בעזרת ה' יתברך - יום ג' פרשת דברים, ב' מנחם-אב, שנת תשפ"ד לפרט קטן
מיין טייערער ... נרו יאיר
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
זארגן פאר א חבר ער זאל אויפשטיין אין צייט, גיין דאווענען און ברענגען פרנסה - דאס מיינט נישט זיך זארגן פאר יענעמ'ס רוחניות; דאס איז מען מחויב צו טון, דאס מיינט א געטרייער חבר, דאס איז די גרעסטע צדקה וחסד וואס מען קען טון מיט א חבר.
ווי קענסטו שטיין אין דער זייט און שווייגן ווען דיין נאנטער חבר שלאפט אריין אין טאג אריין, ברענגט נישט קיין פרנסה און לעבט מיט הפקירות וכו'? פארוואס רעדסטו נישט מיט אים? ווי קענסטו זאגן דו האסט אים ליב, דעריבער זאגסטו אים גארנישט? ווי קענסטו זאגן: "איך מיש זיך נישט אין יענעמ'ס רוחניות"?
מיש נישט קיין יוצרות, א גבאי איז נישט געמאכט אריינצוקוקן אין יענעמ'ס סידור זען צו יענער דאווענט אדער יענער דרימלט, א גבאי איז נישט געמאכט צו קוקן ווער עס שאקלט זיך ביים דאווענען און ווער עס קלאצט; אויף דעם איז געזאגט געווארן 'זארג נישט אויף יענעמ'ס רוחניות', אבער אז א מתפלל ביי דיר אין בית המדרש קומט טאג איין טאג אויס נאכמיטאג לייגן טלית און תפילין, די ווייב שטייט אויף אינדערפרי, לויפט ארבעטן, און דער אינגערמאן שלאפט אריין אין טאג אריין, טוט נישט גארנישט מיטן טאג; אויב האסטו אים ליב - דארפסטו רעדן מיט אים און אים מחזק זיין ער זאל אויפשטיין אין צייט, גיין אין שול דאווענען מיט מנין, און טון עפעס פאר פרנסה.
איך האף דו וועסט זיין א מבין דבר מתוך דבר.
דער אייבערשטער זאל העלפן זאלסט האבן הצלחה אין אלע ענינים.