בעזרת ה' יתברך
יום ב' פרשת עקב, י"ח מנחם-אב, שנת תשפ"ב לפרט קטן
מרת ... תחי' ברסלב, ליבערטי
א אינגערמאן דערציילט מיר, ער פרובירט שוין אזוי לאנג אז זיין ווייב זאל מסכים זיין צו זיין א חלק פון היכל הקודש, זיין גאנצע חיות איז דער רבי און מוהרא"ש, עס איז אים שווער אז זיין ווייב גייט נישט מיט זיין וועג.
בקיצור המעשה, ער האט גע'פועל'ט ביי איר זי זאל קומען אין שטעטל פאר א שבת. נאך שבת פרעג איך אים, וואס זאגט זי יעצט? זאגט ער מיר מיט גרויס שמחה אז א שכנה האט אריינגעקלאפט שבת ביינאכט און אזוי שיין אויפגענומען, אזוי שיין געשמועסט, אז זיין ווייב זאגט אים: "איך וויל זיין אין א פלאץ וואס מען רעדט שיין, א פלאץ וואו יעדער איז פרייליך"; איך האב זיך אינטערעסירט ווער די שכנה איז געווען, און דאס זענט איר געווען.
דעריבער שרייב איך אייך איר זאלט זיך זייער שטארקן און ווייטער עוסק זיין אין אויפנעמען שיין מענטשן. הגם עס זענען פארהאן פרויען מיט פארקערטע מוחות, זיי ווערן דערשראקן ווען מען רעדט שיין צו זיי, זיי זענען חושד די וואס רעדן שיין - אויף דאס ערגסטע, אז די פרויען זענען שעדליך, זיי ווילן פארכאפן אין ברסלב... מיר דארפן נישט חושש זיין אויף די מיעוט, מיר דארפן יעדן איינעם ענטפאנגען מיט א שמייכל, מיט שיינע ווערטער. אזוי ווי די הייליגע חכמים זאגן (אבות א, טו): "הֱוֵי מְקַבֵּל אֶת כָּל הָאָדָם בְּסֵבֶר פָּנִים יָפוֹת", נעם אויף יעדן איינעם מיט א שמייכל.