בעזרת ה' יתברך
יום א' פרשת ברכה, ערב חג הסוכות, י"ד תשרי, שנת תש"פ לפרט קטן
... תחי'.
איך האב ערהאלטן דיין בריוו.
איך האב דיר שוין געשריבן פאריגע וואך אז עס גייט מיר נישט ארויס פון קאפ וואס דו האסט מיר דערציילט וואס דו ליידסט אין שטוב, ובעיקר אז קיינער ווייסט נישט וואס דו ליידסט, ווייל ווען איינער ליידט פון מענטשן, מען טשעפעט אים און מען רודפ'ט אים, אויב ווייסן מענטשן וואס ער ליידט איז דאס גרינגער פאר'ן מענטש, ווייל מען קען אים מחזק זיין וכו', אבער ווען א קינד גייט אריבער יסורים אין שטוב און קיינער ווייסט נישט וואס ער ליידט און קיינער גלייבט אים נישט, מען זאגט אים: "נע, דו טרייבסט איבער, עס קען נישט זיין", "דו ביסט שולדיג", וכדומה, דעמאלט איז כמעט אוממעגליך דורך צו טראגן די יסורים.
דעריבער ביסטו א חידוש ווי אזוי דו גייסט אן אין לעבן מיט אזויפיל יסורים ווען קיינער קען נישט חלומ'ן וואס מען טוט מיט דיר; דיינע נאנטע, דיינע חבר'טעס ווייסן גארנישט וואס דו ליידסט נעבעך צאם.
איך בעט דיר זייער, ווארט נאך אביסל; דו ביסט שוין אין די יארן פון ווערן א כלה, נאך אביסל וועסטו האבן דיין אייגענע לעבן מיט מזל און הצלחה.
געב זיך איבער צום אייבערשטן; איך האב געהערט פון א ברסלב'ער חסיד וואס האט א שווערע לעבן, אז יעדעס מאל ווען ער קען מער נישט נעמען די יסורים טראכט ער צו זיך: 'איך בין א נפטר און די מלאכי חבלה זענען מיר מטהר ומנקה פון מיינע עבירות'; דעמאלט ווערט אים גרינגער.
א גוט יום טוב.