בעזרת ה' יתברך
יום ב' פרשת יתרו, י"ט שבט, שנת תשפ"א לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ליבער הארציגער ... נרו יאיר
איך בענק זיך אויף די טעג פון נאך דיין חתונה ווען דו מיט דיין ווייב האבן געלעבט אזוי שיין, אזוי זיס; דו האסט אכטונג געגעבן אויף איר און זי האט געקוקט שיין אויף דיר.
יעצט איז גאר אנדערש, יעצט לעבט איר געצווינגען; נישט דו געבסט אכטונג אויף איר און נישט זי שעצט דיר, דיין ווייב שרייבט מיר אז זי האלט ממש ביים ענדע לעבן, זי קען מער נישט, זי האלט פאר א בראך.
איך שרייב דיר פון די טיפעניש פון מיין הארץ; אנא, חוס וחמול, האב רחמנות אויף איר, אויף די קינדער, אויף דיינע עלטערן און אויף דיין משפחה; האב רחמנות אויף דיר. אפשר דאך זאלסטו אנהייבן צוריק לעבן ווי א איד, גיין דאווענען, לערנען, רעדן שיין, איר נישט באצווינגען און זיך פירן צו די קינדער מיט צניעות.
דער בריוו איז מיין לעצטע זאך וואס איך פרוביר צו טון עס זאל נישט זיין א גט.