בעזרת ה' יתברך
יום א' פרשת אחרי-קדושים, ב' אייר, שנת תש"פ לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ליבער ... נרו יאיר.
ווען איך בין געווען אין שטעטל דעם פארגאנגענעם יום טוב פסח האב איך באמערקט אז דו דארפסט אביסל חיזוק אינעם גרויסקייט פון דאווענען; וועל איך דיר שרייבן אפאר ווערטער וואס מיר האבן מקבל געווען פון מוהרא"ש זכותו יגן עלינו.
מוהרא"ש שרייבט כמה פעמים אז אויב מען שמועסט ביים דאווענען וואקסן די קינדער אויף מיט א שטארקע זלזול אינעם ענין פון דאווענען, ווען די קינדער וועלן גרויס ווערן וועלן זיי בכלל נישט קומען אין שול דאווענען.
איך בעט דיר מיין טייערער ... נרו יאיר, נעם זיך פאר א קבלה נישט צו שמועסן בשעת מען דאווענט, זיץ מיט דיינע קינדער און רעד נישט מיט קיינעם; לאז דיינע קינדער אויפוואקסן מיט דרך ארץ אין שול.
ביי יעדע קדיש זאלסטו קוקן אויף זיי און זיי אויסלערנען צו זאגן "אמן"; חכמינו זכרונם לברכה זאגן (סנהדרין קי:): "קָטָן מֵאֵימָתַי בָּא לָעוֹלָם הַבָּא? תָּנָא מִשּׁוּם רֶבִּי מֵאִיר מִשָּׁעָה שֶׁיֹּאמַר אָמֵן", פון ווען א קינד זאגט "אמן" איז ער א בן עולם הבא; אזוי אויך ווען מען זאגט קדושה זאלסטו זיי אויסלערנען צו זאגן: "קדוש, קדוש, קדוש".
א שאד אז בשעת אלע אנשי שלומינו דאווענען אזוי שיין שמועסטו אוועק דעם גאנצן דאווענען; איך האב בעיקר רחמנות אויף דיינע קינדער.
איך האף אז איך האב גע'פועל'ט.