בעזרת ה' יתברך - יום ב' פרשת פקודי, כ"ד אדר, שנת תשפ"ה לפרט קטן
צו מיין טייערער ליבער הרב ... שליט"א
איך וויל דיר שרייבן א שיינע זאך וואס איז מיר נתחדש געווארן היינט ביים לערנען ספר משלי.
שלמה המלך זאגט (משלי טו, טז): "טוֹב מְעַט בְּיִרְאַת ה'", עס איז בעסער צו האבן ווייניג פארמעגן וואס מען פארדינט ערליך, "מֵאוֹצָר רָב וּמְהוּמָה בוֹ", פון א גרויסער אוצר און געשרייען פון מענטשן אז מען האט זיי בא'גנב'עט.
אפשר לומר, מיט די הקדמות פון הייליגן רבי'ן. מוהרנ"ת האט געזאגט: "ווען איך בין געקומען צום רבי'ן, האב איך געהערט נייע זאכן, אז 'אביסל איז אויך גוט', און די סיבה פארוואס מענטשן טוען נישט אין ערליכע זאכן, איז ווייל מען וויל נאר שלימות, מען וויל טון אסאך, טוט מען גארנישט, אבער אז מען ווייסט די חשיבות פון אביסל תורה, אביסל צדקה, אביסל שמירת עיניים, אביסל שמחה – וואלט מען געטון אביסל, מיט נאך אביסל, מיט נאך אביסל, און אזוי זוכה געווען צו אסאך".
דער קען זיין פשט אין פסוק, "טוֹב מְעַט", אז מען ווייסט דאס חשיבות פון אביסל, מען ווייסט אז אביסל איז גוט, "בְּיִרְאַת ה'", איז מען זוכה צו יראת שמים, מען ווערט אן ערליכער איד, אבער אז מען וויל נאר "מֵאוֹצָר רָב", מען וויל א גרויסער אוצר, מען וויל נאר אסאך, נאר שלימות האט א חשיבות, "וּמְהוּמָה בוֹ", איז דאס לעבן מיט געשרייען, מחלוקת, אן דעם אייבערשטן, ווייל נאר אז מען גלייבט אין וואס די צדיקים זענען אונז מגלה, דאס טייערקייט פון אביסל, "מעט גם כן טוב", נאר אזוי קען מען מצליח זיין, והבן למעשה.