בעזרת ה' יתברך
יום ב' פרשת נשא ב', ט' סיון, שנת תש"פ לפרט קטן
מרת ... תחי'.
איך האב ערהאלטן אייער בריוו.
ביידע סיבות זענען שוואכע סיבות אז איר זאלט צוליב זיי טוישן צו אן אנדערע מוסד; ערשטנס, רוב מוסדות מוטשען זיך מיט באצאלן און ווען מען באקומט שוין יא באצאלט איז נישט דא קיין דעקונג וכו', פאר דעם אליינס זאלט איר ענדערש בלייבן ארבעטן וואו איר ארבעט.
צווייטנס, דאס וואס איר שרייבט אז רוב קינדער דארט קומען פון צעבראכענע שטובער, רוב עלטערן זענען גע'גט ה' ירחם, די קינדער זענען זייער צעבראכן ממילא איז די ארבעט זייער שווער וכו', דאס מאכט אייך וועלן טוישן און גיין ארבעטן אין אן אנדערע סקול; עס דארף זיין פארקערט, דאס דארף אייך מאכן בלייבן ארבעטן מיט די קינדער, אויפהייבן די קינדער און מוטיגן די קינדער; ווער נאך ווי א ברסלב'ער חסיד קען אויפהייבן די סארט קינדער, זיי מחזק זיין און אריין שיינען אין זיי די אמונה זיי זאלן וויסן אז דער אייבערשטער איז מיט זיי, זיי זאלן נישט אויפגעבן זייער לעבן.
קינדער וואס קומען פון צעבראכענע שטובער זעען אויס ווילד, זיי זעען אויס שלעכט, אבער באמת זענען זיי גאלדענע קינדער, הארציגע קינדער; מען זעט עס טאקע נישט אן אויף זיי, אבער איינער מיט אביסל הארץ קען גלייך טרעפן זייער נשמה, זייער הארץ. און ווען מען געבט זיי אביסל געפיל ווערן זיי זייער וואויל, זיי ווערן זייער צוגעקלעבט צו זייער טיטשער, וכדומה.
דאס דארף זיין די שטרעבן פון תלמידות היכל הקודש, ווי מער טון מיט קינדער וואס זענען פארלוירן און פארלאשן, ווי מער ליכטיג מאכן פאר אידישע קינדער.
אין דעם זכות וואס איר געבט זיך אפ מיט צעבראכענע קינדער וועט איר זוכה זיין צו ליכטיגע קינדער און אייניקלעך.