בעזרת ה' יתברך
יום ד' פרשת אמור, י' אייר, שנת תשע"ט לפרט קטן
... תחי', תלמידה בית פיגא ברסלב.
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
עס איז א נארמאלע זאך צו מורא האבן און זיך עקלען פון מייז; מוהרא"ש זאגט אז די סיבה פארוואס מענטשן שפרינגען אוועק פון א מייז מער ווי פון אן אנדערע בעל חי איז ווייל די בעשעפעניש קומט צום מענטש לאחר הפטירה, זיי עסן אויף דעם מענטש אין קבר. אפילו דער מענטש ווייסט נישט די סיבה, אבער חכמינו זכרונם לברכה זאגן (מגילה ג.): "אַף עַל גַּב דְּאִיהוּ לָא חָזֵי, מַזְלֵיהּ חָזֵי", דער מענטש פארכט זיך אן וויסן פארוואס.
בעט דעם אייבערשטן זאלסט נישט ווערן דערשראקן פאר קיין שום זאך אויף דער וועלט און חזר זיך איין די אמונה; חזר זיך איין אז "אלעס איז דער אייבערשטער און דער אייבערשטער איז אלעס". וואס מיינסטו, וואס האט מוהרא"ש געטון אלץ בחור ווען ער פלעגט גיין שפאצירן אין וואלד און ער האט מורא געהאט פון חיות רעות און פון גוים וכו'? ער האט דעמאלט געמאכט דעם וואונדערליכן ניגון: "מְמַלֵּא כָּל עַלְמִין, וְסוֹבֵב כָּל עַלְמִין, וּבְתוֹךְ כָּל עַלְמִין, אֵין שׁוּם מְצִיאוּת בִּלְעָדָיו יִתְבָּרַךְ כְּלַל, וּבְכָל תְּנוּעָה וּתְּנוּעָה שָׁם אֲלוּפוֹ שֶׁל עוֹלָם". מוהרא"ש האט דערציילט אז עס איז אים געווען זייער שווער אין אנהייב, ווייל ער האט זייער מורא געהאט צו זיין אליינס אין וואלד, דערפאר האט ער גע'חזר'ט די ווערטער: "מְמַלֵּא כָּל עַלְמִין, וְסוֹבֵב כָּל עַלְמִין, וּבְתוֹךְ כָּל עַלְמִין, אֵין שׁוּם מְצִיאוּת בִּלְעָדָיו יִתְבָּרַךְ כְּלַל, וּבְכָל תְּנוּעָה וּתְּנוּעָה שָׁם אֲלוּפוֹ שֶׁל עוֹלָם"; ער האט דאס גע'חזר'ט אן א שיעור מאל ביז ער האט שוין נישט געהאט קיין שום פחד פון קיינעם, פון דעם איז געווארן די שיינע ניגון אויף די ווערטער.