בעזרת ה' יתברך
יום ב' פרשת מצורע, ג' ניסן, שנת תשפ"ב לפרט קטן
לכבוד אנשי שלומינו תלמידי היכל הקודש תושבי ברסלב ליבערטי, ה' עליהם יחיו
איך האב געצאלט שווערע צענדליגער טויזנטער דאלער צוצושטעלן פארקינג ארום די שול, מען זאל נישט פארקן די קארס אויפ'ן ראוד; איך ווייס נישט וויפיל איז די שיעור זיך צו בעטן ביי אנשי שלומינו מען זאל פאלגן און נישט פארקן אויף די ראוד. יעדעס מאל מען שטעלט אפ די קאר אויפ'ן ראוד מאכט איר מיר שאדן, און איר מאכט זיך אליינס שאדן.
נעכטן איז געווען א מיטינג ביי די טאון, מיר ווארטן צו באקומען רשות צו קענען בויען נאך הייזער אין שטעטל און נאך זאכן וואס מיר דארפן רשות, און זיי שטעלן אונז אונטער פיסלעך א גאנצע צייט, זיי טענה'ען אז מיר פאלגן נישט, מיר שטערן די געגנט מיט די טרעפיק ביים שול.
אויך האט איינער אראפגעבראכן די סיינס וואס זיי האבן געלייגט: "נישט פארקן" - דאס רעגט זיי אויף, דאס ברענגט מיר זאלן נישט קענען באקומען רשות אויסצוברייטערן די שטעטל.
איך ווייס נישט וואס צו זאגן, איך ווייס נישט וואס צו שרייבן; איך בעט נאכאמאל: "מאכט מיר נישט שאדן". איך האב ממנה געווען א אינגערמאן וואס פון היינט און ווייטער וועט ער פארקלעבן די פענסטערס פון די קארס וואס וועלן פארקן אויפ'ן ראוד, און אז דו וועסט וועלן וועסטו מיך קענען רופן צו דין תורה.
איך שעם זיך אז איך דארף סטראשען, עס העלפט שוין נישט בעטן.