בעזרת ה' יתברך - יום ב' פרשת ויגש, כ"ט כסליו, ה' דחנוכה, שנת תשפ"ה לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ... נרו יאיר
אויף דיין פראגע, אויב דו זאלסט גיין מיט דיין ווייב אין טיאטער; חס ושלום, "הַרְחֵק מֵעָלֶיהָ דַרְכֶּךָ, וְאַל תִּקְרַב אֶל פֶּתַח בֵּיתָהּ", גיי נישט אהין, דערווייטער זיך פון דעם (משלי ה, ח), "דַּרְכֵי שְׁאוֹל בֵּיתָהּ", דארט איז דער גיהנום, "יֹרְדוֹת אֶל חַדְרֵי מָוֶת", דארט איז די טרעפ צום טויט (שם ז, כז).
מיין ליבער ברודער, מיין הארציגער חבר, האב רחמנות אויף דיר, אויף דיין נשמה, אויף דיינע קינדער, בלייב א איד, בלייב ערליך, אנטלויף פון קוקן מאוויס, דער סוף פון דעם איז גאר ביטער.
הויב צוריק אן לערנען – וועסטו זיין פרייליך, וועסט שפירן א צופרידנקייט. איך געדענק ווען דו פלעגסט מיר שרייבן יעדע פאר וואכן "סיימתי עוד הפעם", איך האב נאכאמאל געמאכט א סיום מסכת, הלוואי ווען איך הויב אן נאכאמאל באקומען פון דיר די בריוו. תורה מאכט פרייליך, נאר תורה מאכט צופרידן, נאר תורה זעטיגט דעם מענטש.
אז דו וועסט פאלגן וועסטו נישט חרטה האבן.