תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
שכוח אייבערשטער, דורך די שכל און די שיעורים פונעם ראש ישיבה שליט"א, האב איך פארמיטן אין מיין קלאס א גאנצע פרשה פון א מחוצפת, נישט געפאלגט, ארויסשיקן, און אזוי ווייטער.
די מעשה איז געווען אזוי, אסאך מאל ביים דאווענען גיי איך ארום צו יעדע מיידל'ס טישל, אויב מ'איז נישט אויפגעמישט צו די גוטע פלאץ, מיש איך אויף, א מיידל וואס דאווענט שיין, זאג איך פששש! הערליך! און דאס גלייכן.
היינט קום איך אן צו איין מיידל'ס טיש, איר מאנטל און טאשקע ליגן אויף דער ערד, איך זאג איר: "גיי הענג שיין אויף דיין מאנטל און לייג די טאשקע אויף דיין בענקל", זי ווייזט מיר 'ניין' מיט איר אקסל, האב איך נאכאמאל שיין געזאגט: "הייב אויף דיינע זאכן און לייג עס אויפ'ן פלאץ", זי האט נאכאמאל געזאגט 'ניין'. איך האב איר געזאגט: "דא דארף מען פאלגן", זי האט עס אויפגעהויבן, אבער א מינוט שפעטער צוריק אראפגעווארפן, איך האב זיך אוועק געדרייט.
אזא מחוצפת! איך האב כמעט אפגעשטעלט דאס דאווענען און אנגעהויבן ווערן זייער שטרענג, ביז איך וועל אויספירן און זי וועט פאלגן, אבער גלייך דערמאן איך זיך פון די הונדערטער שיעורים פונעם ראש ישיבה שליט"א, אז איך גיי גיין שטערן א גאנצע קלאס אויב קיינער שטערט נישט. אבער זי פאלגט דאך נישט, וואס טו איך דא?
איך האב איר ארויפגערופן און געזאגט זי זאל מיך ווארטן אינדרויסן, איך קום ארויס און איך פרעג איר פארוואס זי וויל עס נישט לייגן ווי מען דארף. זאגט זי, ווייל נאכדעם פארגעסט זי עס אהיים צו נעמען. איך האב איר געזאגט אז מ'גייט טראכטן א גוטע עצה אז זי זאל יא געדענקען עס אהיימצונעמען, און זי איז צוריק אריין אין קלאס, צופרידן, די וואוילסטע מיידל.
ש'כח אייבערשטער. זי וואלט געקענט ווערן די גרעסטע מחוצפת, איך וואלט געהאט אזא שווערע טאג, און אלעס פאר אזא נארישקייט.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
ב' פרשת לך לך, ט' מר-חשון, שנת תשפ"ד לפרט קטן
מרת ... תחי'
איך האב ערהאלטן אייער בריוו.
וואויל איז אייך און וואויל איז אייער חלק אז איר האט די זכיה צו זיין א לערערין; לערנען תורה, אמונה און יראת שמים מיט אידישע טעכטער. חכמינו זכרונם לברכה זאגן (בבא בתרא ח:) אויפן פסוק (דניאל יב, ג): "'וּמַצְדִּיקֵי הָרַבִּים כַּכּוֹכָבִים' אֵלוּ מְלַמְּדֵי תִּינוֹקוֹת', א מלמד איז צוגעגליכן צו די שטערנס, פונקט אזוי ווי מען קען נישט ציילן די שטערנס פון הימל, אזוי אויך קען מען נישט ציילן די זכותים פון א לערערין וואס לייגט אריין אין קינדער תורה, תפילה ויראת שמים.
געדענקט, קינדער זענען נישט שלעכט, קינדער זענען קינדער; פון איין זייט דארף מען פארלאנגען דרך ארץ, און אין די זעלבע צייט דארף מען געדענקען אז קינדער זענען קינדער, זיי ווילן אלע זיין גוט, און אז מען וועט זיי לאזן זיין גוט וועלן זיי אויסוואקסן זייער גוט, מען דארף זיי געטרויען זיי זאלן שפירן ווי זיי זענען ווערד און אז מען גלייבט אין זיי.
געדענקט, פאר די קינדער וואס דאווענען און פירן זיך ווי מען דארף - דארף מען אייך נישט האבן פאר א טיטשער, מען האט אייך אויפגענומען נאר פאר די קינדער וואס דאווענען נאכנישט און זענען לעבעדיג, זיי ווילן נישט מען זאל זיי איינטיילן ווי זיך צו פירן; פאר זיי זענט איר דא, מיט תפילה און מיט אביסל הארץ קען מען מיט יעדן איינעם מצליח זיין.
איידער איר גייט אין סקול צו לערנען מיט די קינדער זאלט איר זיך מתבודד זיין, בעטן דעם אייבערשטן פאר יעדן קינד זאל מצליח זיין - וועט איר האבן אויסטערלישע הצלחה.
דער אייבערשטער זאל העלפן איר זאלט האבן הצלחה אין אלע ענינים.