בעזרת ה' יתברך

יום א' פרשת ויגש, ב' דראש חודש טבת, ז' דחנוכה, שנת תש"פ לפרט קטן

לכבוד ... נרו יאיר.

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

מוהרא"ש פלעגט שטענדיג מעורר זיין די תלמידים מען זאל ליינען קריאת שמע שעל המיטה על פי נוסח אריז"ל און זאגן דעם סדר הוידוי, ווייל רבי נתן זאגט (ליקוטי הלכות, קריאת שמע שעל המטה, הלכה ב) אז ווען א מענטש ליינט קריאת שמע ביינאכט פאר ער גייט שלאפן און איז זיך מתוודה – "אֵינוֹ זָז מִשָׁם עַד שֶׁמוֹחֲלִין לּוֹ", איז מען אים מוחל אויף אלע זיינע עבירות.

אז מען איז זיך מתוודה פאר'ן שלאפן ווייסט מען אז מען וועט צוריק געבן די נשמה מיט תשובה, ווייל ווער ווייסט דען צו היינט איז די לעצטע נאכט וואס מען האט נאך אין לעבן, אפשר וועט דער אייבערשטער צוריק נעמען די נשמה אינמיטן שלאפן; וועט זיין א טובה פאר די נשמה אז מען האט זיך מתוודה געווען פאר'ן שלאפן גיין.

בנוגע זאגן וידוי שבת וכו'; שבת און יום טוב זאגט מען נישט קיין וידוי, מען זאגט נאר די ערשטע חלק פון קריאת שמע ביז "כי אתה ה' מחסי"; אבער אז א מענטש טראכט ביי זיך: 'אפשר איז היינט מיין לעצטע טאג?' ער גייט שלאפן מיט די מחשבה" 'אפשר גיי איך יעצט צוריק צום אייבערשטן?' דעמאלט איז עפעס אנדערש, אזא איינער קען זאגן יעדע נאכט וידוי, נישט קיין חילוק שבת אדער אינדערוואכן, און אזוי האט זיך מוהרא"ש געפירט, ער האט שטעדנדיג געזאגט וידוי פאר'ן גיין שלאפן; ווייל ווען מען לעבט מיט אזא מחשבה איז נישט קיין חילוק שבת אדער אינדערוואכן. וואויל איז דעם וואס לעבט מיט תכלית, ער ווייסט און געדענקט אז איין טאג וועט מען מוזן צוריק גיין צום אייבערשטן.

בנוגע חצות וכו'; מוהרא"ש זאגט אז היינטיגע צייטן זענען רוב מענטשן סיי ווי אויף ביי די צייט פון חצות, היינט ווען עס איז דא לעקטער האלט מען זיך אויף ביז שפעט, איז גוט מען זאל זיך צוגעוואוינען שטענדיג צו זאגן די צען קאפיטלעך תהילים פאר מען גייט שלאפן.

א ליכטיגן חנוכה און א גוטן חודש.