בעזרת ה' יתברך
יום ב' פרשת ויחי, ט' טבת, שנת תשפ"ב לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ... נרו יאיר
איך בין היינט פארטאגס אהיים געקומען פון ארץ ישראל, פון מחזק זיין די חברים תלמידי היכל הקודש בארץ ישראל.
מיין פלאן איז געווען גלייך צו גיין אין ישיבה, למעשה בין איך געבליבן אין שטוב, איך שפיר זיך נישט גוט, איך האב נישט קיין כח. איך טו וואס מוהרא"ש פלעגט זאגן מען זאל טון, טרינקען טיי און זאגן תהלים.
איך זיץ מיט א תהלים און א גלעזל טיי; פלוצלונג קומט אריין א טעקסט מעסידזש פון דיר: "א גוטן ראש ישיבה, איך האב געענדיגט די פערציגסטע מאל ששה סדרי משנה, יישר כח פאר אלעס"; זאלסט וויסן אז די מעסידזש האט מיר געגעבן פרישע כחות, איך האב באקומען כח צו גיין צו די יארצייט סעודה פון רבי נתן זכרונו לברכה.
וועסט מיר פרעגן וואס איז די גרויסקייט? א גאנצן טאג הערט דאך דער ראש ישיבה אזעלכע סיומים! די גרויסקייט איז, ווען א אינגערמאן איז פארנומען צו ברענגען פרנסה; דא רעדט מען נישט פון א בחור אין ישיבה אדער א אינגערמאן אין כולל, נאר איינער וואס ארבעט שווער צו ברענגען פרנסה, אזא איינער כאפט ארויס צייט צו לערנען משניות און איז מסיים די פערציגסטע מאל - דאס איז מיר נחת, דאס געבט מיר כח.