בעזרת ה' יתברך

יום ב' פרשת האזינו, ח' תשרי, שלש עשרה מדות, שנת תשע"ט לפרט קטן

לכבוד ... נרו

איך האב ערהאלטן דיין בריוו.

הדבר הראשון, עס איז נישט שייך צו מאכן קיין בילדער אום יום טוב, און אפילו פון ערב יום טוב איז נישט שייך צו כאפן בילדער פון אלע טויזנטער אידן וואס זיצן ביי זיך אין שטוב און זענען עוסק אין לערענען און דאווענען. און אפילו עס וועט זיין בילדער וועלן דאס די צייטונגען נישט פאבליצירן, ווייל דאס איז זיי נישט אינטערעסאנט, זיי זוכן אינטערעסאנטע בילדער וכו'.

צווייטנס, דארפסטו וויסן מיט וועם דו קריגסט זיך; דער רבי האט דערציילט (סיפורי מעשיות, מעשה ז', מזבוב ועכביש) פאר זיין נשמה איז אראפ געקומען אויף דער וועלט, האט דער ס"מ געשריגן: "רבונו של עולם, אויב דער נשמה קומט אראפ אויף דער וועלט, פארוואס האסטו מיר באשאפן?" האט מען אים געענטפערט: "די נשמה מוז אראפ קומען אויף דער וועלט, דו גיי און זיך דיר אן עצה", איז ער אוועקגעגאנגען און איז דערנאך צוריק געקומען מיט אן אלטיטשקן אן איינגעבויגענעם, זיי האבן געלאכט און געזאגט: "דער נשמה קען שוין אראפ גיין, מיר האבן שוין אן עצה".

מוהרא"ש זכרונו לברכה שרייבט (בספר נהרי אפרסמון מעשה ז', מזבוב ועכביש): "וואס פאר אן עצה האבן זיי זיך געטראפן? לאכן - מען לאכט פונעם רבי'ן, מען שפעט אפ פון א ברסלב'ער חסיד", דאס איז דער עצה; דער ס"מ מאכט זיכער מען זאל נישט מקורב ווערן צום רבי'ן דורכדעם וואס ער מאכט א געשפעט פונעם הייליגן רבי'ן. ווען ער זעט אז דער רבי איז מתקן אלעמען, דער רבי האט א שפראך צו אלע געפאלענע, אזוי ווי דער מציאות איז, אז ווען מען קומט קיין אומאן צינד זיך אן אינעם מענטש א אינערליכע פייער, דער מענטש הייבט אן בענקען צום אייבערשטן, וואס טוט דער ס"מ? ער לאכט אפ פון דעם און מאכט א געשפעט, ער פארשפרייט בילדער פון אינטערעסאנטע מענטשן וכו' אזוי האלט ער צוריק מענטשן פון קומען קיין אומאן.

אבער עס וועט אים שוין גארנישט נוצן, ווייל דער רבי האט געזאגט (עיין חיי מוהר"ן, סימן רכט): "נִצַּחְתִּי וָאֲנַצֵּחַ, גָּמַרְתִּי וְאֶגְמוֹר", איך האב אויסגעפירט און איך וועל אויספירן, איך האב גענדיגט און איך וועל ענדיגן; מען זעט ממש ווי דער רבי נעמט איין דער וועלט און אט אט קומט שוין משיח צו גיין. דער רבי האט געזאגט: "משיח וועט איינעמען דער וועלט אן קיין איין שאס פולווער", ער וועט איינעמען די וועלט מיט תפילה; ער וועט אריין ברענגען אין די גאנצע וועלט אז מען זאל נישט זיין פארנומען מיט א צווייטן, נאר יעדער זאל נאר זיין פארנומען מיט תפילה והתבודדות.

ביים סוף וועלן אלע קומען קיין אומאן; ווער עס קען אביסל רעכענען זעט לויט די נומערן וויפיל מענטשן קומען היינט קיין אומאן, אז ביז אפאר יאר וועלן זיין הונדערטער טויזנטער מענטשן ביים רבי'ן ראש השנה. ווי לאנג פארט מען שוין קיין אומאן? אינגאנצן פון שנת תשנ"א עטליכע צוואנציג יאר צוריק, וואס דעמאלט זענען געפארן מערסטענס צוויי טויזנט מענטש, און היינט צו טאגס האלט מען שוין קרוב צו הונדערט טויזנט מענטשן, היי יאר זענען געווען איבער פינף און זיבעציג טויזנט מענטשן.

דער ס"מ שפרינגט און שיסט אויס זיינע לעצטע קוילן; ער זוכט ווי אזוי ער קען מאכן אז מענטש זאלן האבן א שלעכטע בליק אויף "אומאן", ער פראבירט מיט זיינע לעצטע כוחות צו רעדן שלעכטס אויף אומאן, אבער עס וועט אים גארנישט נוצן, עס איז א פארלוירענע קריג פאר אים. אלע ווייסן וואס אומאן איז און אלע ווייסן פארוואס הונדערטער טויזנטער מענטשן שלעפן זיך קיין אומאן; באקוועמליכקייטן איז נישט דא אין אומאן, איין זאך איז דא אין אומאן: א רבי וואס האט מבטיח געווען אז ער וועט אלעמען פאררעכטן. מענטשן וואס האבן אין זייער לעבן נישט געהאט קיין הרהור תשובה, ווען זיי קומען צום ציון הייבן זיי אן צו וויינען ווי א קליין קינד, זיי ווייסן נישט וואס האט פאסירט מיט זיי.

אלע חסידות'ן זענען היינט צו טאגס מקנא ברסלב'ע חסידים און אלע ווייסן היינט ווער די "טויטע חסידים" זענען; אמאל פלעגט מען טשעפען ברסלב'ע חסידים און זיינע אנרופן מיטן שפעט נאמען: "טויטע חסידים", ווייל מיר פארן צו א ציון פון א רבי, אבער היינט האט זיך דער שפריך ווארט איבערגעדרייט, ברסלב'ע חסידים זענען "לעבעדיגע חסידים", און אנדערע חסידים וואס גייען צו זייער רבי און באקומען גארנישט די זענען "טויטע חסידים"; דער רבי האט שוין געזאגט פאר איבער צוויי הונדערט יאר צוריק ווי אזוי חסידים שפירן זיך ווען זיי גייען צו זייער רבי און ווי זיי שפירן זיך ווען זיי קומען אהיים פון זייער רבי (עיין חיי מוהר"ן, סימן שלה).

דעריבער דארפן מיר זיך זייער פרייען אז מיר זענען מקורב צום הייליגן רבי'ן און מיר פאלגן זיינע רייד בתמימות ובפשיטות, מיר פארן קיין אומאן צום צדיק אויף ראש השנה אפילו עס קומט אונז אן ביטער שווער און מיר פרייען זיך א גאנץ יאר אז מיר זענען געווען אין אומאן אויף ראש השנה.

דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט מצליח זיין אין אלע דיינע וועגן.