בעזרת ה' יתברך - יום ג' פרשת תזריע מצורע, ב' דראש חודש אייר, ט"ז לעומר, שנת תשפ"ה לפרט קטן
מרת ... תחי'
איך האב ערהאלטן אייער בריוו.
מיר זענען זייער צופרידן פון אייער איבערגעגעבענע ארבעט, וואס איר לייגט אריין הארץ און געפיל אין אונזערע קינדער, זיי אויסצולערנען עברי; די קינדער וואס האבן נישט אויפגעכאפט אין כיתה ביי די לימודים לייגט איר אריין אייער גאנצע כח אין זיי, און מיט חכמה און סבלנות זענט איר זייער מצליח מיט זיי.
דאס וואס איר שפירט אזא ווייטאג אז איר ארבעט מיט א קינד, אויסצולערנען די עברי, און די עלטערן מאכן זיך נישט וויסנדיג, איר האט נאכנישט באקומען קיין שכח פון די מאמע, שוין אפאר יאר וואס איר לייגט אריין אייער הארץ, טאג נאך טאג, וואך נאך וואך, יאר נאך יאר און די עלטערן מאכן זיך נישט וויסנדיג; וואס זאל איך אייך זאגן, איך פארשטיי אייך, ווייל איך האב דאס שוין איבער צוואנציג יאר וואס איך ארבעט מיט קינדער, מיט בחורים און מיט אינגעלייט.
אין אנהויב, די ערשטע יאר פון מיין מלומדות - האט דאס מיר ממש געקרענקט; ווי קען זיין אזא זאך, א טאטע זאל נישט אנגיין וואס זיין קינד טוט? וואס זיין קינד מאכט? ווי קען זיין עס גייט אריבער א יאר און איך ווייס אפילו נישט ווער דער טאטע איז... במשך די יארן האב איך זיך צו דעם צוגעוואוינט, און מיט די חיזוק פון מוהרא"ש וואס האט מיך זייער מחזק געווען, אז א מלמד דארף געדענקען אז ער ארבעט פארן אייבערשטן - האב איך געקענט אנגיין און איך פרוביר ווייטער אנצוגיין מיט די ארבעט.
קען זיין פשט, חכמינו זכרונם לברכה זאגן (סנהדרין יט:): "כָּל הַמְלַמֵד בֶּן חֲבֵירוֹ תּוֹרָה כְּאִילוּ יָלְדוֹ", דער וואס לערנט תורה מיט א קינד - איז אזוי ווי ער האט געבוירן דעם קינד; קען זיין פשט אין דעם, מען זאגט פארן מלמד: 'עס זיך נישט אויף אז די עלטערן זארגן נישט, זיי זאגן נישט און באדאנקען זיך נישט, ווייל עס איז נישטא קיין עלטערן, כאילו ילדו, טראכט אז דו ביסט דער טאטע, דו ביסט די מאמע, נאר אזוי וועסטו מצליח זיין'.
דער אייבערשטער זאל העלפן איר זאלט האבן הצלחה אין אלע ענינים.