בעזרת ה' יתברך
יום ב' פרשת נח, כ"ח תשרי, שנת תשפ"ב לפרט קטן
צו מיין טייערער ... וזוגתו תחי'
איר דארפט נעמען אין אכט אז דאס וויכטיגסטע זאך פאר אידישע קינדער איז חינוך הבנים והבנות, א איד קען נישט וואוינען וואו אימער אין די וועלט, מען קען נאר וואוינען וואו עס איז דא א חדר פאר די קינדער. עלטערן וואס ווילן מצליח זיין מיט די קינדער דארפן לייגן אלע זייערע ענינים, אלע זייערע באקוועמליכקייטן אין דער זייט - און טון אלעס פאר די הצלחה פון די קינדער.
דאס וואס איר טוט, איין טאג וואוינט איר אין שטעטל, איין טאג אין שטאט - איר פארט און קומט און קומט און פארט, דאס איז זייער נישט גוט פאר ענקערע קינדער. די קינדער דארפן האבן א כתה, א מלמד, א סדר, זיין מיושב; איר קענט דאס נישט טון פאר די קינדער.
עס איז מיר א חידוש אז איר פארשטייט דאס נישט אליינס, איר זענט נישט קיין נארישע מענטשן, איר זענט נארמאלע מענטשן; דאך מאכט איר דא עפעס א טעות, אייערע קינדער וועלן אייך נישט מוחל זיין אויף דעם, אפגערעדט אז דאס שטערט די מלמדים, דאס שטערט די סקול; און ווען דער מלמד רעדט צו דיר זאגסטו אז דו וועסט זיך אנשטרענגען פאר אים, דער מלמד זאגט מיר לאכעדיג אז דו גייסט זיך מוסר נפש זיין פאר אים, כאילו דו טוסט א טובה פאר'ן מלמד, דו טוסט דיר אליינס א טובה.
מאך אפ, אדער שטעטל אדער שטאט; געענדיגט מיט'ן פארן און קומען. איך, ווען איך גיי מפעם לפעם אין שטעטל, פאר איך פרייטאג נאך חדר און איך קום צוריק מוצאי שבת אז די קינדער זאלן נישט פארפאסן א פינטל חדר.