בעזרת ה' יתברך
יום א' פרשת בהעלותך, י"ג סיון, שנת תשפ"ב לפרט קטן
לכבוד ...
איך האב א שיעור צו לערנען יעדן טאג פונעם חודש א פרק משלי, אזוי ווי מוהרא"ש האט געטון, א' לחודש - פרק א'.
היינט י"ג לחודש האב איך געלערנט פרק יג, זע איך מורא'דיגע ווערטער.
שלמה המלך זאגט (משלי יג, ז): "יֵשׁ מִתְעַשֵּׁר", עס איז פארהאן איינער מיט אסאך געלט, אן עושר, "וְאֵין כֹּל", און ער האט גארנישט, "מִתְרוֹשֵׁשׁ", ווידער איז דא איינער וואס איז פארארעמט, "וְהוֹן רָב", און ער האט א גרויס פארמעגן.
מיט די הקדמות פון הייליגן רבי'ן קען מען דאס פארשטיין, דער מענטש וואס לאזט זיך נישט נארן, ער לערנט יעדן טאג די הייליגע תורה, אביסל חומש, משניות און גמרא, אויך גייט ער דאווענען שחרית מנחה און מעריב, און ער כאפט אריין גוטע זאכן, דער האט א "הוֹן רָב"; קען זיין אז געלט האט ער ווייניג, ער זעט אויס ווי א "מִתְרוֹשֵׁשׁ", אבער באלד ווען מען וועט אוועקגיין מזה העולם, וועט ער בלייבן מיט א "הוֹן רָב".
ווידער איז דא איינער וואס זעט אויס ווי אן עושר, "יֵשׁ מִתְעַשֵּׁר", ער דריידט מיט געלט, עס רעש'ט זיך מיט אים, אבער אז מען עפנט נישט קיין ספר, מען גייט נישט אין שול דאווענען - האט מען גארנישט, דעמאלט "וְאֵין כֹּל", האט ער גארנישט.
וואויל איז דעם מענטש וואס לאזט זיך נישט נארן, ער לערנט יעדן טאג זיינע שיעורים און איז זיך מתבודד, ער רעדט צום אייבערשטן; דאס איז די אמת'ע פארמעגן וואס מען האט, דער וועט אוועקגיין מיט א הון רב, והבן למעשה.