תוכן השאלה
לכבוד דער ראש ישיבה שליט"א,
איך האב געוואלט פרעגן איבער א מאדנע געפיל וואס איך באקום יעדעס מאל איך גיי צו א חתונה. ביי די מצוה טאנץ הויב איך טראכט ווי גוט און געשמאק איז פאר די חתן כלה וואס הויבן יעצט אן זייער לעבן פון פריש, און מיט דעם ברענגט דער יצר הרע אריין אין מיר שלעכטע מחשבות אז איך בין באמת נישט אזוי צופרידן פון מיין ווייב, און מיט דעם וויל ער מיר מאכן טרויעריג און הרג'ענען דאס לעבן פון מיר און פון מיין ווייב, כאטש וואס באמת בין איך זייער פרייליך מיט מיין ווייב, און מיר האבן זייער א גוט לעבן אינאיינעם ברוך ה'.
אין זכות פון די שיעורים וואס איך הער כסדר, ווער איך נישט פארלוירן, איך קוק נישט וואו מען דארף נישט, און דאס ראטעוועט מיך אז איך זאל זיך קענען דערהאלטן און זיך מחזק זיין, און נישט פאלן מער.
איך וויל זייער שטארק הערן פון איינעם אז איך בין בסדר, אז איך בין נישט קיין בעל עבירה, אז איך בין א נארמאלער מענטש. עס הרג'ט מיך אז איך פיר זיך אויף אזוי און אז איך טראכט אזעלכע נארישע געדאנקען.
איך בין זייער מכיר טובה פאר'ן ראש ישיבה שליט"א אויף די גוט לעבן וואס איך האב באקומען דורך די שיעורים, אין אלע הינזיכטן, סיי ברוחניות מיט'ן לערנען און דאווענען, און סיי בגשמיות אין אלע ענינים.
יישר כח
תשובה מאת הראש ישיבה שליט"א:
יום ד' פרשת חיי שרה, י"ט מר-חשון, שנת תשפ"ה לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
בלייב נישט ביי קיין מצוה טאנץ, וואס האסטו צו זיצן ביי מצוה טאנץ? מצוה טאנץ איז געמאכט נאר פאר די געשוויסטער און פאר די זיידעס, מוהרא"ש שרייבט אז די מצוה טאנץ איז זייער א הייליגע זאך, עס האט נאך א מקור אין די ווערטער פון די הייליגע חכמים זכרונם לברכה (כתובות טז:): "כֵּיצַד מְרַקְּדִין לִפְנֵי הַכַּלָּה", שיטת בית שמאי און שיטת בית הלל.
אויך רעדט דער הייליגער רבי פון די סודות פון מצוה טאנץ (שיחות הר"ן, סימן פו). די סוד פון בדחנות איז מרומז אין וואס חכמינו זכרונם לברכה זאגן (כתובות סא.): "אשה עולה עמו ואינה יורדת עמו". אויך רעדט דארט דער רבי פון די סוד פון רופן די געלט וואס מען געבט פארן בדחן - 'שבת', דאס איז די ראשי תיבות פון די פסוק (תהלים סח, יג): "וּנְוַת בַּ'יִת תְּ'חַלֵּק שָׁ'לָל", ראשי תיבות שבת. אויך רעדט דער רבי פון די סודות פון טאנצן ארויף און אראפ, און פון זיך דרייען וכו'; אין דעם איז מרומז די סוד פון (בראשית מו, ד): "אָנֹכִי אֵרֵד עִמְּךָ מִצְרַיְמָה וְאָנֹכִי אַעַלְךָ גַם עָלֹה", ווייל די גאנצע גלות מצרים איז דאך געווען מתקן צו זיין די ניצוצות פון אדם הראשון, און די חתונה איז דאך תיקון הברית, בחינת "אָנֹכִי אַעַלְךָ גַם עָלֹה", עיין שם.
אבער מען דארף וויסן אז טאקע די מנהג פון מצוה טאנץ איז אז מען איז מכבד די זיידעס פון חתן כלה און די עלטערן פון חתן כלה, און די ערשטע איז מען מכבד צדיקים און גדולי הדור - אבער מער פון דעם האט נישט קיין פשט; דאס וואס מען רופט אויס פעטערס און עלטער פעטערס, און אזוי ווייטער - דאס איז נישט גוט, מען דארף זיך זייער אכטונג געבן אז די סטרא אחרא זאל זיך נישט אריינמישן אין אזא הויכע און הייליגע צייט וואס די חתן כלה טאנצן, וואס דעמאלט ווערט א יחוד אין אלע עולמות, און אויך איז דאס מסוגל פאר געבוירן קינדער, און פאר די חתן כלה'ס אייביגע תיקון.
אז דו דארפסט גיין צו א שמחה פון א קרוב - זאלסטו גיין פרי, און אהיים גיין איידער די מצוה טאנץ - וועסטו זיך איינשפארן אלע שלעכטס, און אויב עס איז גאר נאנטע משפחה וכו', ווי מען דארף זיצן וכו' - זאלסטו זיך מיט נעמען א קליין חומש'ל, א קליין משניות'ל וכדומה, און גורס זיין פרקים משניות, וועסטו זיין אפגעהיטן פון אלעם שלעכטס.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.