בעזרת ה' יתברך
יום ד' פרשת לך לך, י' מר-חשון, שנת תשפ"א לפרט קטן
מרת ... תחי', סעקרעטערי.
איך האב ערהאלטן אייער בריוו.
איך האב נישט קיין ווערטער אייך צו דאנקען פאר אייער געטרייע ארבעט צו העלפן די מוסד, דער אייבערשטער זאל אייך באצאלן.
אויב די שטאט געבט געלט פאר עסן צו העלפן אונזער מוסד וועל איך אלעס טון עס זאל קלאפן; מען קען אלעס מאכן לויט די געזעץ, פרישטאג, מיטאג און נאכטמאל, סיי פאר די בחורים, אינגלעך און מיידלעך.
אבער אז די שטאט וויל נישט געבן קיין עסן שטעל איך אפ פון היינט די עסן, איך וועל מודיע זיין פאר די עלטערן אז פון היינט און ווייטער זאלן אלע קינדער ברענגען עסן מיט זיך.
איך האב פריער געזאגט פאר הבחור ... נרו יאיר זאל פרעגן אין אפיס אויב די שטאט העלפט מיט עסן, ווייל אויב נישט געב איך פון היינט און ווייטער "גארנישט".
נעכטן זאגט מיר ... אז ... זון רופט אונז אין קארט ווייל מיר זענען אים שולדיג פינף און צוואנציג טויזנט דאלער; דאס איז נישט קיין שפיל, נישטא אזא זאך זיין שולדיג פאר אנדערע, אונזער מוסד טאר נישט האבן קיין חובות, מיר דארפן פאלגן דעם רבי'ן, אז מיר האבן נישט וועלן מיר נישט געבן; עס וועט גארנישט פאסירן אז די קינדער וועלן זיך מיט ברענגען עסן.
לאזט מיר וויסן וואס מען טוט ווייטער.