בעזרת ה' יתברך
יום ד' פרשת ויקרא, כ"ט אדר, שנת תש"פ לפרט קטן
לכבוד ... נרו יאיר,
האסט מיר זייער פרייליך געמאכט מיט דיין בריוו וואו דו שרייבסט מיר אז דו האסט זוכה געווען צו לערנען און ענדיגן הונדערט און איין מאל ששה סדרי משנה.
יעצט זאלסטו נאכאמאל לערנען וועסטו זוכה זיין צו וואס די הייליגע חכמים זאגן (חגיגה ט:): "אֵינוֹ דּוֹמֶה שׁוֹנֶה פִּרְקוֹ מֵאָה פְּעָמִים, לְשׁוֹנֶה פִּרְקוֹ מֵאָה וְאֶחָד", עס איז נישט גלייך די שכר פון דער וואס לערנט הונדערט מאל א פרק צו דער וואס לערנט הונדערט און איין מאל א פרק.
אז מען קוקט מיט אן אמת'ע אויג זעט מען אז מיר דארפן זיך נישט שעמען פון קיינעם. וואו אויף די וועלט איז דא אזא זאך, אז אינגעלייט, נישט סתם אינגעלייט, נאר פשוט'ע פראסטע אינגעלייט ווי מיר און דיר, זאלן זוכה זיין צו ענדיגן הונדערט מאל ששה סדרי משנה?! וואו אויף די וועלט איז דא אזא זאך אז פראסטע אינגעלייט זאלן זיין דבוק צום אייבערשטן? יעדע זאך וואס מען דארף, יעד זאך וואס מען וויל בעט מען דעם אייבערשטן אזוי ווי גרויסע צדיקים; פון וועם דארפן מיר זיך שעמען?!
מוהרא"ש זכרונו לברכה פלעגט מיר שטענדיג זאגן: "יואל, מיר האבן זיך נישט וואס צו שעמען מיט אונזער ישיבה פון קיין שום ישיבה אויף דער וועלט"; ממש אזוי ווי דער רבי האט געזאגט פאר רבי נפתלי (ווען דער רבי האט אים געבעטן צו זינגען און ער האט זיך געשעמט): "נפתלי, וואס האבן מיר זיך צו שעמען? בשבילנו נברא העולם (חיי מוהר"ן, סימן רטו)!"
שטארק זיך און שטארק דיין ווייב; לעב מיט איר אזוי ווי דו האסט געלערנט ביי מיר, אן קיין חומרות און אן קיין פרישות. געדענק, דער אייבערשטער איז איבעראל, אין שול, אין כולל, אין ארבעט און אויך אין שטוב מיט די ווייב וכו', וכו'.