בעזרת ה' יתברך

יום ג' פרשת יתרו, י"ג שבט, שנת תשפ"ה לפרט קטן

טייערער ... נרו יאיר

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

מוהרא"ש פרעגט, מען זעט די תורה דערציילט, יוסף הצדיק איז געזיצן אין תפיסה און ער פרעגט די שר המשקים און די שר האופים (בראשית מ, ז): "מַדּוּעַ פְּנֵיכֶם רָעִים הַיּוֹם", פארוואס איז ענקער פנים אזוי שלעכט? ענק זענען אזוי צוגעלייגט; פרעגט מוהרא"ש, וואס זאל אנגיין יוסף אז צוויי גוים טמאים פון תפיסה זענען צוגעלייגט און דערביטערט? זאגט מוהרא"ש, יוסף הצדיק האט נישט געקענט ליידן קיין עצבות און מרה שחורה; ווייל ווער עס איז באמת פרייליך - קען נישט ליידן צו זען אנדערע מענטשן אין עצבות און אין מרה שחורה, שטייט אין פסוק (שם לט, ב): "וַיְהִי אִישׁ מַצְלִיחַ", יוסף הצדיק איז געווען אן איש מצליח, זאגן די הייליגע חכמים (בראשית רבה פו, ד) ער איז געווען: "גבר קפוז", ליסטיג און לעבעדיג.

דאס איז די סימן פון שמחה, אז מען מאכט א צווייטן פרייליך; אנגעהויבן אין שטוב, מען שמייכלט און מען געבט גוטע ווערטער פאר די ווייב און קינדער, און אויך אין שול און אין ארבעט און וואו אימער מען גייט געבט מען יעדן א שמייכל און א גוט ווארט. דער רבי זאגט (שיחות הר"ן, סימן מג), עס זענען דא מענטשן וואס דרייען זיך ארום זייער צעבראכן פון די יסורים וואס זיי גייען אריבער און זיי קענען קיינעם נישט דערציילן וואס זיי ליידן. זיי וואלטן ווען געוואלט דערציילן פאר איינעם וואס זיי גייען אריבער, אבער זיי האבן נישט מיט וועמען צו שמועסן, און ווען זיי זעען א מענטש מיט א שמייכל, ווערן זיי אויפגעלעבט דורכדעם, "וּלְהַחֲיוֹת אָדָם אֵינוֹ דָּבָר רֵק", און מחי' זיין א מענטש איז גארנישט קיין קלייניקייט, "כִּי הוּא דָּבָר גָּדוֹל מְאֹד", עס איז זייער א גרויסע זאך, אזוי ווי חכמינו זכרונם לברכה דערציילן (תענית כב.), אליהו הנביא האט באגעגנט רבי ברוקא אויפן גאס, האט ער אים געוויזן אויף צוויי מענטשן אז זיי זענען בני עולם הבא, ווייל זיי גייען ארום פרייליך מאכן אידישע קינדער, זיי שמייכלען צו יעדן איינעם, און ווען זיי זעען ווי צוויי מענטשן קריגן זיך מאכן זיי דארט פרייליך ביז זיי בעטן זיך איבער.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.