבְּלוּ מִמֶּנִּי, שֶׁלֹא יַטְעֶה אֶתְכֶם הָעוֹלָם, כִּי הָעוֹלָם מַטְעֶה מְאֹד", דאס זאלט איר מקבל זיין פון מיר: די וועלט נארט אייך, לאזט אייך נישט נארן; כאפ אריין יעדן טאג אביסל חומש רש"י מיטן תרגום, זונטאג ביז שני, מאנטאג ביז שלישי און אזוי ווייטער, אזוי ווען עס קומט סוף וואך האט מען געענדיגט די סדרה, און מען איז זוכה צו מקיים זיין וואס חכמינו זכרונם לברכה זאגן (ברכות ח.): "אָמַר רַב הוּנָא בַּר יְהוּדָה אָמַר רֶבִּי אַמִּי, לְעוֹלָם יַשְׁלִים אָדָם פַּרְשִׁיוֹתָיו עִם הַצִּבּוּר שְׁנַיִם מִקְרָא וְאֶחָד תַּרְגוּם", מען זאל יעדע וואך מעביר סדרה זיין צוויי מאל די חמש און איין מאל דעם תרגום, "שֶׁכָּל הַמַּשְׁלִים פַּרְשִׁיּוֹתָיו עִם הַצִבּוּר מַאֲרִיכִין לוֹ יָמָיו וּשְׁנוֹתָיו", דאס איז א סגולה פאר אריכות ימים, און דאס ראטעוועט א מענטש פון אלעם שלעכטס.

אויך זאלסטו אוועק ווארפן אלע חומרות וואס דו ביסט ווייט פארקראכן, קער זיך צוריק צום אייבערשטן, לעב בדרך התורה, שפיי אויס אלעס וואס מען האט דיר מדריך געווען שלא על פי תורה, (נישט אומזיסט האט מוהרא"ש געזאגט 'משיח וועט אויפהענגען אויף א תלי' די מדריכים מניוולים וואס נעמען טייערע חתנים און כלות און זענען זיי מדריך צו לעבן ווי די גלחים', זיי שפילן מיט די חתנים און מיט די כלות מעשה גלח, כאילו ווי מער מען איז אפגעשיידט איז מען מער און בעסער, און דאס איז די ווייטאג, אז די אינגעלייט און ווייבלעך פאלן אין עבירות.

איך קען נישט שרייבן מער ווייל אלע קוקן מיינע בריוו און כבוד אלקוים הסתר דבר, אבער רמזים קען מען יא געבן, און זיכער צו זאגן אז (קידושין נד.): "לֹא נִתְּנָה תּוֹרָה לְמַלְאֲכֵי הַשָׁרֵת", און (עבודה זרה ג.): "אֵין הַקָּדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא בָּא בִּטְרוּנְיָא עִם בְּרִיּוֹתָיו", און עס איז נישט אמת דאס וואס מען לערנט היינטיגע טעג מיט די טייערע אינגעלייט).

חומרות נעמט אוועק דעם מענטש פונעם אייבערשטן און ווארפט אים אראפ אין עבירות, בפרט בינו לבינה וכו' וכו'. מוהרא"ש האט אונז געלערנט מיר זאלן לעבן מיט שלחן ערוך, ווייל דער רבי זאגט (לקוטי מוהר"ן חלק ב', סימן מד): "גַּם מֵחָכְמוֹת שֶׁיֵּשׁ בַּעֲבוֹדַת הַשֵּׁם בְּעַצְמוֹ צָרִיךְ לְהַרְחִיק מְאֹד", מען דארף זיך זייער היטן פון חכמות, "כִּי כָל אֵלּוּ הַחָכְמוֹת שֶׁל הָעוֹלָם שֶׁיֵּשׁ לְהַנִּכְנָסִין וּמַתְחִילִין קְצָת בַּעֲבוֹדַת הַשֵּׁם, אֵינָם חָכְמוֹת כְּלָל וְהֵם רַק דִּמְיוֹנוֹת וּשְׁטוּתִים וּבִלְבּוּלִים גְּדוֹלִים", ווייל די אלע חכמות וואס מען האט ווען מען הייבט אן דינען דעם אייבערשטן - זענען בכלל נישט קיין חכמות, דאס איז דמיונות, שטותים און קאפ דרייעניש, "וְאֵלּוּ הַחָכְמוֹת מַפִּילִין מְאֹד אֶת הָאָדָם מֵעֲבוֹדַת הַשֵּׁם", דאס מאכט אז דער מענטש זאל אפלאזן זיין עבודת השם, "וְעַל אֵלּוּ הַמְדַקְדְּקִים וּמַחְמִירִים בְּחֻמְרוֹת יְתֵרוֹת עֲלֵיהֶם נֶאֱמַר: 'וְחַי בָּהֶם, וְלֹא שֶׁיָּמוּת בָּהֶם' כִּי אֵין לָהֶם שׁוּם חִיּוּת כְּלָל", די אלע וואס זענען פארנומען מיט חכמות און ספיקות זענען אלץ מספק צי זיי האבן יוצא געווען די מצוה צי נישט - די האבן נישט קיין שום חיות, "וְתָמִיד הֵם בְּמָרָה שְׁחֹרָה מֵחֲמַת שֶׁנִּדְמֶה לָהֶם שֶׁאֵינָם יוֹצְאִים יְדֵי חוֹבָתָם בְּהַמִּצְווֹת שֶׁעוֹשִׂין וְאֵין לָהֶם שׁוּם חִיּוּת מִשּׁוּם מִצְוָה מֵחֲמַת הַדִּקְדּוּקִים וְהַמָּרָה שְׁחֹרוֹת שֶׁלָּהֶם", זיי זענען שטענדיג דעפרעסט, זיי לעבן אלץ אין ספיקות, און די חומרות ווארפט זיי אריין אין מרה שחורה.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.