בעזרת ה' יתברך - יום ד' פרשת ואתחנן, י"ב מנחם-אב, שנת תשפ"ה לפרט קטן
לכבוד מיין טייערער ... נרו יאיר
עס טוט זייער וויי ווען מען ווערט מקורב צום הייליגן רבי'ן און די עלטערן וואס זענען נאכנישט מקורב האבן צער און זיי וויינען אז מען גייט אוועק פון די מסורה, און מען וויל נאר ברענגען נחת פאר די עלטערן, עס טוט שרעקליך וויי, בפרט ווען מען דערהערט די באגריף פון 'עלטערן', דער צדיק וועקט אויף און לערנט ווי צו קוקן אויף עלטערן, ווי זיי צו מכבד זיין וכו', און ווען מען זעט ווי די עלטערן וויינען און ווען די עלטערן זאגן קלאר אז וועגן דיר ווערן מיר אלט און שוואך, דאס רייסט ביים הארץ, דאס איז א שרעקליכע צער.
עם כל זה, מיט דעם אלעם זאלסטו זיך זייער שטארקן, דו זיי ווייטער מכבד מיט די גרעסטע כבוד, און ווען זיי הויבן אן קרעכצן און וויינען היתכן דו גייסט אוועק פון די מסורה וכו' – זאלסטו זאגן מיט דרך ארץ: "טאטע איך האב זיך גארנישט אוועק גערירט פון די מסורה, אויב עפעס איז די אלע מסורה זאכן וכו' און מנהגים וכו' געווארן נאך שטערקער", "מאמע איך גיי נישט אוועק פון ענק, איך נעם סך הכל חיזוק פון רבי'ן"; דאס מעגסטו זאגן און מער פון דעם זאלסטו נישט זאגן, נאר זיי מקיים דעם פסוק "ומשמה ודומה ומשא", צדיקים טייטשן, מען דארף קענען הערן און שווייגן און פארנעמען...