בעזרת ה' יתברך - יום ב' פרשת מטות מסעי, כ"א תמוז, שנת תשפ"ג לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ליבער ... נרו יאיר
א שאד אז דו האסט זיך אפגעזאגט פון די מלמדות; האסט דאך אזוי מצליח געווען, האסט דאך אריינגעשיינט אין די קינדער אזויפיל אמונה מיט אזויפיל יראת שמים; ממש א שאד אז דו האסט דאס איבערגעלאזט.
יעצט וועסטו זיך אזוי בענקען צו די טייערע קינדער, יעצט וועסטו זיך כאפן וואס מיינט זיין א מלמד... די גוטע געפיל פון געבן א גוט ווארט פאר א קינד, די גוטע געפיל פון ווייזן א שמייכל פאר א קינד און אים אויפבויען; אוי ווי גוט דאס איז, אוי ווי גוט מען שפירט זיך.
עס איז טאקע שווער צו זיין א מלמד, אבער ווען מען לאזט אפ די ארבעט - דעמאלט הויבט מען אן כאפן וואס מען האט געהאט; אזא גוטע הרגשה וואס מען קען נישט געפינען ערגעץ אנדערש.
אויב מען קומט נישט צייטליך און דער מנהל נעמט א צווייטן אלס מלמד - איז דאס פשט אז מען האט זיך אפגעזאגט, עס איז נישט שייך צו זיין מלמד נאר אויב מען איז אין צייט, און אז דער מלמד איז נישט אין צייט און דער מנהל זאגט געענדיגט, מען קען נישט קומען מער - מיינט דאס אז מען האט זיך אפגעזאגט.
נאך א וויכטיגע זאך, וואס דער מנהל זאגט ביי אונז אין מוסד - איז בשליחות פון מיר, און וואס די מנהלת זאגט - איז דאס בשליחות פון מיר, און איך טו וואס מוהרא"ש האט מיר באפוילן. מוהרא"ש זאגט, נאר א מלמד, א טיטשער - וואס איז צייטליך - קען זיין מלמד און טיטשער.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.