בעזרת ה' יתברך
יום ב' פרשת וישב, י"ח כסליו, שנת תשפ"ב לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ... נרו יאיר, מאנסי
איך פריי זיך צו הערן אז דיין ווייב נעמט צוזאם נשות אנשי שלומינו ביי ענק אין שטוב זיך מחזק זיין מיט'ן רבינ'ס עצות.
באמת דארפן פרויען אסאך מער חיזוק ווי די מענער. די פרויען זענען מיט די קינדער טאג און נאכט, נאכט און טאג - אן א הפסק, זייער גאנצע לעבן איז איין שטיק מסירות נפש. די פרויען זאגן אז די צאמקום - דאס געבט זיי כח, זיי קוקן ארויס אויף דעם; זיי קומען אהיים פריש, אנגעפילט מיט כח ווייטער צו טון די שטוב ארבעט.
ווייז דעם בריוו פאר דיין ווייב, זאל זי וויסן אז זי האט א גרויסע זכות; נישטא קיין גרעסערע זכות ווי מחזק זיין אידישע קינדער.
יעצט דריידט זיך איבער די וועלט מיט א נייעס, מען האט מפנה געווען א אידישע נפטר פון מאראקא, ער איז אוועק באלד צוויי יאר צוריק, דעמאלט האט מען נישט געלאזט טראגן נפטרים קיין ארץ ישראל, האט מען אים באערדיגט אין מאראקא און יעצט האט מען אים ארויפגעטראגן קיין ארץ ישראל. די חברה קדישא זענען צוגעוואוינט צו אזעלכע זאכן, מען באערדיגט די ביינער, למעשה ווען מען האט געעפנט די ארון האבן זיי געזען א גאנצער מענטש, אזוי ווי ער וואלט יעצט אוועק.
דער איד איז געווען א שליח חב"ד, ער האט מזכה געווען אידן אין מאראקא. די גוף זיינע איז געווען פריש, אזוי ווי ער וואלט נפטר געווארן נעכטן.
דאס איז א קידוש השם, צו זען דאס גרויסקייט פון צדיקים; זייער גוף בלייבט פריש. די וואס טוען פאר אנדערע אידן, זיי זענען מחזק אידן, ברענגען זיי צוריק צום אייבערשטן - די בלייבן גאנץ.