בעזרת ה' יתברך
ערב שבת קודש פרשת נח, ג' חשון, שנת תש"פ לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ליבער ... נרו יאיר.
איך האב זייער הנאה געהאט ווען דו האסט מיר דערציילט מסיח לפי תומו ערב סוכות, אז מען האט דיר געלאדנט צו די סעודות אבער דו בלייבסט עסן אין שטוב ווייל אין שטוב איז דיר זייער באקוועם; הלוואי זאל איך דאס קענען הערן פון אלעמען, אז זיי האבן הנאה צו בלייבן אין שטוב מיט די ווייב און קינדער, נישט גיין צו חברים עסן וכו'.
דו האסט מיר ממש מחי' געווען, איך האב געהאט חיות פון דעם א גאנץ יום טוב; הערנדיג אז די דרשות און שמועסן וואס איך געב שוין אזויפיל יארן, טאג איין טאג אויס, גייט אריין אין די תלמידים; צו לעבן אן איידעלע לעבן און וויסן אז די שענסטע פלאץ איז בלייבן אין שטוב, מילא מען גייט צו עלטערן וכו', איז איין זאך, אבער חברים איז נישט א זאך וואס ברענגט גוטס.
וואויל איז דעם וואס לעבט מיט יראת שמים, ער היט זיך די אויגן, ער קוקט נישט און זעט נישט קיינעם, נאר זיין אייגענע ווייב; דער איז פייליך און צופרידן, דער האט נישט די קללה פון קין (בראשית ד, יב): "נָע וָנָד תִּהְיֶה בָאָֽרֶץ", נאר ער איז שטענדיג צופרידן.
איך האב דיר ליב.